Książka wysłuchana - LC ma (często) niekatulane informacje, ponieważ audiobook istnieje. Lektor - Przemysław Bluszcz, zdaje się, że sam autor wskazał / naznaczył aktora.
Książka, owszem ciekawa, ale czy nowatorska? nie sądzę, kojarzy się trochę z Myśliwskim snującym filozoficzną narrację, czy wybitna? nie sądzę, ale myślę, że warto przeczytać lub wysłuchać... uważnie.
Rozbrajające rozmowy z łbem - kto z nas ich nie prowadzi?

Książka wysłuchana - LC ma (często) niekatulane informacje, ponieważ audiobook istnieje. Lektor - Przemysław Bluszcz, zdaje się, że sam autor wskazał / naznaczył aktora.
Książka, owszem ciekawa, ale czy nowatorska? nie sądzę, kojarzy się trochę z Myśliwskim snującym filozoficzną narrację, czy wybitna? nie sądzę, ale myślę, że warto przeczytać lub wysłuchać... uważnie....

Jestem młodym mężczyzną, który też w przyszłości chce zostać żołnierzem. Można powiedzieć, że w pewnym stopniu utożsamiam się z Solim. Ta pozycja to najlepsza książka jaką przeczytałem w swoim życiu. Dzięki temu, że książka jest dluga, moja niesamowita przygoda z nią trwała jeszcze dłużej. Zdecydowanie polecam. Brawa dla autora, którego udało poznać mi się osobiście. Niesamowity, mądry człowiek. Pozdrawiam

Jestem młodym mężczyzną, który też w przyszłości chce zostać żołnierzem. Można powiedzieć, że w pewnym stopniu utożsamiam się z Solim. Ta pozycja to najlepsza książka jaką przeczytałem w swoim życiu. Dzięki temu, że książka jest dluga, moja niesamowita przygoda z nią trwała jeszcze dłużej. Zdecydowanie polecam. Brawa dla autora, którego udało poznać mi się osobiście....

Dzieło wybitne. Początek nas lekko nastraja i wprowadza. Widać, że warsztat autora debiutanta się rozwijał wraz z książką. Ma się nawet wrażenie, że przeżycia pisania odludka sprawiły, że sam autor dojrzewał i zachodziła w nim przemiana. Styl się zmienia wraz z kolejnymi kartami powieści.
Mniej więcej od połowy akcja robi się gęsta, ostatnie 100 stron to trudna emocjonalna plątanina, która pozostaje z nami. To Odludek czyta nas, a nie my książkę.

Autor przestrzega przed sięganiem po jego własną powieść. Zgadzam się z nim w całości. Podróż kończy się na dnie naszej własnej duszy, a na to, co się tam znajduje, nie każdy jest gotowy.

Dzieło wybitne. Początek nas lekko nastraja i wprowadza. Widać, że warsztat autora debiutanta się rozwijał wraz z książką. Ma się nawet wrażenie, że przeżycia pisania odludka sprawiły, że sam autor dojrzewał i zachodziła w nim przemiana. Styl się zmienia wraz z kolejnymi kartami powieści.
Mniej więcej od połowy akcja robi się gęsta, ostatnie 100 stron to trudna emocjonalna...

Z CAŁĄ PEWNOŚCIA MOGĘ NAPISAĆ, ŻE „ODLUDEK „ TO KSIĄŻKA, KTÓRĄ MUSIAŁAM „PRZETRAWIĆ” I DO, KTÓREJ NIEWĄTPLIWIE WRÓCĘ. POCHŁONĘŁAM JĄ ZBYT SZYBKO, ZBYT ZACHŁANNIE. TERAZ WIEM, ŻE JEJ TREŚĆ NALEŻY DAWKOWAĆ I DELEKTOWAĆ SIĘ NIĄ. NAPISANA Z NIEBYWAŁĄ LEKKOŚCIĄ, PRZEZ, CO W MAGICZNY SPOSÓB UKAZUJE PEŁEN WACHLARZ EMOCJI. BARDZO ŁATWO I PRZYJEMNIE DOSTRAJA SIĘ DO JEJ CZĘSTOTLIWOŚCI, STAJĄC SIĘ TWOJĄ RZECZYWISTOŚCIĄ. TO POWIEŚĆ POZWALAJĄCA ZATRZYMAĆ SIĘ NAD ULOTNOŚCIĄ EGZYSTENCJI I ODNALEZIENIU CZEGOŚ NIEZMIENNEGO, STAŁEGO, TRWAJĄCEGO MIMO UPŁYWU CZASU. TO MAGNETYCZNA PODRÓŻ OSNUTA …..NO WŁAŚNIE, NIE WIEM CZY TO CELOWY ZABIEG AUTORA, ALE PIĘKNE JEST TO, ŻE KAŻDY SNUJE TU WŁASNĄ NIĆ. NIE BĘDĘ PISAŁA TUTAJ O SAMEJ KSIĄŻCE, BO NIE MA SENSU ZDRADZAĆ, O CZYM ONA JEST. TRZEBA JĄ PO PROSTU POCZUĆ! MIMO TYLU WĄTKÓW, POSTACI, SMUTKU I RADOŚCI, TE PONAD 1100 STRON PRZEPŁYWA SIĘ NURTEM BYSTREJ RZEKI Z WIELKĄ PRZYJEMNOŚCIĄ.

Z CAŁĄ PEWNOŚCIA MOGĘ NAPISAĆ, ŻE „ODLUDEK „ TO KSIĄŻKA, KTÓRĄ MUSIAŁAM „PRZETRAWIĆ” I DO, KTÓREJ NIEWĄTPLIWIE WRÓCĘ. POCHŁONĘŁAM JĄ ZBYT SZYBKO, ZBYT ZACHŁANNIE. TERAZ WIEM, ŻE JEJ TREŚĆ NALEŻY DAWKOWAĆ I DELEKTOWAĆ SIĘ NIĄ. NAPISANA Z NIEBYWAŁĄ LEKKOŚCIĄ, PRZEZ, CO W MAGICZNY SPOSÓB UKAZUJE PEŁEN WACHLARZ EMOCJI. BARDZO ŁATWO I PRZYJEMNIE DOSTRAJA SIĘ DO JEJ...

Już dawno nie odbyłam tak fascynującej podróży w literackim świecie. Zwykle to ja pochłaniam książki, tym razem książka pochłonęła mnie. Oczarowała obrazami, emocjami i refleksjami, które pojawiały jak w kalejdoskopie, nie zawsze tak barwne i wesołe, jak może zapowiadać to porównanie. Zawsze jednak przejmujące. Poruszyła mnie różnorodność opisanych światów, które w kunsztowny sposób - choć tak od siebie inne - są ze sobą powiązane i tworzą wciąż nowe znaczenia. Piękny język, niezwykle sugestywny, frapująca konstrukcja całości, która sprawia, że treść staje się wielowymiarowa. I jeszcze - co dla mnie ważne - książka ta dostarczyła wielu inspiracji, wytyczyła nowe ścieżki poznawania. Przebogata, i prosta zarazem w docieraniu do umysłu i duszy.
Krystyna

Już dawno nie odbyłam tak fascynującej podróży w literackim świecie. Zwykle to ja pochłaniam książki, tym razem książka pochłonęła mnie. Oczarowała obrazami, emocjami i refleksjami, które pojawiały jak w kalejdoskopie, nie zawsze tak barwne i wesołe, jak może zapowiadać to porównanie. Zawsze jednak przejmujące. Poruszyła mnie różnorodność opisanych światów, które w...

Nie tego spodziewałam się po Odludku gdy zawitał do mnie w swoim czarnym garniturze... z przestrzeloną łuską na grzbiecie. Zaczął opowiadać - swobodnie i bez emocji - i nagle jego świat mnie pochłonął. Mimo, że z dystansem pokazywał zakamarki swego świata, odnalazłam tam wszystkie wartości, które tworzą człowieka. I uwaga, ostrzegam! Odludek czyta także nas - nasze z nim wędrowanie to wycieczka w najgłębsze rejony naszego odbierania świata, naszej świadomości, nie zawsze urokliwe...
Uderza fakt, że on... opowiada, nie odpowiada i nie ocenia, a barwy życia bohaterów przewijają się jak w kalejdoskopie we wszelkich odcieniach wzruszeń, wspólnej radości, pogody, niedowierzania, ciekawości i podziwu czasem, że wytrwali, przetrwali... I tylko żal... że to już koniec, że... już przeczytałam, a chcę więcej - tak sobie "noworocznie" życzę. Czekam na kolejne i kolejne zaklęte w powieściach opowieści tego Autora.

Nie tego spodziewałam się po Odludku gdy zawitał do mnie w swoim czarnym garniturze... z przestrzeloną łuską na grzbiecie. Zaczął opowiadać - swobodnie i bez emocji - i nagle jego świat mnie pochłonął. Mimo, że z dystansem pokazywał zakamarki swego świata, odnalazłam tam wszystkie wartości, które tworzą człowieka. I uwaga, ostrzegam! Odludek czyta także nas - nasze z nim...

Odludek. Solitary Soldier – to bardzo nietypowy i złożony debiut literacki. Powieść imponuje rozmachem i rozbudowaną historią głównego bohatera – Solego. Poznajemy go poprzez relacje z najbliższą rodziną i szczególną więź z babcią, ale także przez jego własne obserwacje kolegów i przyjaciół. Znajdziemy w powieści wiele wątków etnograficznych dodających nie tylko charakteru, ale opisujących z kronikarską dokładnością życie polskiej wsi i małych miasteczek lat 70-tych i 80-tych. To wartość sama w sobie tej powieści.
Historia drogi życiowej tego młodego chłopaka to nie tylko relacje rodzinne i skomplikowana sytuacja osobista. To przede wszystkim przyjaźnie, niełatwe wybory oraz samotność. Samotność, która jest szczególnie dojmująca z dala od bliskich. Wojsko, szkoły, jednostka specjalna, kolejne misje - wydają się być tylko tłem i pretekstem do zadawania pytań o to, co w życiu najważniejsze, dlaczego stajemy się tym kim jesteśmy, co nas motywuje. Nie jest to powieść dla miłośników historii „z mchu i paproci” – budzi emocje, skłania do refleksji.

Odludek. Solitary Soldier – to bardzo nietypowy i złożony debiut literacki. Powieść imponuje rozmachem i rozbudowaną historią głównego bohatera – Solego. Poznajemy go poprzez relacje z najbliższą rodziną i szczególną więź z babcią, ale także przez jego własne obserwacje kolegów i przyjaciół. Znajdziemy w powieści wiele wątków etnograficznych dodających nie tylko charakteru,...

Uważam się za człowieka, którego trudno poruszyć, emocje chowam głęboko, bo na co dzień raczej przeszkadzają niż pomagają w życiu. Czytam głównie literaturę faktu, reportaż. Hasło „fikcja inspirowana faktami”, którym wydawca i autor charakteryzują Odludka, początkowo potraktowałem z dystansem, ale te „fakty” przeważyły. I muszę przyznać, że intuicja po raz kolejny nie zawiodła. Książka ma swój szczególny rytm, na stelażu z konkretnych wydarzeń, także historycznych, co jest jej dodatkowym walorem, porozwieszano umiejętnie właśnie emocje. Wrażeń jest dużo i są tak podane, że nie można się oderwać od lektury. Wciąga i masz stracha, że te 1128 stron to jednak mało stron.

Uważam się za człowieka, którego trudno poruszyć, emocje chowam głęboko, bo na co dzień raczej przeszkadzają niż pomagają w życiu. Czytam głównie literaturę faktu, reportaż. Hasło „fikcja inspirowana faktami”, którym wydawca i autor charakteryzują Odludka, początkowo potraktowałem z dystansem, ale te „fakty” przeważyły. I muszę przyznać, że intuicja po raz kolejny nie...

(O)ryginalność
(D)ystynkcja
(L)udzie
(U)czucia
(D)etal
(E)kspresja
(K)unszt

POLECAM!

(O)ryginalność
(D)ystynkcja
(L)udzie
(U)czucia
(D)etal
(E)kspresja
(K)unszt

POLECAM!

Dobra, miejscami nudna, miejscami ciekawa. Ogólnie dobra. Wspomnienia i refleksje. Nawet mi się podobała.

Dobra, miejscami nudna, miejscami ciekawa. Ogólnie dobra. Wspomnienia i refleksje. Nawet mi się podobała.