„Algorytm Ady” to bardzo ciekawa książka Jamesa Essingera, która jednak na kilku polach mnie zawiodła. Ale po kolei… bardzo lubię biografie niezwykłych kobiet, często zapomnianych przez historię. Mnóstwo naukowczyń musiał spotkać taki los w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Tym chętniej sięgnęłam po tę książkę. Celowo piszę „książkę”, a nie „biografię”, bo jak na biografię trochę tu mało faktów o życiu Ady Lovelace. Mamy za to całkiem sporo informacji o życiu jej ojca (słynnego Lorda Byrona) czy jej przyjaciela, projektanta maszyny analitycznej Charlesa Babbage’a. Skądinąd są to również postacie warte poznania, wydaje mi się jednak, że dość mocno zdominowały tę historię czyniąc z bohaterki „córkę swojego ojca” i „wróżkę konstruktora maszyn” (określenia wróżka używała sama Ada). Pewnie tak właśnie postrzegano kobiety w tamtych czasach (początek XIX wieku),ale chcąc niejako oddać hołd jej zasługom czy talentom warto byłoby bardziej skupić się na niej samej.
Drugą rzeczą, która mnie irytowała był dość archaiczny język (rozumiem, że stylizowany na język czasów Ady)- nie wiem czy to zabieg autora czy tłumacza, w każdym razie mnie nie przekonał.
Wreszcie tytuł mówi o algorytmie Ady, który w książce de facto się nie pojawia. Zresztą zabrakło mi tu tego technicznego aspektu. Z zaciekawieniem uzupełniałam wiedzę o konstrukcji maszyny i wspomnianym algorytmie i żałuję, że zdjęcia dostępne na Wikipedii nie znalazły się w tej książce.
Podsumowując: polecam zainteresowanym tematem, czasami maszyn parowych, wizjonerskim wynalazkiem, który mógł zrewolucjonizować ówczesny świat i wreszcie tym, którzy szukają sylwetek kobiet wyprzedzających swoje czasy, choć ci akurat pozostaną z uczuciem niedosytu.

„Algorytm Ady” to bardzo ciekawa książka Jamesa Essingera, która jednak na kilku polach mnie zawiodła. Ale po kolei… bardzo lubię biografie niezwykłych kobiet, często zapomnianych przez historię. Mnóstwo naukowczyń musiał spotkać taki los w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Tym chętniej sięgnęłam po tę książkę. Celowo piszę „książkę”, a nie...

Złapałam się na tym, że kończąc lekturę zaczęłam się zastanawiać gdzie był wymieniony ten tytułowy algorytm Ady i czy coś przegapiłam. Po konsultacji z Wikipedią okazało się, że tytułowy algorytm znajdował się w "Uwagach" i była to swego rodzaju tabela. Sam fakt, że nie mogłam sobie przypomnieć czy najważniejsze dokonanie Ady było ujęte w książce świadczy o tym jak niedostatecznie kwestia została przez autora podkreślona lub jasno przedstawiona. Przypuszczam, że obfitość książki w biografie innych postaci miały na celu nakreślić osobowości osób jej najbliższych, jednakże pojawiały się także zupełnie zbędne wątki daleko odbiegające poza życie Ady. Generalnie lekka i ciekawa lektura, czytało się przyjemnie .

Złapałam się na tym, że kończąc lekturę zaczęłam się zastanawiać gdzie był wymieniony ten tytułowy algorytm Ady i czy coś przegapiłam. Po konsultacji z Wikipedią okazało się, że tytułowy algorytm znajdował się w "Uwagach" i była to swego rodzaju tabela. Sam fakt, że nie mogłam sobie przypomnieć czy najważniejsze dokonanie Ady było ujęte w książce świadczy o tym jak...

Mogłaby powstać naprawdę ciekawa książka, a tak jest jakoś za sucho, bez polotu. Już dawno nie męczyłam książki tak długo.

Mogłaby powstać naprawdę ciekawa książka, a tak jest jakoś za sucho, bez polotu. Już dawno nie męczyłam książki tak długo.

Biografia Ady Lovelace, a Ady było bardzo mało... Według mnie autor pisał o wszystkich, tylko nie o Adzie. Dodatkowo cała historia była mocno zagmatwana, moim zdaniem były tam pomyłki co do imion lub osoby nie były dostatecznie opisane przy ich wprowadzeniu (nie wiem czy błąd autora czy tłumacza). Książka nie była zła, jednak spodziewałam się czegoś ciekawszego i bardziej konkretnego.

Biografia Ady Lovelace, a Ady było bardzo mało... Według mnie autor pisał o wszystkich, tylko nie o Adzie. Dodatkowo cała historia była mocno zagmatwana, moim zdaniem były tam pomyłki co do imion lub osoby nie były dostatecznie opisane przy ich wprowadzeniu (nie wiem czy błąd autora czy tłumacza). Książka nie była zła, jednak spodziewałam się czegoś ciekawszego i bardziej...

Książka nie może się zdecydować czym chce być. Na pozór jest to biografia tytułowej bohaterki, matematyczki Ady Lovelace, ale jednocześnie mamy do czynienia z esejem o Anglii u progu epoki wiktoriańskiej, z opisem ówczesnych stosunków społecznych i głębokich przemian takich jak rewolucja przemysłowa czy reformy zwiększające prawa wyborcze. Sporo miejsca zajmują także impresje z hulaszczego życia ojca Ady – lorda Byrona czy portrety wybitnych naukowców epoki: Mary Somerville i Charles’a Babbage. Do tego liczne cytaty z listów, pamiętników i innych materiałów źródłowych. Autor wystawia cierpliwość czytelnika na próbę, gubiąc wątki i nie mogąc skupić się na jakiejś myśli przewodniej. W sumie mało strawna mieszanka i trochę zmarnowana szansa. Szkoda, bo momentami czyta się to dobrze, w czym sporą zasługę ma tłumacz Jerzy Wołk-Łaniewski, który z wielką pieczołowitością starał się oddać wyszukany język epoki.

Książka nie może się zdecydować czym chce być. Na pozór jest to biografia tytułowej bohaterki, matematyczki Ady Lovelace, ale jednocześnie mamy do czynienia z esejem o Anglii u progu epoki wiktoriańskiej, z opisem ówczesnych stosunków społecznych i głębokich przemian takich jak rewolucja przemysłowa czy reformy zwiększające prawa wyborcze. Sporo miejsca zajmują także...

Jak na książkę o Adzie Lovelace jest w niej strasznie mało Ady i strasznie dużo innych ludzi.

Jak na książkę o Adzie Lovelace jest w niej strasznie mało Ady i strasznie dużo innych ludzi.

Naprawdę niezwykła kobieta. Córka łącząca w sobie rzetelność i twardość matki z nieokiełznanym charakterem ojca. Ale nie poprzestała na byciu tylko córką znanego ojca i inteligentnej matki. Zdecydowała się być sobą w czasie kiedy panujące normy społeczne narzucały kobiecie określone miejsce w hierarchii. Kochała matematykę i nauki ścisłe - pragnęła by nauka była poetycka. Potrafiła dokonać niebywałej synergii obydwu. Książka próbuje to uchwycić z lepszym i gorszym efektem. Zdecydowanie za dużo o jej otoczeniu i rodzicach, a zbyt mało jej samej. Natomiast ogromną wartością były dla mnie liczne cytaty z jej listów i dzienników. Zwłaszcza te dotyczące nauki jako takiej. Rozmyślała nad maszyną (dzisiejszym komputerem) analityczną. Najlepsze dla mnie były te części książki które opisywały filozofie jej zastosowania. Wyprzedzała epokę. Wizjonerka.

Naprawdę niezwykła kobieta. Córka łącząca w sobie rzetelność i twardość matki z nieokiełznanym charakterem ojca. Ale nie poprzestała na byciu tylko córką znanego ojca i inteligentnej matki. Zdecydowała się być sobą w czasie kiedy panujące normy społeczne narzucały kobiecie określone miejsce w hierarchii. Kochała matematykę i nauki ścisłe - pragnęła by nauka była poetycka. ...

Nie zdołałam przebrnąć

Nie zdołałam przebrnąć

Ogólnie książkę polecam, niestety nie była dokładnie tym, czego się spodziewałam. Zbyt dużo cytatów, listów, a zbyt mało fabuły i autorskich opisów życia Ady. Mimo tego, wiele można z niej wynieść, głównie naukowych i historycznych faktów (dużo dat!). Ciekawa pozycja dla programistów.

Ogólnie książkę polecam, niestety nie była dokładnie tym, czego się spodziewałam. Zbyt dużo cytatów, listów, a zbyt mało fabuły i autorskich opisów życia Ady. Mimo tego, wiele można z niej wynieść, głównie naukowych i historycznych faktów (dużo dat!). Ciekawa pozycja dla programistów.

Książka napisana lekkim językiem, całkiem ciekawa, ale tak jak napisali inni - dużo jest tam biografii innych osób, a momentami mało Ady.

Książka napisana lekkim językiem, całkiem ciekawa, ale tak jak napisali inni - dużo jest tam biografii innych osób, a momentami mało Ady.