"Marina" to moje pierwsze spotkanie z twórczością C. R. Zafona - pierwsze, ale za to jakże udane! Spacery z tytułową bohaterką i jej przyjacielem Oskarem ulicami starej Barcelony to była świetna przygoda. Choć nigdy nie byłam w Barcelonie, przedzierając się przez kolejne strony powieści, miałam wrażenie, że znam to miasto prawie tak dobrze, jak swoje własne. Mam nadzieję, że kiedyś zagadkowe uliczki tego hiszpańskiego miasta przywitają mnie równie miło, co bohaterów "Mariny".
Historia opowiedziana w tej powieści wzbudza we mnie mieszane uczucia. Z jednej strony zachwyca urokliwością miejsca, piękną osobowością tajemniczej Mariny i Oskara, a z drugiej strony przeraża opuszczoną oranżerią, ciemnością cmentarza i zniekształconymi potworami. Zabawa w Boga wcale nie jest fajna. Na pewno nie w wydaniu człowieka chorego, którego umysł myśli tylko o jednym - jak oszukać śmierć.
Kończąc spotkanie z Oskarem i Mariną żałowałam, że to już, że tak szybko muszę ich pożegnać. Nie wszystkie spotkania dobrze się kończą. Choć nie spotkam już tych dwojga młodych ludzi, to do twórczości Zafona na pewno wrócę.
I wiecie co? Kolejny raz wyzwanie "Grunt to okładka" pozwoliło mi znaleźć perełkę w morzu innych powieści czekających na swoją kolej na półkach! :)

"Marina" to moje pierwsze spotkanie z twórczością C. R. Zafona - pierwsze, ale za to jakże udane! Spacery z tytułową bohaterką i jej przyjacielem Oskarem ulicami starej Barcelony to była świetna przygoda. Choć nigdy nie byłam w Barcelonie, przedzierając się przez kolejne strony powieści, miałam wrażenie, że znam to miasto prawie tak dobrze, jak swoje własne. Mam nadzieję,...