Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie jest wybitna, ma swoje mankamenty, ale wciąga.

Nie jest wybitna, ma swoje mankamenty, ale wciąga.

Ponieważ lubię serię milicjantów z Poznania i tę pozycję przeczytałam z przyjemnością. Jest już dla mnie jasne, że Olkiewicz to krew z krwi ojca swego - poziom szczęścia obu panów odwrotnie proporcjonalny do ilorazu inteligencji. Nie jestem znawcą, więc nie wiem czy nie palnę głupoty, ale wg mnie pan Ćwirlej świetnie oddał klimat lat 20. Kto lubi ten okres dziejowy, nie powinien być zawiedziony. Z kolei ci, którym bardziej na prawo mogą być niezadowoleni-trochę sobie autor pokpił ze środowisk narodowców.

Ponieważ lubię serię milicjantów z Poznania i tę pozycję przeczytałam z przyjemnością. Jest już dla mnie jasne, że Olkiewicz to krew z krwi ojca swego - poziom szczęścia obu panów odwrotnie proporcjonalny do ilorazu inteligencji. Nie jestem znawcą, więc nie wiem czy nie palnę głupoty, ale ...

Rozwiń

Zwiń

ZEA to kraj pełen sprzeczności, przynajmniej dla nas, Europejczyków. Jest fascynujący swoją egzotycznością, onieśmilejający bogactwem i przepychem, a jednocześnie bulwersujący swą prymitywnością. Takie przynajmniej odniosłam wrażenie po przeczytaniu książki, bo nigdy w ZEA nie byłam. Lektura lekka i przyjemna

ZEA to kraj pełen sprzeczności, przynajmniej dla nas, Europejczyków. Jest fascynujący swoją egzotycznością, onieśmilejający bogactwem i przepychem, a jednocześnie bulwersujący swą prymitywnością. Takie przynajmniej odniosłam wrażenie po przeczytaniu książki, bo nigdy w ZEA nie byłam. Lektu...

Rozwiń

Zwiń

Podobnie jak "Chłopki", dobrze się czyta. Autorka przenosi nas w czasy, gdy posiadanie służby było oczywistością. Opisuje rzeczywistość dziś trudną do wyobrażenia, choć jedno jest niezmienne- i wtedy i dziś byli ludzie dobrzy i ludzie źli, warto więc zapamiętać, że "jak pani dobra, to i służba dobra".

Podobnie jak "Chłopki", dobrze się czyta. Autorka przenosi nas w czasy, gdy posiadanie służby było oczywistością. Opisuje rzeczywistość dziś trudną do wyobrażenia, choć jedno jest niezmienne- i wtedy i dziś byli ludzie dobrzy i ludzie źli, warto więc zapamiętać, że "jak pani...

Rozwiń

Zwiń

Choć tą część uważam za słabszą niż poprzednie, niezmiennie Ćwirleja czytać lubię. Klimat PRLu i nieśpieszna akcja sprawiają, że milicjanci z Poznania są niewątpliwie miłą odmianą od większości współczesnych książek z tego gatunku.

Choć tą część uważam za słabszą niż poprzednie, niezmiennie Ćwirleja czytać lubię. Klimat PRLu i nieśpieszna akcja sprawiają, że milicjanci z Poznania są niewątpliwie miłą odmianą od większości współczesnych książek z tego gatunku.

Jak to u Piotrowskiego - dzieje się. Wartkość akcji sprawia, że nie zastanawiamy się, czy to w ogóle prawdopodobne, żeby jedna babka poradziła sobie z czymś czemu przez lata nie dały rady przeróżne służby. Nie klei mi się ta cała historia z odnalezionym synem komisarza, który nagle się "nawrócił". W ogóle zakończenie takie, pomijając okoliczności, rzekłabym sielankowe.

Jak to u Piotrowskiego - dzieje się. Wartkość akcji sprawia, że nie zastanawiamy się, czy to w ogóle prawdopodobne, żeby jedna babka poradziła sobie z czymś czemu przez lata nie dały rady przeróżne służby. Nie klei mi się ta cała historia z odnalezionym synem komisarza, który nagle się &qu...

Rozwiń

Zwiń

Dla mnie to emocjonalny rollercoaster- na zmianę wzruszasz się, wkurzasz i śmiejesz. Kocham takie książki, ładują mi baterie.

Dla mnie to emocjonalny rollercoaster- na zmianę wzruszasz się, wkurzasz i śmiejesz. Kocham takie książki, ładują mi baterie.

Dobrze się czyta. Oparta na wielu ludziich lękach, począwszy od tych o naszych najbliższch, zwłaszcza dzieci, a na arachnofobii skończywszy. Poza dawką emocji mamy tu jeszcze dawkę wiedzy o pająkach.

Dobrze się czyta. Oparta na wielu ludziich lękach, począwszy od tych o naszych najbliższch, zwłaszcza dzieci, a na arachnofobii skończywszy. Poza dawką emocji mamy tu jeszcze dawkę wiedzy o pająkach.

"Stosy trupów. Miasteczko, w którym nic nie jest takie, jakie się wydaje"- brzmi intrygująco, ale jak dla mnie w tej części autorkę trochę za bardzo poniosła fantazja. Czyta się szybko, ale jakoś mi się to wszystko kupy nie trzyma.

"Stosy trupów. Miasteczko, w którym nic nie jest takie, jakie się wydaje"- brzmi intrygująco, ale jak dla mnie w tej części autorkę trochę za bardzo poniosła fantazja. Czyta się szybko, ale jakoś mi się to wszystko kupy nie trzyma.