Sir Aleksander Paterson po śmierci żony zostaje jedynym opiekunem swojej córki Oliwii. Dumny ojciec wychowuje dziewczynkę tak, jak upragnionego syna, nic więc dziwnego, że Oliwia wyrasta na upartą i niepokorną dziewczynę. Jej życie przypada na trudny czas zatargów między właścicielami ziemskimi a ich dzierżawcami. Jednym z protestujących przeciwko niesprawiedliwemu traktowaniu robotników jest Filip Hunter, który staje się obiektem westchnień Oliwii. On jest ubogim dzierżawcą, walczącym o prawa biedoty, upartym i dumnym, a przy tym niestroniącym od kobiecego towarzystwa. Ona - dziedziczką rodu, która pomaga ojcu w zarządzaniu ziemią, zdecydowaną, energiczną dziewczyną, ale i wykształconą damą, a o jej rękę zabiega bogaty prawnik. Wydaje się, że naszą parę dzieli wszystko, co jednak nie przeszkodzi im się w sobie zakochać.

Jako powieść społeczno-obyczajowa ,,Oliwia i Filip" to świetna książka. Bidwell naprawdę bardzo barwnie i interesująco opisuje spór między bogatymi a biednymi, zwraca uwagę na niesprawiedliwość i okrucieństwo, które zmuszają dzierżawców do postępowania nie zawsze zgodnie z prawem. Podobne jego powieści w zeszłym ustroju były obecne w każdej księgarni, i trudno się dziwić, bo tym założeniom blisko do socjalizmu, ale nie jest to żadna propaganda(autor miał polskie obywatelstwo). To raczej przemyślany i dopracowany obraz krzywd, jakie ludzie wysoko postawieni zadają biedniejszym i jak utrudniają im zdobycie lepszej pozycji. Robotnicy nie zawsze postępują słusznie, ale bardziej myślący z nich, zauważają konieczność zmian i ułożenie stosunków z dworem na podstawie wzajemnego szacunku i zrozumienia. Klimatem ta książka przypominała mi nieco serię ,,Dziedzictwo rodu Poldarków", więc jeśli ktoś nie może się doczekać następnych tomów, to w tym czasie może sięgnąć po Bidwella.

Wątek miłosny powinien być bardziej rozbudowany, według mnie. Na pierwszym planie są sprawy społeczne i choć uważam je za duży plus, to jednak romans historyczny i miłość między bohaterami powinna przenikać całą powieść. Gdy Oliwia spędza noc z Filipem, autor pisze, że kochała go od bardzo dawna, a jednak nie czułam wtedy tego wyczekiwanego spełnienia i tęsknoty, za dużo było opisów, a za mało rozmów i rozmyślań. Jednak oboje bohaterów bardzo polubiłam i kibicowałam im. Plusem jest też to, że Filip zmienił się i przestał być takim ,,kogutem" jak na początku.

Jest to powieść, jak ja to nazywam, o ,,pokrzywdzonych", więc biedni i pracujący są sportretowani z sympatią, a bogaci panowie skrytykowani. W pewnym momencie Filip krytykuje powieści Jane Austen(muszę o tym wspomnieć, ponieważ informacje o tej serii znalazłam właśnie na forum fanów Jane), zapewne uważając je za, cytuję pewną czytelniczkę z Biblionetki, historie o ludziach ,,którzy mają za dużo pieniędzy i za mało wolnego czasu"(niedokładny cytat, jakby co). Chociaż kocham Jane miłością bezgraniczną, to muszę zauważyć, że jej powieści są zupełnie inne, ona pisała obyczajówki o zwykłym życiu w dawnych czasach, o świecie, którego była częścią. Natomiast Bidwell opisywał mechanizmy społeczne z perspektywy czasu, skupiał się na różnicach między sferami i walką o prawa ludzi. Oboje mieli talent, ale wykorzystywali go w inny sposób. Ale to tylko moja dygresja.

Styl pisarza od początku mi się spodobał, historia okazała się bardzo wciągająca, a przy tym skłaniająca do myślenia i poszerzająca wiedzę. Polecam ją wszystkim, którzy lubią powieści historyczne.

,, Najwygodniejsze jest to łóżko, w którym najbardziej chce się spocząć.”

Sir Aleksander Paterson po śmierci żony zostaje jedynym opiekunem swojej córki Oliwii. Dumny ojciec wychowuje dziewczynkę tak, jak upragnionego syna, nic więc dziwnego, że Oliwia wyrasta na upartą i niepokorną dziewczynę. Jej życie przypada na trudny czas zatargów między właścicielami ziemskimi a ich dzierżawcami. Jednym z protestujących przeciwko niesprawiedliwemu...