Wydaje mi się, że warsztat autora z tomu na tom jest bardziej dopracowany. W tym tomie dużo więcej jest emocji, po raz kolejny pojawiła się "scena", która chwyta za gardło (bądź serce). Poszczególne postacie zmieniają nieco swoje charaktery, może nawet osobowości, sposób myślenia. Ciekawa jestem kolejnego tomu....

Wydaje mi się, że warsztat autora z tomu na tom jest bardziej dopracowany. W tym tomie dużo więcej jest emocji, po raz kolejny pojawiła się "scena", która chwyta za gardło (bądź serce). Poszczególne postacie zmieniają nieco swoje charaktery, może nawet osobowości, sposób myślenia. Ciekawa jestem kolejnego tomu....

"Prawdziwa odwaga polega na tym, aby chęci do życia nie stracić nawet na moment, na chwilę." (str.193)

Siódma część "Meandrów losu" wciąga czytelnika jak poprzednie. Autor przedstawia swoich bohaterów w taki sposób nie nie można ich nie lubić. Poza tym jak poznało się ich losy i historię z poprzednich części trudno nie być zżytym z nimi, nie kibicować im, nie trzymać za nich kciuków. Mimo że trwa wojna życie mieszkańców powieści toczy się spokojnie. Zajmują się gospodarką, oddając przymusowe kontyngenty Niemcom. Zmagali się z przeciwnościami losu i niepewnym jutrem pod niemiecka okupacją. Ich losy są ze sobą nierozerwalnie związane, dlatego muszą wzajemnie się wspierać, chronić i pomagać sobie. Kierować się z życiu rozumem i wiarą, które funkcjonują nierozerwalnie od siebie. Współdziałać w obliczu niebezpieczeństwa i zagrożenia życia.

Żydowski lekarz ukrywany przez księdza ratuje ludzkie życia. Jego przyjaźń z niemieckim kapitanem rozwija się. Obaj wyświadczają sobie wzajemnie przysługi, ratując i chroniąc innych. Tak jak wśród Niemców byli dobrzy i źli ludzie, tak i wśród Polaków będących na służbie u Niemców. Narodowość się nie liczyła, tylko człowiek. W obliczu wojny każdy naród miał swoje cele, lecz można było je pogodzić z ludzkimi odruchami, wspierać się na swój sposób, a nawet zaprzyjaźnić. Być wdzięcznym za znajomość z drugim człowiekiem, wierzyć w jego bezinteresowność w imię przyjaźni. Lecz w sytuacji kiedy jest się z dala od przyjaciół trzeba liczyć tylko na siebie, a za popełnione błędy zapłacić, mając świadomość, że życie ulegnie nieodwracalnym zmianom.

"Wdzięczność jest nie tylko największą spośród cnót, lecz także matką wszystkich innych." (str.101)

Będąc lojalnym w stosunku do przyjaciół, można zdradzić swój kraj i zmienić misję z jaką się przyjechało w celach okupacyjnych. By żyć w tych trudnych czasach z wrogiem na karku trzeba było wykazać się dużą odwagą nie tylko w działaniu ale też w myśleniu. Ingerując w czyjeś życie zmieniamy nie tylko czyjś los, ale też swój.

Ważną rolę w ukrywaniu Żydów odegrali księża narażając swoje życie uratowali wielu ludzi.
Jest też wiele zabawnych momentów jak odbicie sołtysa z posterunku żandarmerii przez chłopów uzbrojonych w narzędzia rolnicze, czy historia Polaka, który w poszukiwaniu wojska polskiego wylądował w Kazachstanie. Czekam na kolejną część.

"Prawdziwa odwaga polega na tym, aby chęci do życia nie stracić nawet na moment, na chwilę." (str.193)

Siódma część "Meandrów losu" wciąga czytelnika jak poprzednie. Autor przedstawia swoich bohaterów w taki sposób nie nie można ich nie lubić. Poza tym jak poznało się ich losy i historię z poprzednich części trudno nie być zżytym z nimi, nie kibicować im, nie trzymać za...

"Meandry losu" to cykl powieści historyczno - obyczajowych, których akcja toczy się w okresie II wojny światowej, autorstwa NIWENA. Książki Autora goszczą na moim blogu już kolejny rok (przygoda z twórczością NIWENA rozpoczęła się w roku 2017, wraz z pierwszą powieścią cyklu, czyli tomem "Pozbawieni ojczyzny"). Przez ten czas zdążyłam już przyzwyczaić się do bohaterów (niektórych z nich pożegnać z żalem),prześledzić ich losy uwikłane w wojenną rzeczywistość, wspólnie z Autorem próbowałam, i nadal próbuję, zrozumieć istotę ludzkiego dążenia do konfrontacji, którego następstwem są wojny. Wszystkie powieści NIWENA ukazują ogromną wolę walki i chęć przeżycia w czasach wojennej zawieruchy, kiedy często traci się najbliższych i swoje miejsce na ziemi. Tę chęć życia przejawiają wszyscy, zarówno okupowani jak i narzucający swoją wolę okupanci. Autor "Meandrów losu" poświęcił sporo uwagi dwóm stronom konfliktu. Jego powieści ukazują różne postawy Polaków w trakcie trwania okupacji, ich walkę czynną (pomoc zbiegom, w tym Żydom),opór wobec zarządzeń niemieckich władz, niewywiązywanie się z narzuconych kontyngentów wojskowych czy dopasowywanie się do realiów okupacji. Jednocześnie wykonawcy woli Trzeciej Rzeszy również próbują przetrwać wojnę, szukając wytchnienia w zakazanych związkach (przykład niemieckiego kapitana policji Jensa Schwarzwalda) lub sprzeciwiając się odgórnym wytycznym władz państwowych. Przykładów różnorodnych postaw wojennych nie brakuje w powieściach NIWENA. Może właśnie z tego powodu są one tak bliskie życiu, bo możemy identyfikować się z bohaterami, próbować wyobrazić sobie nas samych w podobnych sytuacjach. Sądzę, że wielu Czytelników odnajduje w tych powieściach siebie i stara się zrozumieć intencje ludzi poddanych nieustannemu zagrożeniu, walczących o przetrwanie i nietracących nadziei na lepsze jutro.

Siódmy tom cyklu zatytułowany "Prawdziwa odwaga" idealnie odzwierciedla ludzkie losy i postawy wobec wojny i jej praw. Tym razem Autor skupił się na kwestii odnajdywania w sobie odwagi, by stawić czoła przeciwnościom losu. Wszyscy, znani nam już z poprzednich tomów bohaterowie, muszą zmierzyć się ze złem, wykazując się często niezwykłymi aktami odwagi, jak wspomniany już wcześniej kapitan Schwarzwald i jego kompani, czy też mieszkańcy Setna i Wilamowa. Bohaterowie książki muszą często brać sprawy w swoje ręce, bronić siebie i najbliższych, chwytając za broń, szukając pomocy u innych, decydując się na ostateczne decyzje, które mogą diametralnie zmienić ich dotychczasową sytuację. Szczególnie zostało to uwidocznione na przykładzie Jensa Schwarzwalda, Ottona Wildera, Michała Łyna i jego żony oraz najbliższych sercu Ludomira Rajewskiego (jego losy rozgrywane są równolegle w dalekich bezdrożach Związku Radzieckiego i są równie dramatyczne jak życie bohaterów przedstawianych w wątku głównym fabuły).

Powieść "Prawdziwa odwaga" przedstawia wydarzenia bezpośrednio po postrzeleniu Teofili Łynowej, którym to zakończył się tom szósty "Porto di Mare". Elian Wiernik ponownie musi wykorzystać swą profesję medyka, by ratować jej życie, nie zważając na zagrożenie, które na co dzień mu towarzyszy z racji bycia przedstawicielem rasy przeznaczonej przez reżim hitlerowski do zagłady. Elian ma poczucie względnego bezpieczeństwa dzięki wsparciu swoich polskich przyjaciół oraz proboszcza z Miastkowa. W wyniku akcji miastkowskiej żandarmerii wydarzenia zmieniają się jak w kalejdoskopie. Dochodzi do poważnej strzelaniny i uwolnienia Michała Łyna z więzienia, który jakiś czas temu dokonał oszustwa w spisie inwentarza. Niestety, wiąże się z tym działanie Jensa Schwarzwalda, który niejako podpisuje na siebie wyrok. Sam staje się potencjalnym wrogiem Trzeciej Rzeszy. Oczywiście, jeśli tylko Gestapo udowodni mu winę. Tak czy siak, jego los zostaje przypieczętowany. Otrzymuje wsparcie i pomoc od ludzi, którzy zaufali mu i uwierzyli, że nie każdy został naznaczony ideologią usprawiedliwiającą przemoc, represje i zagładę. Wątek związany z losem kapitana żandarmerii w Rutkach od samego początku śledzę z dużym zainteresowaniem. Historia nie jest czarno - biała. Ludzi nie da się tak zwyczajnie zaszufladkować, żeby odpowiadali określonym stereotypom, co nie zmienia faktu, jak bardzo wielu z nich zostało wciągniętych w machinę terroru i nienawiści. Niestety, wielu obywateli Trzeciej Rzeszy z własnej woli wykonywało najbardziej niedorzeczne i okrutne rozkazy. Ale byli też i tacy, którym udawało się, od samego początku, sprzeciwiać polityce nazistów, mieć zwyczajne marzenia i wykazywać...prawdziwą odwagę.

Dynamicznej akcji towarzyszą, jak zawsze w powieściach NIWENA, różnego rodzaju rozważania bohaterów na tematy egzystencjalne, filozoficzne i historyczne, wzbogacone łacińskimi sentencjami oraz przypisami autorskimi (z przyjemnością odnotowałam odniesienie się Autora do powieści Anny Karbownik o czasach hiszpańskiej inkwizycji, bowiem uważam je również za jedne z najciekawszych i rzetelnych książek o wydarzeniach historycznych w XV wieku),które w całości stanowią o charakterystycznym stylu pisania Autora. Dzięki temu jego powieści, których głównym atutem jest autentyczny język, jakim posługiwali się mieszkańcy Łomży i opisywanego przez Autora regionu "małej ojczyzny", stanowią dobrą bazę do poznawania historii lokalnej i nie tylko. W moich recenzjach poświęconych serii książek "Meandry losu", wielokrotnie podkreślałam walory edukacyjne powieści NIWENA, któremu historia jest bardzo bliska, nie tylko z racji wykształcenia.

Losy bohaterów powieści "Prawdziwa odwaga", według zapowiedzi Autora, będą kontynuowane. Co przyniosą im kolejne lata wojny? Jeszcze długa droga przed nimi i kilka lat zmagań o przetrwanie, wszak w 1942 roku Niemcy dopiero szykowali się do ostatecznego starcia pod Stalingradem. Czy Autor zechce przedstawić skutki dramatycznych wydarzeń związanych z powstaniem w getcie warszawskim? Jeden z bohaterów tomu "Prawdziwa odwaga" zamierza udać się do Warszawy, tak więc któż to wie?

Tradycyjnie już polecam uwadze Czytelników wszystkie powieści cyklu "Meandry losu". Ósmy tom "Prawdziwa odwaga" świetnie kontynuuje historię zapoczątkowaną w pierwszym tomie, ukazując ewolucję bohaterów oraz odnosi się do historii II wojny światowej, która miała niebagatelny wpływ na losy wielu milionów ludzi.

"Meandry losu" to cykl powieści historyczno - obyczajowych, których akcja toczy się w okresie II wojny światowej, autorstwa NIWENA. Książki Autora goszczą na moim blogu już kolejny rok (przygoda z twórczością NIWENA rozpoczęła się w roku 2017, wraz z pierwszą powieścią cyklu, czyli tomem "Pozbawieni ojczyzny"). Przez ten czas zdążyłam już przyzwyczaić się do bohaterów...