Dzięki tej książce dowiedziałam się m.in., że przeciwnicy "praw" kobiet to prokreacyjni faszyści. Poza tym Rosję moze wydźwignać z marazmu stosowanie antykoncepcji i realizowanie założeń ruchów feministucznych. Tak. To jest jedyny klucz do ucywilizowana tej dziczy.

Dzięki tej książce dowiedziałam się m.in., że przeciwnicy "praw" kobiet to prokreacyjni faszyści. Poza tym Rosję moze wydźwignać z marazmu stosowanie antykoncepcji i realizowanie założeń ruchów feministucznych. Tak. To jest jedyny klucz do ucywilizowana tej dziczy.

Krótkie felietony o kraju niewykorzystanych możliwości, zawiści, układach - czyli w Rosji wszystko po staremu.

Książka nie zawiera nic nowego, czego już nie wiemy.
Ot, masz kasę nie mieszaj się do polityki, jesteś politykiem to masz i kasę i władzę - myśl jak wódz.
UE, NATO, USA, Ukraina - samo zło.

Czy coś tam zmieni? Na pewno nie za naszego życia.

Krótkie felietony o kraju niewykorzystanych możliwości, zawiści, układach - czyli w Rosji wszystko po staremu.

Książka nie zawiera nic nowego, czego już nie wiemy.
Ot, masz kasę nie mieszaj się do polityki, jesteś politykiem to masz i kasę i władzę - myśl jak wódz.
UE, NATO, USA, Ukraina - samo zło.

Czy coś tam zmieni? Na pewno nie za naszego życia.

Książka stanowi zbiór krótkich esejów S. Miedwiediewa. Niemalże każdy z nich wżyna się w świadomość niczym czerwony klin w białe koło na obrazie E. Lisickiego. Są niesamowicie trafne, związane ściśle z współczesnością, ale jednocześnie ogarniające historię imperium rosyjskiego w swojej pełnej rozciągłości. Eseje te mówią nie tylko o dzisiejszej Rosji, w swoim wydźwięku stają się ponadnarodową kroniką i zwięzłym opisem historii społecznej XXI wieku w europie środkowo-wschodniej. Autor tłumaczy i opisuje szereg procesów, które dostrzec możemy niestety nie tylko w Rosji, ale również i we współczesnej Polsce.

Lektura jest niesamowita, jedynym mankamentem jest powtarzalność niektórych wątków ze względu na to, że pierwotnie każdy z rozdziałów był osobnym artykułem, w którym autor kilkoma zdaniami chciał nakreślić tło sytuacji, do której się odnosi. Książka nie tyle godna polecenia, a konieczna do przeczytania przez czytelnika zainteresowanego współczesnym światem i tematyką rosyjską.

Książka stanowi zbiór krótkich esejów S. Miedwiediewa. Niemalże każdy z nich wżyna się w świadomość niczym czerwony klin w białe koło na obrazie E. Lisickiego. Są niesamowicie trafne, związane ściśle z współczesnością, ale jednocześnie ogarniające historię imperium rosyjskiego w swojej pełnej rozciągłości. Eseje te mówią nie tylko o dzisiejszej Rosji, w swoim wydźwięku...

Obiecywałem sobie po tej xiążce znacznie więcej.
Jest to zbiór esejów i felietonów na temat współczesnej Rosji. Choć rozważania autora są same w sobie celne i ciekawe to jednak ze względu na fakt, że to zbiór jego textów pisanych do Forbesa, otrzymaliśmy xiążkę, w której bez liku jest powtórzeń, co utrudniało mi lekturę.
W Polsce akurat bardzo dobrze zdajemy sobie sprawę, że Rosja to zły kraj pełen złych ludzi. Mimo to warto przeczytać by zobaczyć ile jest podobieństw między autorytarną i zepsutą Rosją a demokratyczną Polską. Są takie momenty w tej xiążce, że aż trudno uwierzyć, że Miedwiediew pisze o Rosji a nie o Polsce!

Obiecywałem sobie po tej xiążce znacznie więcej.
Jest to zbiór esejów i felietonów na temat współczesnej Rosji. Choć rozważania autora są same w sobie celne i ciekawe to jednak ze względu na fakt, że to zbiór jego textów pisanych do Forbesa, otrzymaliśmy xiążkę, w której bez liku jest powtórzeń, co utrudniało mi lekturę.
W Polsce akurat bardzo dobrze zdajemy sobie sprawę,...

To jedna z tych książek, która przeleżała miesiące na parapecie, a jak ją wzięłam do ręki, to nie mogłam się oderwać.
Przeraża mnie fakt, jak wiele widzę analogii w opisach między Rosją i Polską. Czemu zmierzamy w tę stronę? Naprawdę rządzący chcą nam zgotować Rosję 2:0 ? Dlaczego?
Wniosek: Rosji należy się bać. W obecnym kształcie dla społeczeństwa nie ma nadziei na zmianę. A czy to się kiedyś zmieni? Obawiam się, że mogę tego nie dożyć.

To jedna z tych książek, która przeleżała miesiące na parapecie, a jak ją wzięłam do ręki, to nie mogłam się oderwać.
Przeraża mnie fakt, jak wiele widzę analogii w opisach między Rosją i Polską. Czemu zmierzamy w tę stronę? Naprawdę rządzący chcą nam zgotować Rosję 2:0 ? Dlaczego?
Wniosek: Rosji należy się bać. W obecnym kształcie dla społeczeństwa nie ma nadziei na...

Niezwykła książka. Przede wszystkim: autor zna system od środka i dlatego jego raport z kolonii karnej, zwanej Rosją, tchnie autentyzmem. Bardzo rzadko czytałem dotychczas tak dobry zbiór impresji z ogarniętego putinizmem kraju, którego obywatele nigdy nie mieli szczęścia do władających nimi polityków.
Zwłaszcza w czasach rosyjskiej agresji na Ukrainie książka ta nabiera jeszcze większego znaczenia jako dogłębne i wnikliwe spojrzenie w otchłań rewizjonistycznego biadolenia przydupasów Władimira Władimirowicza, gangsterskiego cara największego pseudo-mocarstwa świata.

Niezwykła książka. Przede wszystkim: autor zna system od środka i dlatego jego raport z kolonii karnej, zwanej Rosją, tchnie autentyzmem. Bardzo rzadko czytałem dotychczas tak dobry zbiór impresji z ogarniętego putinizmem kraju, którego obywatele nigdy nie mieli szczęścia do władających nimi polityków.
Zwłaszcza w czasach rosyjskiej agresji na Ukrainie książka ta nabiera...

Przenikająca rosyjską duszę analiza wpływu putinizmu na sytuację państwa, w którym demony przeszłości nie zostały nigdy zagrzebane. Wnikliwe i przejmujące.

Warto tę książkę przeczytać szczególnie w obecnej sytuacji - z wiedzą w głowie łatwiej spojrzeć złu w twarz. Lecz czy Rosja, Rosjanki i Rosjanie to czyste zło? Czy jednak pod twardą, lecz cienką warstwą resentymentalizmu i urażonej rosyjskiej dumy skryci są ludzie, z którym można budować nowoczesną Europę, wolną od wojen?

Pozostawiając wątki rosyjskie, książka daje dobry punkt odniesienia dla analizy zmian, które zaszły w polskim życiu publicznym ostatnich lat. Czy idziemy w kierunku Zachodu, czy jednak Rosyjskiego Lewiatana?

Przenikająca rosyjską duszę analiza wpływu putinizmu na sytuację państwa, w którym demony przeszłości nie zostały nigdy zagrzebane. Wnikliwe i przejmujące.

Warto tę książkę przeczytać szczególnie w obecnej sytuacji - z wiedzą w głowie łatwiej spojrzeć złu w twarz. Lecz czy Rosja, Rosjanki i Rosjanie to czyste zło? Czy jednak pod twardą, lecz cienką warstwą...

Demony przeszłości i fantomy nieopłakanych tragedii straszą dzisiejszą Rosję i degenrują każde następne pokolenie. Autor w brawurowy sposób przedstawia pragnienia Putina, które przykrywa radioaktywna propaganda. Imperator zamiast budować drogi do miasta woli odbudowywać imperium. Dekabrysta czy współczesny nastolatek mierzy się na Placu Czerwonym z tą samą twardą pałką władzy.

Demony przeszłości i fantomy nieopłakanych tragedii straszą dzisiejszą Rosję i degenrują każde następne pokolenie. Autor w brawurowy sposób przedstawia pragnienia Putina, które przykrywa radioaktywna propaganda. Imperator zamiast budować drogi do miasta woli odbudowywać imperium. Dekabrysta czy współczesny nastolatek mierzy się na Placu Czerwonym z tą samą twardą pałką...

Całkiem zgrabny zbiór szkiców - przystępnych ale nie spłyconych, dobrze poskładanych w cztery obszary zawłaszczania narodowego - który z wierzchu ma być panoramą ewolucji pojelcynowskiej Rosji. Bo jeśli pogrzebać głębiej to znaleźć można, że to książka-apel: o otwarty dialog o historii Rosji, o odejście od narodowych narracji na rzecz oddania głosu jednostce, apel o "uczłowieczenie" Rosji.
Warto zwrócić uwagę na to, jak ważnym punktem wyjścia dla Miedwiediewa jest noc z 20 na 21 sierpnia 1991 roku pod moskiewskim Białym Domem. Jako uczestnik oporu przeciw wojskowemu puczowi Janajewa doświadczył, że trzyma oto w rękach los ojczyzny. Wtedy zaczął śnić płonny sen o wolnej Rosji. Płonny, bo zweryfikowały go już kolejne lata, trauma postradzieckiej transformacji (o której w książce autor nie wspomina - i to jeden duży minus tych szkiców),zaniechania Zachodu i wyrastające z tego problemy społeczne, które stały się kluczowe dla zrozumienia mechanizmów, które zapewniły Putinowi cztery kadencje i rozszerzenie władzy organów federalnych. Te ostatnie (organy federalne i cztery prezydentury Putina) Miedwiediew celnie punktuje. Nie boi się zderzenia absurdu z całkiem ciekawymi i dowodzącymi błyskotliwego umysłu interpretacjami. Drażnić może jedynie idealizowanie Zachodu (odczytuję to jako zabieg celowy - książka była pisana dla rosyjskiego odbiorcy) i malowana kpiną permanentna niechęć do koncepcji suwerenności zderzona ze snutymi na tradycyjną nutę nostalgiami za starą Rosją.

Całkiem zgrabny zbiór szkiców - przystępnych ale nie spłyconych, dobrze poskładanych w cztery obszary zawłaszczania narodowego - który z wierzchu ma być panoramą ewolucji pojelcynowskiej Rosji. Bo jeśli pogrzebać głębiej to znaleźć można, że to książka-apel: o otwarty dialog o historii Rosji, o odejście od narodowych narracji na rzecz oddania głosu jednostce, apel o...

Pamiętam z historii
Kolos na glinianych nogach
Miliony ofiar idei państwowości
tyranów i dyktatorów.

Część to żyjące ofiary.

Bierzemy to. Mówią ludzie
I za każdym razem grzecznie wracają
pod jarzmo

Pamiętam z historii
Kolos na glinianych nogach
Miliony ofiar idei państwowości
tyranów i dyktatorów.

Część to żyjące ofiary.

Bierzemy to. Mówią ludzie
I za każdym razem grzecznie wracają
pod jarzmo