Riccardo Lombardi napisał Bezkształtną nieskończoność, by przyjrzeć się bliżej niektórym ideom Biona, przedstawić i objaśnić – zdaniem wielu kolegów trudne do zrozumienia – koncepcje sformułowane przez Matte Blanco, między innymi
pojęcia niewypartego Nieświadomego, logiki symetrycznej i asymetrycznej, zasady uogólnienia oraz funkcji rozwijającej, a także by zademonstrować kliniczną użyteczność tych treści. Omówienie teorii Matte Blanco i Biona staje się punktem wyjścia do rozważań nad możliwością skutecznej pracy psychoanalitycznej z pacjentami psychotycznymi; autor dowodzi także,iż badając prymitywne stany umysłu, możemy się wiele nauczyć. Lombardi podkreśla znaczenie doświadczeń somatycznych oraz potrzebę uwzględniania ich w trakcie pracy psychoanalitycznej. W kolejnych rozdziałach zgłębia użyteczność pojęcia
nieskończoności oraz przypomina, iż kwestie życia i śmierci to istotne aspekty klinicznej pracy psychoanalitycznej.
Przy każdej okazji Lombardi stara się ilustrować rozważania teoretyczne wyrazistymi przykładami klinicznymi.