Czekając na książkę rzucałem wszelkie uroki aby nie był to kolejny zbiór wywiadów – już za wiele ich.
I stało się. Przeczytane. Co prawda jeszcze w sierpniu ale jakoś nie było czasu i weny na napisanie dwóch zdań.
I zacznę chyba tak: w końcu ktoś (czyt. Maciej Latos) napisał od serca, od siebie jacy jesteśmy na dyżurze. Ale bardzo delikatnie 😊
I chociaż wydawało mi się, że przebrnę 12sto godzinny dyżur z autorem to trwało to dłużej, bodajże dobę. Czasami miałem wrażenie, że więcej.
Zaznaczałem fragmenty, czasami ołówkiem czasami znacznikiem. Żeby było łatwiej. I nie jest.
Znajdziecie tam rozdziały z odczuciami i opiniami autora. Znajdziecie cytowane publikacje dotyczące m.in. zawodu pielęgniarki i położnej, wypalenia zawodowego czy lęku w pracy medyka.
Znajdziecie tam bardzo dobre rozdziały ale i takie słabsze, niewiele wnoszące, np. „Powołanie”.
Czasami albo nawet częściej autor staje się aż nadto nachalny z podwójnym określaniem zawodu „pielęgniarki i pielęgniarze”. I jakby łapię intencję ale nie zmienia to faktu, że nadmiar szkodzi.
I już na koniec, momentami miałem poczucie, że to odczarowywanie zawodu pielęgniarki jest czytelnikowi wręcz narzucane.
Jeszcze jedno zdanie, dla mnie ważne i dobre: „Nie zdążyli przyjechać”, „Terror opieki”, „Po północy”.
Ta książka jest ważna i branżowo konieczna.
Bo jak powiedział kiedyś pewien mędrzec: „Są tematy trudne. I ja o tym wiem, że są tematy trudne. Bo jak powiedział kiedyś poeta: Są w ojczyźnie rachunki krzywd”.
Taki rachunek i taki trudny temat „Byle do 19:00” porusza.

Czekając na książkę rzucałem wszelkie uroki aby nie był to kolejny zbiór wywiadów – już za wiele ich.
I stało się. Przeczytane. Co prawda jeszcze w sierpniu ale jakoś nie było czasu i weny na napisanie dwóch zdań.
I zacznę chyba tak: w końcu ktoś (czyt. Maciej Latos) napisał od serca, od siebie jacy jesteśmy na dyżurze. Ale bardzo delikatnie 😊
I chociaż wydawało mi się,...

Jako medyk widzę dużo potwierdzenia na kartkach tej pozycji.
Autor rzeczowo przybliżył raptem tylko 12 godzin dyżuru, przez który może się wszystko zdarzyć. Łącznie z przejściem huraganu :)

Polecam szczegolnie tym, którzy twierdzą, że pielegniarki czy ratownicy pija tylko kawkę ;)

Jako medyk widzę dużo potwierdzenia na kartkach tej pozycji.
Autor rzeczowo przybliżył raptem tylko 12 godzin dyżuru, przez który może się wszystko zdarzyć. Łącznie z przejściem huraganu :)

Polecam szczegolnie tym, którzy twierdzą, że pielegniarki czy ratownicy pija tylko kawkę ;)

Jestem ratownikiem medycznym, studiującym pielęgniarstwo.
Podobnie jak autor książki uważam, że robienie dobrej roboty - niezależnie od wykonywanego zawodu - jest najważniejsze. Bycie profesjonalistą jest bardzo cenione.
Książka do przeczytania na raz - ja dawkowałam sobie tą przyjemność. :)

Jestem ratownikiem medycznym, studiującym pielęgniarstwo.
Podobnie jak autor książki uważam, że robienie dobrej roboty - niezależnie od wykonywanego zawodu - jest najważniejsze. Bycie profesjonalistą jest bardzo cenione.
Książka do przeczytania na raz - ja dawkowałam sobie tą przyjemność. :)

Książka ciekawa, refleksyjna, warta przeczytania (zwłaszcza przez medyków). Znalazłam w niej historie wyjęte ze szpitalnego "świata", okraszone celnymi spostrzeżeniami. Autor wskazuje proste lekarstwo na poprawę jakości pracy pielęgniarek i pielęgniarzy w Polsce. Bez banałów, skrajności, koloryzowania i egzaltacji. Puenta, która nasuwa mi się po przeczytaniu tej pozycji to zdanie: "Jeśli chcesz zmienić świat, zacznij od siebie".

Książka ciekawa, refleksyjna, warta przeczytania (zwłaszcza przez medyków). Znalazłam w niej historie wyjęte ze szpitalnego "świata", okraszone celnymi spostrzeżeniami. Autor wskazuje proste lekarstwo na poprawę jakości pracy pielęgniarek i pielęgniarzy w Polsce. Bez banałów, skrajności, koloryzowania i egzaltacji. Puenta, która nasuwa mi się po przeczytaniu tej pozycji to...

Szybka i przyjemna książka. Pozwala wcielić się w skórę młodego pielęgniarza/pielęgniarki i codziennych wyzwań w polskich szpitalach. Pokazuje szpitalny świat od drugiej strony a nie od strony pacjenta

Szybka i przyjemna książka. Pozwala wcielić się w skórę młodego pielęgniarza/pielęgniarki i codziennych wyzwań w polskich szpitalach. Pokazuje szpitalny świat od drugiej strony a nie od strony pacjenta