"Tytus, Romek i A'Tomek" to zbiór polskich komiksów przygodowych, których autorem jest nieżyjący już Papcio Chmiel. Głównym bohaterem komiksów jest szympans, Tytus de Zoo, którego młodzi harcerze, Romek i A'Tomek próbują bezskutecznie uczłowieczyć. Poszczególne komiksy to kolejne podróże bohaterów w rozmaite dziedziny wiedzy w wymyślnych pojazdach skonstruowanych przez prof. T.Alenta lub A’Tomka. Każda księga umieszcza bohaterów w innej roli. W przypadku XIX tomu jest to teatr. Główni bohaterowie postanawiają uczłowieczyć Tytusa poprzez aktorstwo. Romek i A’Tomek zabierają mocą wyobraźni Tytusa w różne epoki, gdzie stają się aktorami.

Komiks ten ukazał się w 1992 roku. Potocznie księga ma opis "Tytus aktorem".
Przed wyjściem do teatru Romek i A’Tomek ze względu na kompromitujący wygląd, brak kultury osobistej i wiedzy teatralnej Tytusa, postanawiają go uteatralnić. A’Tomek opowiada historię teatru począwszy od czasów człowieka prehistorycznego. Z pomocą wyobraźni przyjaciele przenoszą się do starożytnej Grecji, aby poznać kolebkę teatru europejskiego. A'Tomek opowiada o widowiskach teatralnych organizowanych w starożytnym Rzymie, które odbywały się na arenie rzymskiego koloseum. Kolejnym etapem podróży jest średniowiecze, w którym powstały teatry kościelne. Dzięki bohaterom możemy się również przyjrzeć teatrom literackim, trupą komediantów czy teatrowi kukiełkowemu. Edukacja Tytusa kończy się zwiedzaniem zaplecza prawdziwego teatru i udaniem się chłopców na sztukę o ich własnych przygodach do Teatru Rozmaitości w Warszawie.

Księga XIX to pierwszy komiks z Tytusem w roli głównej, który miałam okazję przeczytać. Miałam wtedy jakieś 8 lat i pamiętam, że byłam zachwycona. Dziś zachwyt był może nieco mniejszy, ale za to doceniłam humor i aluzje pojawiające się w tekście i obrazkach Papcia Chmiela. Przez cały komiks towarzyszył mi lekki uśmiech, co świadczy o tym, że komiks dobrze się zestarzał. A może to ja... ? ;) Niewątpliwie Tytus bawi i uczy do dziś. Świat w komiksie jest bardzo absurdalny i odznacza się błyskotliwym humorem, a jednocześnie zawiera wiele edukacyjnych przesłań dotyczących geografii, ochrony przyrody czy jak w przypadku XIX księgi historii.

Seria ta uważana jest za klasykę polskiego komiksu i ja w pełni się z tym zgadzam. Nie znam bardziej popularnej serii. W 1979 roku została zaliczona "do najwybitniejszych osiągnięć polskiego komiksu" a w 2006 uznana za "najdłużej ukazujący się polski serial komiksowy". No cóż, Tytusa po prostu nie wypada nie znać ;) Zachęcam do lektury wszystkich ksiąg. Ja sama z pewnością się skuszę.

"Tytus, Romek i A'Tomek" to zbiór polskich komiksów przygodowych, których autorem jest nieżyjący już Papcio Chmiel. Głównym bohaterem komiksów jest szympans, Tytus de Zoo, którego młodzi harcerze, Romek i A'Tomek próbują bezskutecznie uczłowieczyć. Poszczególne komiksy to kolejne podróże bohaterów w rozmaite dziedziny wiedzy w wymyślnych pojazdach skonstruowanych przez...

Kiedy byłam dzieckiem, była to moja ulubiona część przygód Tytusa i przyjaciół. Po latach jestem nią jeszcze bardziej zachwycona. Dopiero teraz w pełni doceniam niezrównany humor Autora i lekkość, z jaką przedstawił młodym czytelnikom wiedzę na temat historii teatru. Ta niewielka książeczka stanowi nie tylko świetną rozrywkę dla czytelników w każdym wieku, ale może stać się bodźcem do dalszego poszukiwania informacji na temat sztuki aktorskiej.

Kiedy byłam dzieckiem, była to moja ulubiona część przygód Tytusa i przyjaciół. Po latach jestem nią jeszcze bardziej zachwycona. Dopiero teraz w pełni doceniam niezrównany humor Autora i lekkość, z jaką przedstawił młodym czytelnikom wiedzę na temat historii teatru. Ta niewielka książeczka stanowi nie tylko świetną rozrywkę dla czytelników w każdym wieku, ale może stać się...

Ten tom przygód Tytusa jest bardzo dobrym sposobem na zainteresowanie najmłodszych czytelników historią i rozwojem teatru, Papcio się wykazał

Ten tom przygód Tytusa jest bardzo dobrym sposobem na zainteresowanie najmłodszych czytelników historią i rozwojem teatru, Papcio się wykazał

Świetna, klasyczny Tytus. Polecam bo jest humorystyczna,humor na najwyższym poziomie a rysunki dają dużo do myślenia.B.I.

Świetna, klasyczny Tytus. Polecam bo jest humorystyczna,humor na najwyższym poziomie a rysunki dają dużo do myślenia.B.I.

Słabiutko, oj słabiutko. Tytusa edukowano już w wielu dziedzinach i na różne sposoby. Czasem wychodziło to lepiej, czasem gorzej. Niestety, tym razem gorzej.

Ani to śmieszne, ani ciekawe, ani odkrywcze. Słaba część.

Słabiutko, oj słabiutko. Tytusa edukowano już w wielu dziedzinach i na różne sposoby. Czasem wychodziło to lepiej, czasem gorzej. Niestety, tym razem gorzej.

Ani to śmieszne, ani ciekawe, ani odkrywcze. Słaba część.

W księdze XIX Tytus poznaje tajniki teatru i jest to komiks, w którym Papcio Chmiel poszedł chyba najbardziej po bandzie. Agresywne i dwuznaczne teksty, bitki, jakieś takie obrzydliwie narysowane postaci drugoplanowe z powykrzywianymi ryjami, śmierć, dowalił tutaj Papcio do pieca, no chyba że komiks miał trafić do nieco doroślejszego czytelnika. Poza tym co drugi dialog to rymowanka. Na szczęście jest nieco lepiej niż w księdze XVIII, "Tytus aktorem" jest zabawniejszy, a niektóre scenki wręcz kultowe.

Najlepsze scenki - walki na arenie rzymskiej, Tytus jako gadająca małpa, komedianci, teatrzyk kukiełkowy

Teksty - "nici będą z tej nagonki, nie dostaniesz mej golonki", "dziabnę szablą i po Tobie, Ty niedouczony żłobie", "a masz za idiotę", "litości, żeby się uczłowieczyć, nie musisz mnie zabijać", "bestia od wczoraj prowadzi protest głodowy", "taki niemowlak nie zna się na złocie", "królu Judei mój Fuhrerze, na rzeź niewiniątek ochota mnie bierze", "dam miliard łapówki nie odłączaj mej duszy od pupki", "kiedy będzie koniec świata? - jak małpa przemówi ludzkim głosem", "gadaj gdzie trzymasz peti-meti, bo ci przedyndolę grzdykie", "szofer cuchnie benzyną, a dorożkarz gnojem, ach biedne serce moje", "Jude, was?", - To nie Żyd, czysty Aryjczyk, tylko matka jego, jak była w ciąży, zapatrzyła się na King-Konga", "siekiera, motyka, bimbru szklanka, w nocy nalot, w dzień łapanka", "cóż mi po wuju, cóż mi po ojcze, kiedy dziś oba są folksdojcze"

W księdze XIX Tytus poznaje tajniki teatru i jest to komiks, w którym Papcio Chmiel poszedł chyba najbardziej po bandzie. Agresywne i dwuznaczne teksty, bitki, jakieś takie obrzydliwie narysowane postaci drugoplanowe z powykrzywianymi ryjami, śmierć, dowalił tutaj Papcio do pieca, no chyba że komiks miał trafić do nieco doroślejszego czytelnika. Poza tym co drugi dialog to...

Uczłowieczanie Tytusa wchodzi w kolejną fazę, gdy Romek i A'Tomek postanawiają zapoznać go z historią teatru. Zaczyna się podróż przez epoki i zmiany, jakie zaszły w tej formie sztuki scenicznej...

To zdecydowanie jedna z najlepszych, a przy tym najdojrzalszych ksiąg TRiA. Powiedziałbym, że nawet dla starszych wiekiem niż wcześniejsze. Więcej tu powagi, choć charakterystyczny humor pozostał, za to doszły sceny absolutnie świetne, jak choćby te z czasów wojny. Bo choć księga XIX to nauka o teatrze, lepsza i bardziej zapadająca w pamięć, niż podręczniki, to zarazem także podróż poprzez naszą historię.

Strona graficzna także jest miła dla oka. Proste rysunki, prosty kolor, a jednak nie brak w tym realizmu.

Jednym słowem - polecam!

Uczłowieczanie Tytusa wchodzi w kolejną fazę, gdy Romek i A'Tomek postanawiają zapoznać go z historią teatru. Zaczyna się podróż przez epoki i zmiany, jakie zaszły w tej formie sztuki scenicznej...

To zdecydowanie jedna z najlepszych, a przy tym najdojrzalszych ksiąg TRiA. Powiedziałbym, że nawet dla starszych wiekiem niż wcześniejsze. Więcej tu powagi, choć...

Ta księga trochę odbiega od poprzednich. Wiele osób uważa ją za niezbyt udaną. Cóż, na pewno jest trochę niższych lotów, ale i tak polecam :)

Ta księga trochę odbiega od poprzednich. Wiele osób uważa ją za niezbyt udaną. Cóż, na pewno jest trochę niższych lotów, ale i tak polecam :)

Przekombinowany komiks. Uczłowieczanie Tytusa poprzez pokazywanie jak to ludzie odgrywali "teatr" na przestrzeni wieków. Pomysł zam w sobie dość dziwny, ale komiks broni się, przed uznaniem go za całkowity "gniot", sporą dawką wiedzy z zakresu teatru, którą mimowolnie możemy poznać. Bo śmiechu w nim nie ma za dużo. I nie podoba mi się ta "nowoczesna" kreska, którą są rysowane postacie w komiksie (szczególnie te drugoplanowe). Na plus - słowniczek pojęć teatralnych zamieszczony na końcu oraz dosyć szybka akcja całej opowieści.

Przekombinowany komiks. Uczłowieczanie Tytusa poprzez pokazywanie jak to ludzie odgrywali "teatr" na przestrzeni wieków. Pomysł zam w sobie dość dziwny, ale komiks broni się, przed uznaniem go za całkowity "gniot", sporą dawką wiedzy z zakresu teatru, którą mimowolnie możemy poznać. Bo śmiechu w nim nie ma za dużo. I nie podoba mi się ta "nowoczesna" kreska, którą są...

To już słabsza księga Tytusa, ale jeszcze daje radę. Ostatnia, która daje radę...

To już słabsza księga Tytusa, ale jeszcze daje radę. Ostatnia, która daje radę...