Po raz kolejny się nie zawiodłam. Kryminalna sensacja z bardzo smutnym zakończeniem a zarazem zaskakującym . Książka trzyma w napięciu do ostatniej strony, czyta się błyskawicznie. Niebawem sięgnę po kolejną lekturę pana Piotra. Polecam ogromnie

Po raz kolejny się nie zawiodłam. Kryminalna sensacja z bardzo smutnym zakończeniem a zarazem zaskakującym . Książka trzyma w napięciu do ostatniej strony, czyta się błyskawicznie. Niebawem sięgnę po kolejną lekturę pana Piotra. Polecam ogromnie

Polecam!
Trzyma w napięciu, zaskakuje, czyli ma wszystko co powinna mieć dobra książka!

Polecam!
Trzyma w napięciu, zaskakuje, czyli ma wszystko co powinna mieć dobra książka!

Podczas czytania „Zaginionej”, czyli powieści Piotra Kościelnego z 2020 roku, od razu nasuwały mi się na myśl dwa związki frazeologiczne, które świetnie tutaj pasują. Apetyt rośnie w miarę jedzenia, ponieważ autor w ostatnim czasie jest osobą, która potrafi stworzyć niezwykle wciągające i mrożące krew w żyłach historie. Trening czyni mistrza to więc drugi zwrot, którego można tutaj użyć „Zaginiona” to książka z mordem w tle, ale w niektórych fragmentach jest mało porywająca i nieco przegadana. Autora ratuje świetne i realistyczne zakończenie, jak też własne doświadczenie pozaliterackie. Piotr Kościelny jest nie tylko autorem wielu powieści. Jako prywatny detektyw i instruktor samoobrony doskonale zna problemy, o których pisze.

„Zaginiona” to opowieść z dwiema historiami, które w pewnym momencie bardzo się ze sobą złączą. Początkowo poznajemy losy Tomasza Świderskiego, który w pracy spełnia się bardzo dobrze, ale jego życie prywatne nie należy do udanych. Nakrywa on swoją żonę na zdradzie, a to w konsekwencji nie pozwala mu normalnie funkcjonować. Choć jest to oddany swej służbie stróż prawa, Tomasz totalnie się stacza i tym samym zostaje przeniesiony do innej jednostki, gdzie, niczym uczniak, otrzymuje banalne sprawy.

W pewnym momencie autor przytacza nam historię numer dwa. Krzysztof i Aga to narzeczeństwo, które mocno się ze sobą pokłóciło. Ona postawia wyjść do lasu, ale już z niego nie wraca. Została porwana, zamordowana, był to nieszczęśliwy wypadek a może jeszcze coś innego? Krzysztof za wszelką cenę próbuje znaleźć Agnieszkę, ale z załamanego narzeczonego zamienia się w sprawcę. Dlaczego policjanci uznali go za winnego i skazali go na katorgę więzienną? Co z tą sprawą ma wspólnego wspomniany wyżej policjant Tomasz? Jest to historia momentami nudna, niemniej jednak cieszę się, że wytrwałam do końca. Ostatnie wersy mocno mną wstrząsnęły.

Książka ta mocno nawiązuje do rzeczywistych relacji sąsiedzkich. Łatwo się z kogoś śmiać, oceniać z góry czy bawić się w nieśmiertelną pocztę pantoflową. Jeśli jednak potrzebujemy pomocy, to czy możemy liczyć na osoby mieszkające za naszą ścianą? Warto się nad tym zastanowić.

Autor bardzo intensywnie przybliżył nam też ciągle zmieniającą się gwarę więzienną. Choć książka nie jest wyposażona w słowniczek wyjaśniający każdy zakodowany zwrot, to dialogi między więźniami nie tworzą poczucia chaosu. Jedno jest pewne: oby jak najdalej trzymać się od zakratowanych cel…

Wielu czytelników zauważyło, że policjanci w powieściach często kreowani są na osoby nieudolne, lubiące alkohol, staczające się. Taki wzór pojawia się jednak zbyt często, dlatego „Zaginiona” chwilami stawała się nudna. Powieści grozy powinny nas wbijać w fotel, a tym razem wszystko przeczytałam z lekkością i zapewne szybko zapomnę o szczegółach książki.

Oceniam tę powieść jako przeciętną- ma ona swoje minusy, jak też plusy, na przykład wygodny druk, który nie męczy oczu. Sprawa okładki na pewno jest dyskusyjna- według mnie wydaje się nieodpowiednia, zbyt ostra, idealna dla gatunku fantastyki, a nie thrillera czy kryminału.

Podczas czytania „Zaginionej”, czyli powieści Piotra Kościelnego z 2020 roku, od razu nasuwały mi się na myśl dwa związki frazeologiczne, które świetnie tutaj pasują. Apetyt rośnie w miarę jedzenia, ponieważ autor w ostatnim czasie jest osobą, która potrafi stworzyć niezwykle wciągające i mrożące krew w żyłach historie. Trening czyni mistrza to więc drugi zwrot, którego...

Bardzo podobała mi się ta kolejna już przeze mnie przeczytana książka Piotra Kościelnego. Świetnie poprowadzona historia kryminalna, realistyczne opisy pracy policjantów. Wstawka o Alfie Romeo, jako jej posiadaczka wywołała uśmiech na mojej twarzy ;)

Bardzo podobała mi się ta kolejna już przeze mnie przeczytana książka Piotra Kościelnego. Świetnie poprowadzona historia kryminalna, realistyczne opisy pracy policjantów. Wstawka o Alfie Romeo, jako jej posiadaczka wywołała uśmiech na mojej twarzy ;)

Kolejny dobry kryminał autora. Półeczkę niżej niż seria o Sikorze, Dom, Układ czy Nielat albo Szymek. Dla fanów Kościelnego pozycja obowiązkowa. Dla tych, którzy go jeszcze nie znają, może stanowić solidne wejście w jego twórczość.

Kolejny dobry kryminał autora. Półeczkę niżej niż seria o Sikorze, Dom, Układ czy Nielat albo Szymek. Dla fanów Kościelnego pozycja obowiązkowa. Dla tych, którzy go jeszcze nie znają, może stanowić solidne wejście w jego twórczość.

Trzymająca w napięciu i niepewności do samego końca.

Trzymająca w napięciu i niepewności do samego końca.

Książkę czyta się szybko, jest nieoczywista, a zakończenie... niech każdy oceni sam :-)

Książkę czyta się szybko, jest nieoczywista, a zakończenie... niech każdy oceni sam :-)

Książka czyta się sama choć z lekkim uczuciem deja vu. Jest to wcześniejsza pozycja autora ale schemat jakby ten sam co w nowszych pozycjach.

Mamy tu zaginięcie zgłoszone przez narzeczonego,które jest ignorowane przez policję. Nikt nie szuka ani policja ani narzeczony ani rodzina-co zaskakuje najbardziej.

Do aresztu trafia narzeczony podejrzany o zabójstwo i zaczyna się jazda bez trzymanki. Mocne sceny,policjant alkoholik,więzienny żargon to właśnie ta powtarzalność zabrała mi trochę przyjemności z czytania.

Niemniej książka warta przeczytania 👌

Książka czyta się sama choć z lekkim uczuciem deja vu. Jest to wcześniejsza pozycja autora ale schemat jakby ten sam co w nowszych pozycjach.

Mamy tu zaginięcie zgłoszone przez narzeczonego,które jest ignorowane przez policję. Nikt nie szuka ani policja ani narzeczony ani rodzina-co zaskakuje najbardziej.

Do aresztu trafia narzeczony podejrzany o zabójstwo i zaczyna się...

Piotr Kościelny warsztat literacki poparty profesją detektywa.
Najciemniej pod latarnią...
Formacja przeznaczona do ochrony bezpieczeństwa ludzi i mienia oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego, naznaczona jest patologią i degrengoladą.
Jeden sprawiedliwy wśród niesprawiedliwych walczy z własnym uzależnieniem, policyjno-prokuratorską opieszałością, niekompetencjami, brakiem profesjonalizmu, ludzkim ego i ambicjami.
Fabuła i narracja słabo prowadzona, zarys i charakterystyka postaci szczątkowa.

Piotr Kościelny warsztat literacki poparty profesją detektywa.
Najciemniej pod latarnią...
Formacja przeznaczona do ochrony bezpieczeństwa ludzi i mienia oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego, naznaczona jest patologią i degrengoladą.
Jeden sprawiedliwy wśród niesprawiedliwych walczy z własnym uzależnieniem, policyjno-prokuratorską opieszałością,...

Kolejny wciągający kryminał Kościelnego. Jego książki po prostu świetnie się czyta! Polecam.

Kolejny wciągający kryminał Kościelnego. Jego książki po prostu świetnie się czyta! Polecam.