Widać, że Ewangelia nie jest nigdy ogłoszona raz na zawsze. Nigdy nie mamy pewności, że my, którzy tej Ewangelii słuchamy latami, dziesiątkami lat, zaraz nie zaczniemy w życiu postępować kompletnie wbrew niej. Ewangelia nie jest nam dana raz na zawsze, ona musi być w każdym z nas nieustannie ponawiana, wzmacniana, pomnażana.

Nakładem wydawnictwa Znak ukazała się właśnie publikacja pod tytułem „O rzeczach ważnych”. Składają się na nią wypowiedzi metropolity łódzkiego, księdza arcybiskupa Grzegorza Rysia. Wydawca niezbyt ściśle informuje, że teksty zebrane w książce to „wybór wypowiedzi z lat 2017–2019”. Tymczasem znajdujemy w niej także homilię wygłoszoną już w roku 2020.

Niestety muszę się jeszcze mocno przyczepić do wydania książki, co przy tym wydawnictwie raczej mi się nie zdarza. Myślałem, że minęła już w Polsce głupia i szkodliwa moda, aby imiona, nazwiska i nazwy własne pisać od małej litery. Tymczasem w tej pozycji – nie wiedzieć czemu – zarówno tytuł, jak i imię i nazwisko arcybiskupa są od małej litery. Co więcej, kolejne informacje – „wybór i opracowanie Katarzyna Węglarczyk”, nazwa wydawnictwa czy „kraków” – wszystko to jest pisane od małych liter. Jest to zupełny absurd, którego kompletnie nie rozumiem. Dość powiedzieć, że autokorekta w Wordzie poprawia mi wyraz „kraków” pisany małą literą. Wydawnictwo powinno edukować swoich czytelników także pod względem poprawności i stosowania zasad ortograficznych. Dlaczego więc tak rażące błędy? Czemu ma służyć ten zabieg? Naprawdę nie wiem, ale daję za to potężnego minusa.

Informuję również wydawnictwo Znak, że ksiądz Tadeusz Pieronek był biskupem, nie zaś arcybiskupem, jak zostało napisane w książce. Naprawdę nie wolno popełniać takich błędów.

Skoro kwestie techniczne mamy już za sobą – wypadły one naprawdę fatalnie w tej pozycji – to powiedzmy coś więcej o samej książce. Jestem pewien, że nie trzeba nikomu przedstawiać arcybiskupa Grzegorza Rysia, obecnie metropolity łódzkiego. Jest on znanym i cieszącym się sympatią duchownym.

Wybór jego wypowiedzi, reklamowany jako „przewodnik po dobrym życiu”, został podzielony na cztery części. Teksty to głównie homilie wygłoszone przez arcybiskupa.

W pierwszej części abp Ryś zachęca nas do tego, abyśmy „zaczęli robić jedność”. Właśnie: robić, a nie mówić. Nie mówmy ciągle o jedności, pokoju czy pojednaniu – zacznijmy je robić. Zacznijmy od siebie. Uderzyło mnie to w całej książce. Arcybiskup Ryś zawsze pyta, co ja robię. Czy ja się modlę, czy ja jestem otwarty na słowo Jezusa? Czy ja jestem w stanie powiedzieć: przepraszam, wybacz? Czy jestem w stanie zrezygnować z siebie dla Boga i dla innych?

Nie łudźcie się, że to będzie łatwa lektura. Nie, przeciwnie. Ta lektura – dobrze przeczytana i przemyślana – powinna każdego zaniepokoić. Zaniepokoić i skłonić do refleksji.

Druga część to pytanie o to, jakim Kościołem będziemy. Znowu pytania, formułowane bardzo prosto i trafiające w sedno. Czy robię Kościół po Bożemu, czy po swojemu? Czy chcę się uczyć wiary i pobożności od innych, mądrzejszych ludzi, czy wręcz przeciwnie – wszystko wiem najlepiej? Czy potrafię słuchać, czy tylko się wymądrzać?

Ostatnie dwie części są próbą refleksji nad sytuacją w Polsce i naszym stosunkiem „wobec innego”. Ksiądz arcybiskup zwraca naszą uwagę na to, że wszyscy chodzimy do tych samych kościołów, słuchamy tego samego Słowa. Dlaczego więc tyle podziałów i niezrozumienia? Odpowiedź nie jest łatwa do przyjęcia. Znowu bowiem musimy spojrzeć na siebie i na swoje postępowanie. Dokładnie tak. Nie na sąsiada, nie na tych „z drugiej strony barykady”. Na siebie. Z doświadczenia wiem, że jest to bardzo, ale to bardzo trudne.

Chyba wszyscy już się zorientowali, że mój odbiór książki „O rzeczach ważnych” jest bardzo pozytywny. Tak jest w istocie. Metropolita łódzki w prostych słowach potrafi stawiać bardzo ważne pytania. Potrafi wyrywać nas ze strefy naszego duchowego komfortu. Każe zawsze stawiać w centrum Jezusa i Jego Ewangelię.

Nie twierdzę, że ze wszystkimi poglądami księdza arcybiskupa musimy się zgadzać. Niemniej jednak przeczytajmy tę książkę bez uprzedzeń. Naprawdę traktuje ona „o rzeczach ważnych”. Być może to dobra lektura na trwający właśnie czas Wielkiego Postu. Zachęcam.

Wojciech Sobański