To Kościół jaki znam, otwarty na drugiego, różnego Człowieka. Nie ten o którym słyszę z mediów czy niestety wciągnięty w politykę .

To Kościół jaki znam, otwarty na drugiego, różnego Człowieka. Nie ten o którym słyszę z mediów czy niestety wciągnięty w politykę .

Gdyby wyciągnąć tylko sensowną treść, to książka miałaby stron 10, a nie 260. Ale poświęciłem się, przeczytałem do końca, żeby z czystym sumieniem powiedzieć, że nie warto było po nią sięgnąć. Jest sporo lepszych pozycji traktujących o problemach Kościoła, i nie są napisane w pudelkowym stylu.

Gdyby wyciągnąć tylko sensowną treść, to książka miałaby stron 10, a nie 260. Ale poświęciłem się, przeczytałem do końca, żeby z czystym sumieniem powiedzieć, że nie warto było po nią sięgnąć. Jest sporo lepszych pozycji traktujących o problemach Kościoła, i nie są napisane w pudelkowym stylu.

Rozmowa księdza związanego z psychologią. Obie te rzeczy ciągle się kłócą , jednak on pokazuje , że nie koniecznie tak jest. Książka dla każdego psychologa wierzącego w Boga , który waha się nad tym czy dobrze zrobił wybierając zawód uznawany za jeden z najbardziej ateistycznych

Rozmowa księdza związanego z psychologią. Obie te rzeczy ciągle się kłócą , jednak on pokazuje , że nie koniecznie tak jest. Książka dla każdego psychologa wierzącego w Boga , który waha się nad tym czy dobrze zrobił wybierając zawód uznawany za jeden z najbardziej ateistycznych

Zbyt mądre odpowiedzi na niezbyt mądre pytania. W książce jak najbardziej można znaleźć odpowiedzi na wiele problematycznych pytań, znaleźć wiadomości mądre i zmierzyć ze stanowiskiem Ewangelii prawdziwym, a nie tym powszechnie znanym. Jednakże, język nieraz wydaje się zbyt akademicki, nadający się raczej na wykład niż na rozmowę. Rozmowę, która też wydaję się nie zawsze dobrze poprowadzona. Często niepoukładana, sugerująca odpowiedzi, zbyt nienaturalna. Jakkolwiek, dla wielu informacji rozjaśniających kontrowersje - warto przeczytać, dla formy - niekoniecznie.

Zbyt mądre odpowiedzi na niezbyt mądre pytania. W książce jak najbardziej można znaleźć odpowiedzi na wiele problematycznych pytań, znaleźć wiadomości mądre i zmierzyć ze stanowiskiem Ewangelii prawdziwym, a nie tym powszechnie znanym. Jednakże, język nieraz wydaje się zbyt akademicki, nadający się raczej na wykład niż na rozmowę. Rozmowę, która też wydaję się nie zawsze...

Po przeczytaniu tej niełatwej rozmowy, niestety mam odrobinę żalu do pewnej manipulacji tytułem i podtytułem tej rozmowy. Sugerują one bardzo mocno, że będzie to rozmowa o relacji psychologii i wiary, w kontekście Kościoła jako pacjenta u psychoterapeuty.
Nie miałbym o to pretensji, gdy na przykład pod tym tytułem zostawić dwa ostatnie rozdziały (mniej więcej 1/3 rozmowy),które bezpośrednio dotyczą tytuły książki. Dlatego, że one są opowieścią, przyglądnięciem się temu co może boleć Kościół i jak znaleźć drogę do poradzenia sobie z tymi, bądź innymi bolączkami i cierpieniami.
Natomiast pozostałe 2/3 są poświęcone tematom seksualno-światopoglądowym. Tu jest moje zasadnicze zastrzeżenie, ponieważ relacja psychologii i wiary to jest coś o wiele więcej niż tylko rozkminy dotyczące tych tematów. W jej centrum zawsze będzie stało pytanie o konkretnego człowieka z całą jego historią i bagażem wszystkich jego doświadczeń i przeżyć. Gdyby nazwać to podręcznikiem dla biskupów i wszystkich duchownych o tym jakie szkody i jak wielkie dramaty przeżywają osoby pokrzywdzone przez molestowanie seksualne, publiczne wydawanie osądów, bądź stygmatyzowanie z powodu ich przekonań, itp. ... nie miałbym jej nic do zarzucenia. Co nie zmienia faktu, że uważam, iż powinna być to obowiązkowa lektura dla przede wszystkim dla wszystkich biskupów i duchownych, ale także dla każdego chrześcijanina. Bo choć może niezbyt łatwym językiem, ale w sposób konkretny, rzetelny i rzeczowy o. Prusak odpowiada na wiele pytań, wątpliwości i zawiłości związanych z ofiarami pedofilii, a także całym spektrum historii, które każdy z nas nosi w sercu.

Po przeczytaniu tej niełatwej rozmowy, niestety mam odrobinę żalu do pewnej manipulacji tytułem i podtytułem tej rozmowy. Sugerują one bardzo mocno, że będzie to rozmowa o relacji psychologii i wiary, w kontekście Kościoła jako pacjenta u psychoterapeuty.
Nie miałbym o to pretensji, gdy na przykład pod tym tytułem zostawić dwa ostatnie rozdziały (mniej więcej 1/3 rozmowy),...

Książka mądra, dojrzała, bezkompromisowa. Porządkuje wiedzę, pozwala na refleksję o własnej dojrzałości religijnej czy duchowej. Autor traktuje czytelnika poważnie, wprost, uczciwie odsłaniając też swoje przekonania i wartości. Bardzo polecam, jestem pod dużym wrażeniem.

Książka mądra, dojrzała, bezkompromisowa. Porządkuje wiedzę, pozwala na refleksję o własnej dojrzałości religijnej czy duchowej. Autor traktuje czytelnika poważnie, wprost, uczciwie odsłaniając też swoje przekonania i wartości. Bardzo polecam, jestem pod dużym wrażeniem.

Na stronie wydawcy tej książki możemy przeczytać:

"Wydawnictwo WAM to współtwórca polskiego rynku książki od ponad 145 lat. Należymy do ścisłej czołówki najstarszych polskich wydawców. Działamy jak święty Ignacy z Loyoli – porywczy Bask, który został świętym. Jego dewiza brzmi: Ad maiorem Dei gloriam. Wszystko na większą chwałę Boga".

W tym miesiącu miałem już do czynienia z "#Wrzeniem", wcześniej w swoim życiu między innymi z książkami księdza Kaczkowskiego, również opublikowanymi przez WAM. "Kościół na kozetce" tylko potwierdza to, że misja, którą przyjęto i która została wprost wyrażona w statucie wydawnictwa - jest w pełni realizowana.

Ktoś konserwatywny mógłby powiedzieć, że przecież treść tych książek momentami stoi w sprzeczności z oficjalnym nauczaniem Kościoła. Tyle że, jakkolwiek by nie patrzeć, nie stoi - i stać nie może - w sprzeczności z Bogiem i Jego Ewangelią. Nie chcę wchodzić na grunt teologiczny, zastanawiać się kim jest Bóg i czym jest wiara. Czy pewne wizje świata są "miłe Bogu" nawet jeśli są nieznośne dla hierarchii Kościoła i vice versa. To nie jest na to miejsce. Poza tym zbyt często musiałbym się zderzać z wewnętrznym "nie wiem". Jak dowiadujemy się z książki dojrzała wiara nie polega na posiadaniu wszystkich odpowiedzi, a elementem wiary jest zadawanie pytań. I w tym zakresie publikacje takie jak ta są niezwykle cenne. Bo wierzącej osobie, która wątpi pokazują, że zwątpienie nie jest czymś złym, że kwestionowanie jest wpisane w naturę człowieka i istotę jego wiary. Że na nic nie ma gotowych odpowiedzi,a wszystko jest dążeniem - poszukiwaniem.

Książki takie jak ta są świadectwem ludzi Kościoła, którzy dzięki swojej wiedzy i doświadczeniu mogą naprowadzić czytelnika na odnajdywanie Boga i dobra w otaczającym go świecie. Nawet tam, gdzie nie spodziewalibyśmy się go odnaleźć. Osobom borykającym się z kryzysem wiary mogą przynieść pewną ulgę - spokój ducha. Umożliwić im spojrzenie na ich własne pojmowanie wiary z zupełnie innej perspektywy. Innej niż ta, którą zazwyczaj słyszą z kościelnych ambon. Ale obejmującej przecież tego samego Boga. W czasach, kiedy na każde pytanie można zdobyć gotowe odpowiedzi, prowokowanie do odnajdywania ich za pośrednictwem własnego sumienie jest zawsze na wagę złota. I bez wątpienia "Ad maiorem Dei gloriam".

Na stronie wydawcy tej książki możemy przeczytać:

"Wydawnictwo WAM to współtwórca polskiego rynku książki od ponad 145 lat. Należymy do ścisłej czołówki najstarszych polskich wydawców. Działamy jak święty Ignacy z Loyoli – porywczy Bask, który został świętym. Jego dewiza brzmi: Ad maiorem Dei gloriam. Wszystko na większą chwałę Boga".

W tym miesiącu miałem już do...

Porozmawiajmy. Posłuchajmy siebie nawzajem.
Tak bardzo bardzo brakuje nam tego. Żeby opowiedzieć siebie.
Warto czytać bez uprzednich założeń, po prostu posłuchać tej rozmowy i wyciągnąć własne wnioski.

Porozmawiajmy. Posłuchajmy siebie nawzajem.
Tak bardzo bardzo brakuje nam tego. Żeby opowiedzieć siebie.
Warto czytać bez uprzednich założeń, po prostu posłuchać tej rozmowy i wyciągnąć własne wnioski.