Wielu pisarzy ma swój styl pisania i schemat prowadzenia akcji. Dlatego po książki Rollinsa wskazane jest sięgać z przerwami, żeby nie wydawały się monotonne.
Plusy:
- poruszenia aktualnego tematu zagrożenia jakie niesie ze sobą szybki rozwój sztucznej inteligencji SI;
- czy jesteśmy gotowi na opanowanie czegoś o czym jeszcze niewiele wiemy;
- bo sztuczna inteligencja może przekształcić się w super inteligencję, błyskawicznie się uczyć i świat jaki znamy może się skończyć;
- świat zmienia się na naszych oczach, niemożliwe staje się realne;
- prolog, który wprowadza nas w jeden z zasadniczych wątków;
- dynamiczna akcja, nagłe zwroty, zagrożenie czai się na każdym kroku;
- nie wiadomo kto jest śmiertelnym wrogiem, a kto przyjacielem;
- wiele ciekawostek z wirtualnego świata i jego funkcjonowania;
- opisanie hiszpańskiej inkwizycji i księgi Malleus Manificarus – Młot na czarownice;
- cała gama ciekawie wykreowanych nietuzinkowych bohaterów;
- intrygujące i dające do myślenia zakończenie.
Minusy:
- nie każdemu przypadnie do gustu dość trudny temat.
Ogółem książka bardzo dobra.

Wielu pisarzy ma swój styl pisania i schemat prowadzenia akcji. Dlatego po książki Rollinsa wskazane jest sięgać z przerwami, żeby nie wydawały się monotonne.
Plusy:
- poruszenia aktualnego tematu zagrożenia jakie niesie ze sobą szybki rozwój sztucznej inteligencji SI;
- czy jesteśmy gotowi na opanowanie czegoś o czym jeszcze niewiele wiemy;
- bo sztuczna inteligencja może...

Sigma ma nową misję. Tym razem muszą ratować swoich bliskich, świat.
Tempo akcji nie zwalnia, wszystko idzie szybko i z taką dawką adrenaliny, że czytelnik się nie nudzi.

Sigma ma nową misję. Tym razem muszą ratować swoich bliskich, świat.
Tempo akcji nie zwalnia, wszystko idzie szybko i z taką dawką adrenaliny, że czytelnik się nie nudzi.

Mam wrażenie, że duch Sigmy w tej części lekko przygasł, jednak mimo wszystko uważam, że książka jest dobra. Jako wierny fan, czułem się zobowiązany do przeczytania czternastej części.

Mam wrażenie, że duch Sigmy w tej części lekko przygasł, jednak mimo wszystko uważam, że książka jest dobra. Jako wierny fan, czułem się zobowiązany do przeczytania czternastej części.

Nigdy wcześniej nie słyszałam o Jamesie Rollinsie, dlatego też dość mocno się zdziwiłam, kiedy przeczytałam, że "Tygiel zła" jest czternastą częścią serii Sigma. Całe szczęście znajomość jego poprzedniczek nie była niezbędna do zrozumienia fabuły. Nie mogłam wyłapać smaczków, które autor zostawił dla swoich wiernych czytelników, ale całość była dla mnie wystarczająco spójna. Książka przypominała mi przygodowe opowieści pełne zagadek, które w dzieciństwie wypożyczałam z biblioteki - miłośnicy Kodu da Vinci i innych książek w tym klimacie na pewno będą usatysfakcjonowani. Mi również "Tygiel" przypadł do gustu, a już na pewno zachęcił do zapoznania się z pozostałymi pozycjami obszernej serii. Fabuła krąży wokół czarownic i polujących na nie inkwizytorów, sztucznej inteligencji oraz rosyjskiej królowej śniegu. Brzmi jak trzy losowo wybrane tematy, jednak autor sprawił, że razem utworzyły wciągającą i pełną akcji opowieść. Książkę wzbogacają informacje od autora wyjaśniające, że nawet najbardziej nieprawdopodobne wydarzenia przedstawione w "Tyglu" okazują się być całkiem prawdopodobne. A czy według Was światem zawładnie kiedyś sztuczna inteligencja?

Nigdy wcześniej nie słyszałam o Jamesie Rollinsie, dlatego też dość mocno się zdziwiłam, kiedy przeczytałam, że "Tygiel zła" jest czternastą częścią serii Sigma. Całe szczęście znajomość jego poprzedniczek nie była niezbędna do zrozumienia fabuły. Nie mogłam wyłapać smaczków, które autor zostawił dla swoich wiernych czytelników, ale całość była dla mnie wystarczająco...

W stylu poprzednich części. Akcja idzie do przodu, cały czas coś się dzieje. Plus za to, że autor wprowadza stopniowo nowych bohaterów oraz oczywiście za końcowy dodatek, w którym autor przedstawia swoje inspiracje.

W stylu poprzednich części. Akcja idzie do przodu, cały czas coś się dzieje. Plus za to, że autor wprowadza stopniowo nowych bohaterów oraz oczywiście za końcowy dodatek, w którym autor przedstawia swoje inspiracje.

Pomysł na fabułę całkiem ciekawy, jednak o ile do połowy czytałam ją zainteresowaniem, tak później dłużyła się niemiłosiernie, ledwo dobrnęłam do końca.

Pomysł na fabułę całkiem ciekawy, jednak o ile do połowy czytałam ją zainteresowaniem, tak później dłużyła się niemiłosiernie, ledwo dobrnęłam do końca.

Czy to naprawdę już przedostatnia część serii dostępna po polsku? Co ja biedna pocznę bez Sigmy!

James Rollins po raz kolejny dostarczył mi wielu emocji. Tym razem zabrał mnie m.in. do mojego ukochanego Kraju Basków i do Paryża, który potraktował niezwykle okrutnie. Oj, będę miała to autorowi za złe, oj będę miała.

Niebezpieczna sztuczna inteligencja, porwanie jednej z głównych bohaterek, walka o życie w szpitalu, czarownice, dawne wierzenia i wiele innych ciekawych wątków. To wszystko czeka na czytelnika, który zabierze się za "Tygiel zła".

Nadal polecam czytanie tej serii od początku, bo wiele wątków takich osobistych jednak się ze sobą łączy i rozwija przez poszczególne części ;)

Czy to naprawdę już przedostatnia część serii dostępna po polsku? Co ja biedna pocznę bez Sigmy!

James Rollins po raz kolejny dostarczył mi wielu emocji. Tym razem zabrał mnie m.in. do mojego ukochanego Kraju Basków i do Paryża, który potraktował niezwykle okrutnie. Oj, będę miała to autorowi za złe, oj będę miała.

Niebezpieczna sztuczna inteligencja, porwanie jednej z...

Kolejna książka Jamesa Rollinsa z cyklu "Sigma Force" tym razem przenosi czytelnika do Hiszpanii, Francji i Portugalii, gdzie mroczna przeszłość prześladowań religijnych miesza się z przełomowymi badaniami nad sztuczną superinteligencją. Jak zwykle, autor serwuje fabułę pełną zwrotów akcji, dużą dawkę emocji i sporą porcję wiedzy naukowej. Agenci DARPA muszą się zmierzyć ze współczesną odmianą Świętej Inkwizycji, a równocześnie uratować najbliższych.
Obawiałam się, że po dłuższej przerwie w czytaniu cyklu będę miała trudności z wgryzieniem się w treść, ale byłam w błędzie. Zapomniałam też już, jak szybko się czyta o przygodach grupy Sigma Force i ich przyjaciół.
Krótko mówiąc - rewelacyjna rozrywka dla fanów Michaela Crichtona i Lincolna Childa.

Kolejna książka Jamesa Rollinsa z cyklu "Sigma Force" tym razem przenosi czytelnika do Hiszpanii, Francji i Portugalii, gdzie mroczna przeszłość prześladowań religijnych miesza się z przełomowymi badaniami nad sztuczną superinteligencją. Jak zwykle, autor serwuje fabułę pełną zwrotów akcji, dużą dawkę emocji i sporą porcję wiedzy naukowej. Agenci DARPA muszą się zmierzyć ze...

Sigma♥️ uwielbiam tą serię! Śledzę od pierwszego tomu i wiem, że ile wyjdzie tyle przeczytam! Jeśli jesteś fanem poprzednich części ta na pewno Cię nie zawiedzie.

Sigma♥️ uwielbiam tą serię! Śledzę od pierwszego tomu i wiem, że ile wyjdzie tyle przeczytam! Jeśli jesteś fanem poprzednich części ta na pewno Cię nie zawiedzie.

Ocena nie wynika z tego, że książka jest słaba. Powiedziałabym, że raczej trzyma poziom poprzednich części. Problemem był jednak dla mnie temat, który tym razem kompletnie mnie nie interesował i który sprawiał, że kompletnie nie mogłam wsiąknąć w książkę. Udało mi się to dopiero pod sam koniec, ale to trochę za mało, żeby dać dużo lepszą ocenę.
Jak zwykle u Rollinsa, mamy pełną i wartką akcję, zwroty akcji i "niespodziewane" rozwiązania. Mamy ciekawe połączenie wydarzeń z dawnej przeszłości i z czasów XXI wieku. Mamy wyraźnie zarysowaną granicę bezdennego Dobra i opętanego obsesją Zła. Jednak po tylu częściach to czarno-białe rozrysowanie charakterów chyba zaczęło mnie troszkę drażnić. Dodatkowo sprawa w książce kręci się wokół tematu sztucznej inteligencji, komputerów i urządzeń - tematu, w którym jestem kompletnie zielona i który w ogóle mnie nie interesuje. Przyznam, że miejscami zupełnie nie rozumiałam, o czym czytam i nie mogłam wyobrazić sobie sytuacji, o których czytam, przez co książka była dla mnie nużąca i w połowie musiałam odłożyć ją na jakieś 2 miesiące. Zakończenie wydawało mi się zupełnie "odjechane", z jakiegoś powodu jeszcze bardziej, niż w poprzednich częściach, być może dlatego, że po prostu nie potrafię wyobrazić sobie, jak działa ta cała sztuczna inteligencja, jak "uczy się" myślenia i do czego jest zdolna.
Ponadto od kilku części odczuwam coraz większy niepokój po przeczytaniu tych książek i nie wiem, czy mi się to podoba. Książki powinny być raczej formą przyjemności i rozrywki i nie pozostawiać po sobie stresu.
W tej części przeszkadzało mi jeszcze kilka dość nieprawdopodobnych rozwiązań sytuacji, np. sposób, w jaki Seichan oszukała strażników. Nie będę wszystkiego dokładnie przytaczała, aby nie spojlerować, ale czytając zastanawiałam się tylko "JAK TO JEST MOŻLIWE?".
Trzeba jednak przyznać, że James Rollins na pewno wgryza się w tematy, o których pisze i czuć to na kartkach jego książek. Dokładne opisy urządzeń, skomplikowanych procesów, szczegółowo podane nazwy - to wszystko sprawia, że czytelnik czuje, że autor wie, o czym pisze.
W pewnym sensie lubię ten cykl i po tylu książkach przywiązałam się już do bohaterów i ich historii. Chciałabym się dowiedzieć, co dalej się z nimi stanie, ale zastanawiam się, ile jeszcze czasu James Rollins będzie ciągnął cykl oparty niemal przez cały czas na tym samym schemacie. Ponadto mam wrażenie, że z początku faktycznie te pomysły pisarza były ciekawe i świeże, a teraz są już takie trochę na siłę. Z jakiegoś powodu pierwsze części cyklu były dla mnie ciekawsze, może dlatego, że chyba miały w sobie więcej nawiązań do historii i archeologii, więcej też było osobistych przeżyć bohaterów.
Niemniej, "Tygiel zła" to nie jest bardzo zła książka. Mi po prostu nie siadła.

Ocena nie wynika z tego, że książka jest słaba. Powiedziałabym, że raczej trzyma poziom poprzednich części. Problemem był jednak dla mnie temat, który tym razem kompletnie mnie nie interesował i który sprawiał, że kompletnie nie mogłam wsiąknąć w książkę. Udało mi się to dopiero pod sam koniec, ale to trochę za mało, żeby dać dużo lepszą ocenę.
Jak zwykle u Rollinsa, mamy...