To ważna książka.
W momencie kiedy, mam wrażenie, podziały w Kościele są widoczne i bolesne, jak nigdy, ta książka niesie nadzieję i spokój. Nawet mimo tych fragmentów o nadużyciach w samej wspólnocie i o Jeanie Vanierze.

To ważna książka.
W momencie kiedy, mam wrażenie, podziały w Kościele są widoczne i bolesne, jak nigdy, ta książka niesie nadzieję i spokój. Nawet mimo tych fragmentów o nadużyciach w samej wspólnocie i o Jeanie Vanierze.

Piękna, wrażliwa i mądra rozmowa z ojcem Markiem. Wiele słów w tej książkę możnaby wziąć sobie do serca. Opowiada o wspólnocie, o ludziach, którzy jadą tam bo być może są zagubieni, szukają dobra i chcą się nim dzielić z innymi. Myślę, że warto przeczytać, a jeszcze bardziej warto byłoby przeżyć takie spotkanie w Taize na żywo.

Piękna, wrażliwa i mądra rozmowa z ojcem Markiem. Wiele słów w tej książkę możnaby wziąć sobie do serca. Opowiada o wspólnocie, o ludziach, którzy jadą tam bo być może są zagubieni, szukają dobra i chcą się nim dzielić z innymi. Myślę, że warto przeczytać, a jeszcze bardziej warto byłoby przeżyć takie spotkanie w Taize na żywo.

Mysle, ze ten wywiad jest bardzo odwazny. A wiara w nim przedstawiona bardzo dojrzala i madra. Dobrze, ze ta ksiazka jest. Otwiera oczy.

Mysle, ze ten wywiad jest bardzo odwazny. A wiara w nim przedstawiona bardzo dojrzala i madra. Dobrze, ze ta ksiazka jest. Otwiera oczy.

Ciekawie czyta się wywiad-rzekę z człowiekiem, którego miało się okazję poznać, współpracować, kilka razy głębiej porozmawiać.
Każdy, kto poznał brata Marka, z pewnością przeczyta tę książkę z przyjemnością. W tym, co brat mówi w rozmowie, czuć jego głęboki pokój, znany każdemu, kto miał przyjemność z nim obcować.

Brat Marek i Piotr Żyłka opowiadają o Wspólnocie Taize, o jej historii i teraźniejszości, o związkach z Polską, o historii życia brata Marka; o modlitwie, życiu chrześcijanina, a także o współczesnym Kościele w Polsce i na świecie, i wyzwaniach, jakie przed Nim stoją. W taki sposób, który daje nadzieję.

Co prawda, mimo że książka jest młoda, są fragmenty, które źle się zestarzały - te o bliskich relacjach Wspólnoty z Taize z Jeanem Vanierem czy kardynałem Gulbinowiczem...

Nie wiem tylko do końca, dla kogo jest ta książka. Czy dla osoby, tak jak ja, która jest blisko związana z Taize? Ale wtedy kilka rozdziałów nie przynoszą wiele nowych wiadomości i mogą nużyć. Czy może dla osób niezwiązanych ze Wspolnotą? Wtedy z kolei - nie wiem co miałoby ich zachęcić do sięgnięcia po książkę.

Ciekawie czyta się wywiad-rzekę z człowiekiem, którego miało się okazję poznać, współpracować, kilka razy głębiej porozmawiać.
Każdy, kto poznał brata Marka, z pewnością przeczyta tę książkę z przyjemnością. W tym, co brat mówi w rozmowie, czuć jego głęboki pokój, znany każdemu, kto miał przyjemność z nim obcować.

Brat Marek i Piotr Żyłka opowiadają o Wspólnocie Taize, o...

Bóg… Cisza… Prostota.. To jest coś czego potrzebowałem od dłuższego czasu zarówno w życiu osobistym jak i w literaturze. Piotr Żyłka, mój ulubiony katolicki bloger wydaje książkę jako wywiad z Bratem Markiem z Taize. Taize jest miejscowością położoną w południowo-centralnej Francji. W rozmowie tej możemy dowiedzieć się jak wygląda życie w tej wspólnocie. Wielu ludzi z całej Europy przyjeżdża tam aby zobaczyć proste i ciche życie ludzi z Taize, którzy chwalą tam Boga. Książka ta jest kolejną dobrą książką w wykonaniu Piotra Żyłki na pewno mogę polecić ją każdemu katolikowi.

Bóg… Cisza… Prostota.. To jest coś czego potrzebowałem od dłuższego czasu zarówno w życiu osobistym jak i w literaturze. Piotr Żyłka, mój ulubiony katolicki bloger wydaje książkę jako wywiad z Bratem Markiem z Taize. Taize jest miejscowością położoną w południowo-centralnej Francji. W rozmowie tej możemy dowiedzieć się jak wygląda życie w tej wspólnocie. Wielu ludzi z całej...

Piękna, mądra książka.

Piękna, mądra książka.

Bardzo ucieszyłem się, kiedy w mediach pojawiła się informacja o planowanym wydaniu rozmowy Piotra Żyłki z pierwszym polskim bratem ze wspólnoty Taize. W trakcie jednego z moich pobytów we francuskiej wiosce miałem okazję porozmawiać chwilę z bratem Markiem, choć oczywiście nie w takim wymiarze jak autor książki, dlatego z niecierpliwością czekałem na tę publikację.

W każdym z rozdziałów rozmówcy koncentrują się na wybranym zagadnieniu, wokół którego prowadzą dialog. Brat Marek nie tylko wspomina swoją młodość i ważnych ludzi, których spotkał na swojej drodze, ale także opowiada o odkrywaniu swojego powołania i codziennym życiu we wspólnocie oraz wyzwaniach i radościach, które się z tym wiążą. Rozmowa toczy się również m.in. wokół kryzysu migracyjnego na świecie, porusza kwestie ekologii, a także Pielgrzymki Zaufania przez Ziemię, w ramach której ostatnie Europejskie Spotkanie Taize odbywało się we Wrocławiu.

Bez względu jednak na motywy przewodnie poszczególnych części książki, w każdej z nich, przynajmniej z założenia, widoczny miał być mniej lub bardziej jeden z jej filarów: Bóg, cisza i / lub prostota. Czy to zadanie udało się wykonać?
Myślę, że tak, choć nie zawsze owe tytułowe filary nazywane były wprost. Często były one ukryte, zakamuflowane za opowiadanymi historiami, widoczne na przykładzie konkretnych działań niejednokrotnie konkretnych ludzi.

Książkę czyta się przyjemnie, choć przyznaję, że nie zawsze podobały mi pytania formułowane przez Piotra Żyłkę. Kilka razy w trakcie lektury miałem wrażenie jakby autor pytał swojego rozmówcę o to, co zostało już w zasadzie powiedziane i że sama rozmowa mogła niekiedy obrać trochę inny kierunek. Myślę jednak, że na tak dużo poruszanych w książce kwestii i ciekawostek dotyczących m.in. założyciela wspólnoty, brata Rogera, czy Jana Pawła II, każdy znajdzie w niej coś dla siebie.

Dla mnie niezwykle wartościowe były fragmenty, które dotyczyły modlitwy i otwartości na drugiego człowieka, choć czasem brakowało mi większej refleksji nad niektórymi zagadnieniami.

Przede wszystkim jednak za mało, moim zdaniem, uwagi poświęcono samemu Taize. Pozornie wszystko zostało powiedziane. Były informacje o powstaniu i rozwoju wspólnoty, jej założycielu i dzisiejszym funkcjonowaniu, zwłaszcza latem, kiedy do wioski przyjeżdżają tysiące młodych ludzi. Opowiedziano o codziennych modlitwach, grupach dzielenia, pracy na rzecz wspólnoty, a nawet o Oyaku. Czego zatem zabrakło? Zabrakło choćby krótkiej rozmowy [plus za wywiad z abp Rysiem i abp Polakiem] np. z jakimś wolontariuszem, który mógłby podzielić się tym czego doświadcza w Taize, co go przyciąga do tego miejsca i dlaczego tak chętnie decyduje się na powrót. Ogólne sformułowania na ten temat, które padły w książce były niewystarczające i nie jestem pewien, czy gdybym nigdy wcześniej nie był w burgundzkiej wiosce to czy po lekturze książki miałbym pełniejszy obraz tego, jak wygląda tam standardowy tygodniowy pobyt i czy zrodziłoby się we mnie pragnienie odwiedzenia tego miejsca.

Podsumowując: "Bóg. Cisza. Prostota" to niezła książka, choć nie przerosła moich oczekiwań. Mimo to zachęcam do jej przeczytania, a jeszcze bardziej do odwiedzenia tego niezwykłego miejsca jakim jest Taize - naprawdę warto!

Bardzo ucieszyłem się, kiedy w mediach pojawiła się informacja o planowanym wydaniu rozmowy Piotra Żyłki z pierwszym polskim bratem ze wspólnoty Taize. W trakcie jednego z moich pobytów we francuskiej wiosce miałem okazję porozmawiać chwilę z bratem Markiem, choć oczywiście nie w takim wymiarze jak autor książki, dlatego z niecierpliwością czekałem na tę publikację.

W...

Plusem wywiadu jest to że czyta się go błyskawicznie. Po życiu na pełnej... i cholernie fajnym życiu Piotr Żyłka zdecydował się na wywiad z polakiem, który jest bratem we francuskiej wspólnocie ekumenicznej w Taize. Zobaczyłem filmik na yt, kupiłem książkę i nie żałuję. Ksiądz, z którym rozmawia redaktor nie ma w sobie nic szczególnego. Jednak różne przeżycia, pokora, prostota, umiejętności słuchania oraz osoba brata Rogera, która non-stop powraca przywołuje ideę wspólnoty. Chodzi o ekumenizm. Studiowałem teologię. Słowo ekumenizm wywoływało rechot wielu osób. Olewali encyklikę, dokument soborowy. Okopać się i mieć rację. Tym czasem świat patrzy i nie wierzy, bo komu? W wywiadzie pada mnóstwo ciekawych zdań. Jest też mowa o tym co to jest chrześcijaństwo, wiara. Na koniec redaktor podaje cytat z papieża Benedykta XVI, który piszę, że wiara to nie jest etyka, moralność, a spotkanie, doświadczenie. Zachęca również, że jeśli ktoś chce może do Taize się udać. Ciekawa i budująca książka.

Plusem wywiadu jest to że czyta się go błyskawicznie. Po życiu na pełnej... i cholernie fajnym życiu Piotr Żyłka zdecydował się na wywiad z polakiem, który jest bratem we francuskiej wspólnocie ekumenicznej w Taize. Zobaczyłem filmik na yt, kupiłem książkę i nie żałuję. Ksiądz, z którym rozmawia redaktor nie ma w sobie nic szczególnego. Jednak różne przeżycia, pokora,...

Jak to wspaniale, że istnieją takie MIEJSCA!
Jak to pięknie, że są tacy LUDZIE!
TAIZÉ kusi...
A ta książka wywołuje bardzo niechrześcijańską zazdrość... bo też chciałoby się być częścią tej WSPÓLNOTY!

Jak to wspaniale, że istnieją takie MIEJSCA!
Jak to pięknie, że są tacy LUDZIE!
TAIZÉ kusi...
A ta książka wywołuje bardzo niechrześcijańską zazdrość... bo też chciałoby się być częścią tej WSPÓLNOTY!