Zaginiona

Do tej pory żadna książka Kościelnego mnie nie zawiodła, ta również nie! Dla fanów kryminalu idealna.

Do tej pory żadna książka Kościelnego mnie nie zawiodła, ta również nie! Dla fanów kryminalu idealna.

Przebieg śledztwa jak większość w polskich kryminałach - dość przewidywalny oraz profil antagonisty naiwny i aż za prosty, ale końcówka i jej tragiczne zakończenie zostanie w pamięci na długo - aż współczułem całej tej sytuacji i bohaterom.

Przebieg śledztwa jak większość w polskich kryminałach - dość przewidywalny oraz profil antagonisty naiwny i aż za prosty, ale końcówka i jej tragiczne zakończenie zostanie w pamięci na długo - aż współczułem całej tej sytuacji i bohaterom.

No i mamy kolejną ciekawą pozycję autorstwa Pana Piotra Kościelnego. Nie jest to może arcydzieło gatunku - a autor już pokazał mi, że potrafi wyczarować wiele swoim piórem - ale jest to książka gdzie otrzymujemy intrygującą historię, która jest poprowadzony w satysfakcjonujący sposób i ma sporo mocnych stron.
Sama historia jest stosunkowo prosta. Mamy mężczyznę, którego dziewczyna znika a on sam zostaje głównym podejrzanym w tej sprawie. Nikt mu nie wierzy poza nadużywającym alkoholu policjantem, który kiedyś był najlepszy w swoim zawodzie, ale teraz jest wrakiem człowieka. Postacie nie są odkrywcze, ale nie brakuje im wiarygodności. Historia jest interesująca, choć czasami przypomina momenty z dzieł popkultury.
Największym zarzutem wobec książki jest jej nierówne tempo. Nazwałbym to efektem kuli śnieżnej gdzie na koniec akcja tak szybko jest rozwiązana, że czytelnik może poczuć niedosyt.
Na plus samo zakończenie. Co prawda pozbawione elementu zaskoczenia - niemniej jednak bardzo polubiłem je w stylu pisarskim Pana Kościelnego.

No i mamy kolejną ciekawą pozycję autorstwa Pana Piotra Kościelnego. Nie jest to może arcydzieło gatunku - a autor już pokazał mi, że potrafi wyczarować wiele swoim piórem - ale jest to książka gdzie otrzymujemy intrygującą historię, która jest poprowadzony w satysfakcjonujący sposób i ma sporo mocnych stron.
Sama historia jest stosunkowo prosta. Mamy mężczyznę, którego...

Zawsze musi byc ten pierwszy raz. I tak oto Koscielny zawiódł mnie po raz pierwszy.
‘Zaginiona’ to wyjątkowo chaotyczna ksiazka, gdzie logika postanowila wziac sobie wolne i nie pojawia sie prawie wcale.
Fabuła dosc oklepana, bo zasadniczo nie wnosi do gatunku kryminalow ksiazkowych nic nowego, ale przeszlaby, gdyby byla przedstawiona z sensem.
Idiotyzm bohaterow jest tu nieludzko wysoki. Ksiazka o policjantach, ktorzy sa po prostu debilami. Glowny bohatera (Świderski) również. Warto dodac, ze przez dobre siedemdziesiąt procent ksiazki uzala sie nad soba, swoim losem, topiac smutki w alkoholu. Dobry glina, ale autor zdecydowal sie tego w ksiazce nie pokazać. Coz za ironia.
Ksiazka jest wypełniona głupota bohaterow fabuly. Prokurator, mimo ze wie, ze na podejrzanego nie ma wystarczających dowodów, postanawia wsadzic go do paki tylko dlatego, ze ma na imie Krzystof, co jest spowodowane bolesnymi wspomnieniami jego bylego malzenstwa, w ktorym zona zdradzila go z mezczyzna o tym imieniu. Rozumiem, ze emocje potrafia byc figlarne, ale serio? To bylo po prostu denne.
Starsza para, ktora ma zle przeczucia co do sasiada dzwoni do szpitala, by dowiedziec sie czy poszkodowana kobieta trafila tam odwieziona przez tego samego sasiada, do ktorego mieli takie zle przeczucia - okazuje sie, ze nie, wiec zamiast dzwonic na policje decyduja sie poczekac do rana, zeby wziac taxi i pojechac do szpitala, zeby osobiscie sie dowiedziec czy kobieta trafila tam poprzedniego wieczoru… no tak, bo przeciez tu nie chodzilo o zycie drugiego czlowieka. tu poziom glupoty rowniez siega wysoko.
Samo zakonczenie jest po prostu slabe. Chłopiec najpierw ukrywa prawde na pytanie o to, co widzial w lesie tylko po to, zeby trzy strony dalej wyznac, ze widział zabójcę.
Sam zabójca tez do mądrych nie nalezy. Nie byloby w tym nic mocno szokujacego, gdyby nie fakt, ze glowny czarny charakter ksiazki jest policjantem a jest glupi jak but. Porywa kobiete nie zauwazajac, ze zgubila naszyjnik. Nie potrafi zorientowac sie, ze jest sledzony (wiecej niz jednokrotnie). Jednak pewnych rzeczy od policjanta sie oczekuje, prawda? Ostatecznie, jego slaby ‘profejsonalizm’ mozna zwalic na chorobe psychiczna, ktora zdaje sie nasilac z kolejnymi stronami książki, ale ten element tez byl slabo rozwiniety - w sumie jak wiekszosc watkow w ksiazce.
Wszystko wydalo sie nazbyt pospieszone. Krotkie opisy, rozdzialy wypchane krotkimi scenami roznych postaci. Wszystko ostatecznie stworzylo bezemocjonalny chaos, ktory nie porusza, nie wzbudza zadnych emocji.
Krzysztof, czyli osoba, ktora niewlasciwie zostaje podejrzeana o zabojstwo swojej dziewczyny, jest tu chyba najciekawsza postacia, mimi braku jakis specjalnie kontrowersyjnych cech. Jednak ogolne przedstawienie bohaterow w ksiazce jest tak slabe i ubogie, ze te kilka zgonow na koncu ksiazki nie wzbudza zadnych emocji.

Mała notka apropos scen wieziennych - zasadniczo identyczne jak te opisane w innej ksiazce autora - ‘Decyzja’. Zdaje sobie sprawe, ze ‘Zagubiona’ to ksiazka wydana dwa lata wczesniej, ale wychodzi na to, w stosunku do tej drugiej książki autor uzyl metaforycznego (albo moze nawet doslownego) kopiuj->wklej. To jednak zawod, bo jako fan Koscielnego oczekiwalem troche wiecej niz takiej powtorki.

Zawsze musi byc ten pierwszy raz. I tak oto Koscielny zawiódł mnie po raz pierwszy.
‘Zaginiona’ to wyjątkowo chaotyczna ksiazka, gdzie logika postanowila wziac sobie wolne i nie pojawia sie prawie wcale.
Fabuła dosc oklepana, bo zasadniczo nie wnosi do gatunku kryminalow ksiazkowych nic nowego, ale przeszlaby, gdyby byla przedstawiona z sensem.
Idiotyzm bohaterow jest tu...

Niezła historia.

Niezła historia.

Książka nie zaskakuje , tradycyjnie mamy tu doczynienia z dość powszechnym wątkiem porwania przez psychopatę, choć nie łatwo było przewidzieć kto jest sprawcą…
Książka ciekawa , postacie również , typowy kryminał .

Książka nie zaskakuje , tradycyjnie mamy tu doczynienia z dość powszechnym wątkiem porwania przez psychopatę, choć nie łatwo było przewidzieć kto jest sprawcą…
Książka ciekawa , postacie również , typowy kryminał .

Prosty styl Piotra Kościelnego, szybka akcja,- mocny kryminał, który lekko się czyta. Plus za zaskakujący twist.

Prosty styl Piotra Kościelnego, szybka akcja,- mocny kryminał, który lekko się czyta. Plus za zaskakujący twist.

Kolejny wciągający kryminał Kościelnego. Jego książki po prostu świetnie się czyta! Polecam.

Kolejny wciągający kryminał Kościelnego. Jego książki po prostu świetnie się czyta! Polecam.

Niestandardowo zacznę recenzję od minusa – nie mogę przejść dalej, nie wspominając, jak źle ta książka została napisana 🙈 Językowo woła o pomstę do nieba. Krótkie, niespójne zdania i mnóstwo, MNÓSTWO powtórzeń to pierwsze, co rzuca się w oczy. Stylistycznie jest tak źle, że aż ciężko się czyta. Nie jestem wymagająca pod tym względem, ale tu naprawdę bolały mnie oczy i odbierało mi to przyjemność czytania.

Sama fabuła w porządku, od początku zainteresował mnie wątek porwania młodej dziewczyny. Jak to w przypadku książek Kościelnego bywa – nie mogłam oderwać się od lektury. Mimo to mam wrażenie, że autor nie odwzorował rzeczywistości tak dobrze, jak robi to w najnowszych książkach. Wiele rzeczy nie pasowało mi w pracy policji – po zaginięciu nie zostały zorganizowane żadne poszukiwania, od razu stwierdzono zabójstwo i pierwszą lepszą osobę wrzucono do więzienia, do najgorszej celi. No nie wydaje mi się, że tak to się odbywa 🙄

Bohaterowie mało dopracowani, tak jakby autor w ogóle nie chciał się na nich skupiać. Szczególnie irytował mnie policjant alkoholik, który ciągle przeczył sam sobie. Jego postać była jakaś rozchwiana.

Rozwiązanie sprawy mnie zaskoczyło, nie domyśliłam się, kim jest sprawca. Autor nie okazał litości bohaterom, co ja sobie cenię. Nie lubię, gdy dziwne zbiegi okoliczności doprowadzają do szczęśliwego zakończenia. U Kościelnego tak się nie dzieje, zawsze jest mocno i bezkompromisowo.

Mam ogromny problem z oceną tej książki. Fabuła jest wciągająca i nieprzewidywalna, ale zachowania bohaterów momentami infantylne, wiele rzeczy niedopracowanych, o języku już nie wspominając. Chciałabym dać 4 z minusem, ale coś mi podpowiada, że to za wysoko.

Zdecydowanie bardziej polecam nowsze książki autora. Widać ogromny progres.

Niestandardowo zacznę recenzję od minusa – nie mogę przejść dalej, nie wspominając, jak źle ta książka została napisana 🙈 Językowo woła o pomstę do nieba. Krótkie, niespójne zdania i mnóstwo, MNÓSTWO powtórzeń to pierwsze, co rzuca się w oczy. Stylistycznie jest tak źle, że aż ciężko się czyta. Nie jestem wymagająca pod tym względem, ale tu naprawdę bolały mnie oczy i...

Ta książka była moja pierwsza autora teraz kazda kolejną biorę w ciemno

Ta książka była moja pierwsza autora teraz kazda kolejną biorę w ciemno