Kolejna książka autorki, która przeniosła mnie do lat 60-tych, lat mojego dzieciństwa. Polska wieś, problemy i troski zwyczajnej wiejskiej rodziny, nieczuła matka i kochający ojciec. Dwie córki, z których jedna ma marzenia aby zostać projektantką mody. Zosia wiele w życiu doświadczy, przeżyje pierwsze miłości, ale powoli dąży do spełnienia swoich marzeń i celów. Opowieść oparta na faktach.

Kolejna książka autorki, która przeniosła mnie do lat 60-tych, lat mojego dzieciństwa. Polska wieś, problemy i troski zwyczajnej wiejskiej rodziny, nieczuła matka i kochający ojciec. Dwie córki, z których jedna ma marzenia aby zostać projektantką mody. Zosia wiele w życiu doświadczy, przeżyje pierwsze miłości, ale powoli dąży do spełnienia swoich marzeń i celów. Opowieść...

Rodzina to taka mała społeczność, w której czasem bardzo trudno się porozumieć. Pretensje, żale, poczucie niedowartościowania zatruwają dni i spędzają sny z powiek. Pokrzywdzeni ludzie oskarżają najbliższych o bezduszność, o niespełnienie powołania. Zgorzkniała matka budziła bunt córki.

„Czasem zastanawiam się, po co Bóg stworzył kobietę. Nie chciałabym być taką kobietą jak moja matka.”

A skąd niedoświadczona dziewczyna wie, jak przemieni ją kiedyś los? Może też będzie przekonana o swojej niepodważalnej racji? Prawie najważniejsze są SŁOWA: te przepełnione czułością, ale i te które ranią, rzucone jak kamienie. Również te niewypowiedziane słowa.

„Ludzie bywają tacy okrutni, nie próbują zrozumieć jeden drugiego. Łatwiej kogoś oceniać, krytykować, choć samemu ma się brud za paznokciami.”

Wigilia Bożego Narodzenia jest jedna w roku, i wszyscy na nią czekają, jakby w innym czasie nie można porozmawiać. Wspomnienia z obozu wracały ze smakiem. Wielu ludzi marzyło i śniło o kromce chleba.
„Otwierał oczy i widział świeżutki chleb, otwierał usta i gryzł chleb, czując ten niebiański smak”

Łamiąc się opłatkiem i chlebem, życzymy sobie szczęścia i spełnienia marzeń. Zosia miała niedzisiejsze oczekiwanie. Potrzebowała maszyny do szycia. Ulotne UCZUCIA mają kolory, jak broszki przypięte do sukienki.

„Szkarłatne, błękitne, amarantowe – ścigały się kolorami, krzycząc z daleka: weź! dotknij mnie! Pokochaj!”

UCZUCIA nadają życiu sens. Kojarzą się z ciepłem, BLISKOŚCIĄ,
DOTYKIEM.

Pachną…
„Gniewem…
Nienawiścią…
Czekaniem…
Tęsknotą…
Zapach mówi nam, kim naprawdę jesteśmy.”

„Czy można zabrać komuś duszę i zabronić pragnąć?”

Czy można zabronić komuś kochać, pożądać? Dopóki biło serce, chciało się zawsze troszczyć o innych; dopóki śmierć nie rozdzieli bliskich osób. Czy można było piękniej opowiedzieć o uczuciach tych błogosławionych i tych zakazanych? Zapewne można, ale Pani Anna Stryjewska, pisząc o Zośce, ujęła mnie czym innym. Przypomniała znaczenie Świąt Bożego Narodzenia. Autorka dokonała czegoś, na co czekałem od dawna. Nie użyła słowa wyjątkowo niepasującego do Świąt Narodzenia Pańskiego. Pani Anna nie napisała słowa MAGIA, tak modnego obecnie. Przecież chrześcijanizm nie ma nic wspólnego z magią. Postępując za przykładem Autorki uczmy się znaczenia SŁÓW. Serdecznie dziękuję za tak wzruszającą i głęboko przemyślaną powieść. Już planuję znów spotkać się z Zośką i panią Stryjewską.

Rodzina to taka mała społeczność, w której czasem bardzo trudno się porozumieć. Pretensje, żale, poczucie niedowartościowania zatruwają dni i spędzają sny z powiek. Pokrzywdzeni ludzie oskarżają najbliższych o bezduszność, o niespełnienie powołania. Zgorzkniała matka budziła bunt córki.

„Czasem zastanawiam się, po co Bóg stworzył kobietę. Nie chciałabym być taką kobietą...

Ta książka zainteresowała mnie od samego początku. Podobało mi się i miałam okazję poznać życie lat 60.

Ta książka zainteresowała mnie od samego początku. Podobało mi się i miałam okazję poznać życie lat 60.

Piękna, życiowa książka!
Ciężki los biednej, pracowitej, wiejskiej dziewczyny, poruszył moje serce.
Trafiała na swej drodze na niewielu dobrych ludzi.
Z ogromną ciekawością sięgam po następną część.

Piękna, życiowa książka!
Ciężki los biednej, pracowitej, wiejskiej dziewczyny, poruszył moje serce.
Trafiała na swej drodze na niewielu dobrych ludzi.
Z ogromną ciekawością sięgam po następną część.

W życiu przychodzi taki czas, że trzeba coś zrobić wbrew całemu światu. Odrzucić lęki i obawy, pogodzić się z poniesionymi porażkami i podążyć za głosem serca, aby realizować swoją pasję. Po prostu – zmienić teraźniejsze życie.
Zośka- bohaterka książki długo dojrzewa do tej decyzji. Doświadczy dużo złego, zwłaszcza ze strony najbliższych. Przypadkowe spotkania z niezwykłymi osobami oraz doping ciotki i nauczycielki pomagają jej zrozumieć, że nie pasuje do tego świata, w którym teraz żyje. Aby przekonać się o swojej wartości, musi więc wyrwać się ze skostniałego środowiska. Nie jest to łatwe, gdy ma się tylko 18 lat i marzenia o projektowaniu mody.
Oparta na faktach powieść pokazuje życie niewielkiej społeczności wiejskiej lat 60. w Polsce, problemy życia codziennego bohaterów, a przede wszystkim dążenia młodej dziewczyny, by być kochaną i rozwijać swój talent wbrew piętrzącym się przeszkodom.

W życiu przychodzi taki czas, że trzeba coś zrobić wbrew całemu światu. Odrzucić lęki i obawy, pogodzić się z poniesionymi porażkami i podążyć za głosem serca, aby realizować swoją pasję. Po prostu – zmienić teraźniejsze życie.
Zośka- bohaterka książki długo dojrzewa do tej decyzji. Doświadczy dużo złego, zwłaszcza ze strony najbliższych. Przypadkowe spotkania z...

Pierwsza książka Pani Stryjewskiej, która przeczytałam.
Z pewnością sięgnę po kolejne.

Piękno wsi, trud życia codziennego jej mieszkańców, praca, smutki, radości opisane w taki sposób, że czułam jakbym się tam przeniosła. Budzi moje wspomnienia, choć ja miastowa to często leżałam w trawie, na rozgrzanej ziemi, wdychając zapach przyrody, zapach lasu czy kwitnących drzew. Cudowne uczucie 😁

Pierwsza książka Pani Stryjewskiej, która przeczytałam.
Z pewnością sięgnę po kolejne.

Piękno wsi, trud życia codziennego jej mieszkańców, praca, smutki, radości opisane w taki sposób, że czułam jakbym się tam przeniosła. Budzi moje wspomnienia, choć ja miastowa to często leżałam w trawie, na rozgrzanej ziemi, wdychając zapach przyrody, zapach lasu czy kwitnących drzew....

Ciekawa historia ale to dopiero połowa.

Ciekawa historia ale to dopiero połowa.

Historia oparta na faktach, to zawsze działa na mnie jak magnes.
Pamiętam taką wieś, jak opisana tu w książce. Będąc u rodzinny na wakacjach, jako kilkuletni chłopiec, jeździłem wozem drabiniastym na drewnianych kołach i myłem się w miednicy, więc dla mnie to podróż wspomnieniowa, sentymentalna.
Wszystko jest proste i nieskomplikowane, - takie wtedy było życie, ale wbrew pozorom działo się wiele.
Jak zwykle w takich historiach, od razu sympatyzujemy dziewczynie, której życie się nie układa, a otoczenie przytłacza, ale która swoją determinacją udowadnia, że można się z tego wyrwać.

Historia oparta na faktach, to zawsze działa na mnie jak magnes.
Pamiętam taką wieś, jak opisana tu w książce. Będąc u rodzinny na wakacjach, jako kilkuletni chłopiec, jeździłem wozem drabiniastym na drewnianych kołach i myłem się w miednicy, więc dla mnie to podróż wspomnieniowa, sentymentalna.
Wszystko jest proste i nieskomplikowane, - takie wtedy było życie, ale wbrew...

Książkę zostawiam bez oceny. Niestety nie dałam rady jej dokończyć, bo jest zwyczajnie nudna.
Główna bohaterka strasznie nijaka, akcja nużąca, praktycznie nic się nie dzieje.
Przy wyborze książki zasugerował się wysokimi ocenami i kolejny raz takie rozczarowanie.
Osobiście tej powieści nie polecam.

Książkę zostawiam bez oceny. Niestety nie dałam rady jej dokończyć, bo jest zwyczajnie nudna.
Główna bohaterka strasznie nijaka, akcja nużąca, praktycznie nic się nie dzieje.
Przy wyborze książki zasugerował się wysokimi ocenami i kolejny raz takie rozczarowanie.
Osobiście tej powieści nie polecam.

Fajna książka. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Szybko się czyta. Polecam