Fajnie się czyta

Fajnie się czyta

Pierwsza książka tego pisarza jaką przeczytałem.
Ponieważ lubię historie (zwłaszcza II WŚ) oceniam na 6.
Natomiast książka jest chaotyczna i bardziej niż powieść, przypomina tom sklejonych historii z Powstania Warszawskiego połączonych postacią głównego bohatera.
Nie da się ukryć, że czyta się wartko i na jeden raz jak najbardziej polecam.

Pierwsza książka tego pisarza jaką przeczytałem.
Ponieważ lubię historie (zwłaszcza II WŚ) oceniam na 6.
Natomiast książka jest chaotyczna i bardziej niż powieść, przypomina tom sklejonych historii z Powstania Warszawskiego połączonych postacią głównego bohatera.
Nie da się ukryć, że czyta się wartko i na jeden raz jak najbardziej polecam.

Monotonna az do bolu.

Monotonna az do bolu.

Ciekwe przedstawienie historii w Powstaniu i jak i w retrospekcjach. Jak dla mnie trochę za chaotycznie. Czytało się dobrze.

Ciekwe przedstawienie historii w Powstaniu i jak i w retrospekcjach. Jak dla mnie trochę za chaotycznie. Czytało się dobrze.

Zbyt chaotyczna. Sprawia wrażenie raczej zbioru luźnych anegdot i wspomnień o Powstaniu Warszawskim, niż powieści fabularnej. Ciągłe reminiscencje, łamanie linearności akcji sprawiają, że łatwo zgubić wątek. Zgadzam się z tymi czytelnikami, którzy twierdzą, ze inne powieści Grzegorza Kalinowskiego czytało im się lepiej. Zaliczę jeszcze „Wyzwolony 45”, bo mam na czytniku, ale bez zbytnich oczekiwań.

Zbyt chaotyczna. Sprawia wrażenie raczej zbioru luźnych anegdot i wspomnień o Powstaniu Warszawskim, niż powieści fabularnej. Ciągłe reminiscencje, łamanie linearności akcji sprawiają, że łatwo zgubić wątek. Zgadzam się z tymi czytelnikami, którzy twierdzą, ze inne powieści Grzegorza Kalinowskiego czytało im się lepiej. Zaliczę jeszcze „Wyzwolony 45”, bo mam na czytniku,...

Chaotyczny zlepek mniej i bardziej znanych epizodów z okresu okupacji wątle połączonych kulawą intrygą. Plus za przypomnienie Polskiej Policji Kryminalnej, minus za pochwałę hochsztaplera Grabowskiego.

Chaotyczny zlepek mniej i bardziej znanych epizodów z okresu okupacji wątle połączonych kulawą intrygą. Plus za przypomnienie Polskiej Policji Kryminalnej, minus za pochwałę hochsztaplera Grabowskiego.

Rewelacyjna książka historyczno-kryminalna. Fabuła wciąga zarówno w czasie powstania jak i okupacyjnej retrospekcji. Autor nie wybiela "granatowych" policjantów. Umiejętnie dzieli ich na patriotów współpracujących z podziemiem jak i na tych co wysługiwali się okupantowi czy po prostu pełnili służbę policyjną tak jak przed wojną.

Rewelacyjna książka historyczno-kryminalna. Fabuła wciąga zarówno w czasie powstania jak i okupacyjnej retrospekcji. Autor nie wybiela "granatowych" policjantów. Umiejętnie dzieli ich na patriotów współpracujących z podziemiem jak i na tych co wysługiwali się okupantowi czy po prostu pełnili służbę policyjną tak jak przed wojną.

"Granatowego" autor powinien rozbić na dwa tomy:
1-szy to okupacyjna historia policjanta Rybskiego;
2-gi jego powstańcza historia.
Tak wyszło masło maślane, ale i tak ciekawe.

"Granatowego" autor powinien rozbić na dwa tomy:
1-szy to okupacyjna historia policjanta Rybskiego;
2-gi jego powstańcza historia.
Tak wyszło masło maślane, ale i tak ciekawe.

Z satysfakcją i radością stwierdzam, że przeczytałam naprawdę dobrą, interesującą i obiektywną powieść historyczną z elementami sensacji. Mało, wysłuchałam jej już dwa razy.
Dziękuję Autorowi za berlingowców, za to, że nie potraktował ich po macoszemu albo nie pominął udziału polskiego wojska ze Wschodu jako nic nie wartego epizodu.

Z satysfakcją i radością stwierdzam, że przeczytałam naprawdę dobrą, interesującą i obiektywną powieść historyczną z elementami sensacji. Mało, wysłuchałam jej już dwa razy.
Dziękuję Autorowi za berlingowców, za to, że nie potraktował ich po macoszemu albo nie pominął udziału polskiego wojska ze Wschodu jako nic nie wartego epizodu.

Głównym bohaterem jest granatowy policjant. Rzecz, co naturalne, dzieje się głównie podczas II wś. Głównie, bo część retrospekcji wyjaśniających pewne relacje i zależności sięga dalej w historię.

Zasadniczo brak tu jednolitej fabuły, jest to jako tako sfastrygowany zlepek rozmaitych akcji i wydarzeń, które tylko umownie układają się w logiczny ciąg.

Bohaterowie zarysowani są w sposób wyraźny, i choć jednym z zamierzeń autora jest przedstawienie niemożliwości jednoznacznej oceny postaw czy zachowań ludzi owej doby, to postacie literackie mimo wszystko nie wykazują specjalnej głębi.

Kolejny istotny, wydaje się, aspekt to chęć przedstawienie realiów życia w drugowojennej Warszawie z wyraźnym zaznaczeniem okresu Powstania Warszawskiego. Jakoś tam się to udało.

Literacko da się to łyknąć, ale autor żadnego wyjątkowego talentu nie ma, a przynajmniej tu go nie zaprezentował. W czasie całej lektury wyraźnie odczuwałem "szkolny" sznyt poprawności językowej.

Jako wypełniacz do słuchania w samochodzie, tytuł sprawdza się dość dobrze, poza tym nie przedstawia specjalnych zalet.

5/10

Głównym bohaterem jest granatowy policjant. Rzecz, co naturalne, dzieje się głównie podczas II wś. Głównie, bo część retrospekcji wyjaśniających pewne relacje i zależności sięga dalej w historię.

Zasadniczo brak tu jednolitej fabuły, jest to jako tako sfastrygowany zlepek rozmaitych akcji i wydarzeń, które tylko umownie układają się w logiczny ciąg.

Bohaterowie zarysowani...