Wydawałoby się, że postacie takie jak Bruce Lee czy Walt Disney sprawią, że książka będzie ciekawa. Nie w wykonaniu Dębskiego. Fabuła nie ma właściwie żadnego znaczenia w tej książce, właściwie jej nie ma. Książka raczej nastawiona na humor. Który powinien być generowany przez film kręcony przez bohaterów. A film jest słabiutkim fantasy, które miało być humorystyczne, a nie jest. Właściwie nie wiem, czemu autor nie wycisnął z tego czegoś lepszego. Bo sam pomysł na książkę zły nie był. Z powodu braku fabuły i niespecjalnego humoru cała książka traci sens.A do tego liczba bohaterów jest tak duża, że ciężko się połapać. Chyba najgorsza powieść polska z gatunku sci-fi/fantasy którą czytałem.

Wydawałoby się, że postacie takie jak Bruce Lee czy Walt Disney sprawią, że książka będzie ciekawa. Nie w wykonaniu Dębskiego. Fabuła nie ma właściwie żadnego znaczenia w tej książce, właściwie jej nie ma. Książka raczej nastawiona na humor. Który powinien być generowany przez film kręcony przez bohaterów. A film jest słabiutkim fantasy, które miało być humorystyczne, a nie...

Choć „Krucjata” traktuje o podróży kosmicznej, nie jest powieścią najwyższych lotów. Nie zmienia to faktu, że bardzo przyjemnie mi się czytało to połączenie „Odysei kosmicznej” z „Big Brotherem”. Pomysły pana Dębskiego były poniekąd wtórne, poniekąd dość ekscentryczne.

W roku 2708 ludzie na Ziemi pogrążeni są w letargu na skutek zbyt bezpiecznego i wygodnego życia, co może spowodować ich rychłą zagładę. By podnieść trochę poziom adrenaliny, grupa trzymająca władzę postanawia zorganizować wyprawę w kosmos. Tyle, że aktualni mieszkańcy Ziemi nie są w stanie podjąć takiego wysiłku. Na całe szczęście istnieje niezły zapasik osobników z XX wieku, którzy poddali się kriopogrzebom, by doczekać czasów, w których ich choroby mogłyby zostać wyleczone. Odmrozi się kilkanaście takich sztuk i to oni ruszą w nieznane na pokładzie „Gwiezdnego Szamana”, którym sterować będzie superkomputer „Nemo”. Plan genialny w swej prostocie.

Wyprawa dochodzi oczywiście do skutku. Niestety, grupa wybranych „odmrożeńców” nie umie stworzyć zgranej załogi. By jakoś scalić zespół, a przy okazji pokonać nudę i stagnację, jeden z uczestników lotu rzuca pomysł, by kręcić film, którego scenariusz będą tworzyć nasi podróżnicy, i którego bohaterowie będą mieli ich twarze. I to właśnie jest ten wątek fantastyczny powieści, który pozwoli nam poznać „Zemstę magów z Yara” – oczywiście nasuwające się skojarzenie z jedną z powieści pana Dębskiego jest absolutnie przypadkowe ;)

Lubię takie powieści w powieści, zwłaszcza, gdy wątki znacznie się od siebie różnią. Jedynym mankamentem „Krucjaty” jest mnogość postaci, które w niej występują. Ciężko było ogarnąć ich wzajemne zależności, ale w końcu się udało.

Myślę, że ten utwór Eugeniusza Dębskiego jest czymś na kształt kaprysu i eksperymentu. Jeśli nie ma się nadmiernych oczekiwań, można mieć dużo przyjemności z jego lektury. Autor ciekawie przedstawia interakcje w grupie skazanych na siebie ludzi i ewolucję komputera, który się uczłowiecza w nie najlepszym tego słowa znaczeniu. Dodatkowym smaczkiem jest ożywienie Walt’a Disney'a i Bruce’a Lee. Na pewno sięgnę po drugą część „Krucjaty”, bo pisarz rozbudził moją ciekawość dalszego ciągu.

Choć „Krucjata” traktuje o podróży kosmicznej, nie jest powieścią najwyższych lotów. Nie zmienia to faktu, że bardzo przyjemnie mi się czytało to połączenie „Odysei kosmicznej” z „Big Brotherem”. Pomysły pana Dębskiego były poniekąd wtórne, poniekąd dość ekscentryczne.

W roku 2708 ludzie na Ziemi pogrążeni są w letargu na skutek zbyt bezpiecznego i wygodnego życia, co...

Pomieszanie z poplątaniem. Autor próbował chyba połączyć za dużo, przez co fabuła jest szalenie nudna i płytka. Zdarzają się dobre momenty, niestety są to ulotne chwile. Bardzo długo nie byłam w stanie skończyć tej książki. Próbowałam każdego dnia, ale udawało mi się zapoznać tylko z kilkoma stronicami, po czym odchodziłam zrezygnowana. Pan Dębski stworzył dwa światy - jeden science fiction, a drugi fantasy - oba mają potencjał. Niestety zupełnie niewykorzystany.
Najgorsze w tej powieści jest to, że gdy już zdarzy się coś, co przykuje uwagę czytelnika, temat jest natychmiast urywany.
Po pierwszej części nie jestem w stanie wystawić pozytywnej oceny. Pozostaje mieć nadzieję, że druga okaże się być na wyższym poziomie.

Pomieszanie z poplątaniem. Autor próbował chyba połączyć za dużo, przez co fabuła jest szalenie nudna i płytka. Zdarzają się dobre momenty, niestety są to ulotne chwile. Bardzo długo nie byłam w stanie skończyć tej książki. Próbowałam każdego dnia, ale udawało mi się zapoznać tylko z kilkoma stronicami, po czym odchodziłam zrezygnowana. Pan Dębski stworzył dwa światy -...

Mieszanka czego tylko się da. A już inspiracje „2001: Odyseja kosmiczna” nader wyraźne. Nie jest zła, ale wybitna tym bardziej nie jest.

Mieszanka czego tylko się da. A już inspiracje „2001: Odyseja kosmiczna” nader wyraźne. Nie jest zła, ale wybitna tym bardziej nie jest.

Fantasy oraz Science-fiction w jednym. Mieszanka która spodoba się raczej tylko miłośnikom obu. Sama książka napisana starannie i zrozumiale.

Fantasy oraz Science-fiction w jednym. Mieszanka która spodoba się raczej tylko miłośnikom obu. Sama książka napisana starannie i zrozumiale.

Ta książka to było ciekawe doświadczenie. Bardzo oryginalna, ciekawa, pomysłowa. Pomysł z fantastycznym serialem też całkiem trafiony, lecz strasznie banalny. Polecam!

Ta książka to było ciekawe doświadczenie. Bardzo oryginalna, ciekawa, pomysłowa. Pomysł z fantastycznym serialem też całkiem trafiony, lecz strasznie banalny. Polecam!

Big Brother z Disneyem i Brucem Lee.

Big Brother z Disneyem i Brucem Lee.

Całkowicie nieudany eksperyment autora polegający na umieszczeniu powieści fantasy w książce s-f. Nieudany przede wszystkim dzięki ubogiej i jednowątkowej fabule tychże.

Całkowicie nieudany eksperyment autora polegający na umieszczeniu powieści fantasy w książce s-f. Nieudany przede wszystkim dzięki ubogiej i jednowątkowej fabule tychże.

2 za pomysł. Niestety totalnie zmarnowany. Dawno nie czytałam czegoś tak słabego.

2 za pomysł. Niestety totalnie zmarnowany. Dawno nie czytałam czegoś tak słabego.

Druga moja książka, która odstawiam po przeczytaniu zaledwie dwustu stron. Szkoda czasu na takie dyrdymały. Już wiem na pewno Dębski to nie dla mnie.

Druga moja książka, która odstawiam po przeczytaniu zaledwie dwustu stron. Szkoda czasu na takie dyrdymały. Już wiem na pewno Dębski to nie dla mnie.