Spokojna opowieść o człowieku, który znalazł swoje miejsce. Łagodna i pogodna. Odpoczynek od codzienności pełnej biegu i chaosu.

Spokojna opowieść o człowieku, który znalazł swoje miejsce. Łagodna i pogodna. Odpoczynek od codzienności pełnej biegu i chaosu.

Opis z tyłu książki bardzo mnie zachęcił, więc zabierałam się za nią z wypiekami na twarzy. Nie mogę powiedzieć, że się zawiodłam, ale odniosłam wrażenie, iż jest to bardzo prywatna opowieść (co dopełniają słowa samej Autorki). Dlatego mam z jej oceną pewien problem. Kompletnie nie wczułam się w postać głównego bohatera. Często mnie irytował, jego filozofia życiowa do mnie nie trafiła. Same opisy natury oraz gór - z początku ciekawe - szybko stały się monotonne. Ciągłe rozterki o to samo były nużące, a spostrzeżenia dotyczące nowoczesnego świata banalne. Z drugiej strony, gdy już coś się działo, gdy bohater wreszcie wyniósł się z tej chaty, książka bardzo zyskiwała. Styl Autorki miał w sobie coś wciągającego. Podobały mi się nawiązania do dzieciństwa, przedstawienie bohaterów drugoplanowych i ich relacji z M. oraz potrzeba życia w zgodzie z sobą. Uważam, że to całkiem niezły debiut.

Opis z tyłu książki bardzo mnie zachęcił, więc zabierałam się za nią z wypiekami na twarzy. Nie mogę powiedzieć, że się zawiodłam, ale odniosłam wrażenie, iż jest to bardzo prywatna opowieść (co dopełniają słowa samej Autorki). Dlatego mam z jej oceną pewien problem. Kompletnie nie wczułam się w postać głównego bohatera. Często mnie irytował, jego filozofia życiowa do mnie...

Genialna w swej prostocie.
Lektura o próbach życia w samotności, ucieczce od wielkomiejskiego zgiełku, w świat który pozwala dostrzegać więcej. Weryfikacja relacji rodzinnych, swoich pragnień.
Książka po przeczytaniu której sami zadajemy sobie te najważniejsze pytania.

Genialna w swej prostocie.
Lektura o próbach życia w samotności, ucieczce od wielkomiejskiego zgiełku, w świat który pozwala dostrzegać więcej. Weryfikacja relacji rodzinnych, swoich pragnień.
Książka po przeczytaniu której sami zadajemy sobie te najważniejsze pytania.

Co to za książka? Powiem Wam cudowna! Tylko z początku pomyślałam sobie jak mnie główny bohater irytuje. Następnie poznałam całość zrozumiałam wszystko, I pies kocham za to książkę! Jeśli chcecie, aby książka wywołała w Was mieszane uczucia, a potem zachwyciła to jest to właśnie taka książka. Pani Dominika pokazała się z całkiem innej strony.

Co to za książka? Powiem Wam cudowna! Tylko z początku pomyślałam sobie jak mnie główny bohater irytuje. Następnie poznałam całość zrozumiałam wszystko, I pies kocham za to książkę! Jeśli chcecie, aby książka wywołała w Was mieszane uczucia, a potem zachwyciła to jest to właśnie taka książka. Pani Dominika pokazała się z całkiem innej strony.

Jakby to było rzucić wszystko i wyjechać w "Bieszczady"? Sprawdźmy to razem ,,Miejscem". Przeżyjmy fragment czyjegoś życia, zobaczymy bardzo intymny obraz, składający się z myśli i duszy.

Z pozoru prosta historia, choć niezwykle wzruszająca. Świetnie skonstruowany główny bohater(M.),który swoimi żartami, przemyśleniami zbliżył mnie do siebie. Sposób w jaki M. opowiada o życiu jest bardzo autentyczny, to jak mówi o miłości odebrało mi dech w piersi, jego szczerość, jaką ukazuje przed czytelnikiem jest czymś unikatowym.Książka to spotkanie przeszłości z teraźniejszością, konfrontacja wydarzeń ze stanem dokonanym, niewypowiedziana tęsknota, do tego,co przeminęło. Uczucie czytania tej powieści porównałabym do słuchania człowieka bez barier powstałych w skutek życia, wypowiadającego się tak jakby nie ciążyło na nim prawo grzeczności, czy kurtuazji.

Ksiażka zachwycała mnie swoją prostotą i mądrymi przemyśleniami włożonymi w usta i głowy bohaterów. Ma ona coś nienamacalnego co przyciąga odbiorcę i pozwala mu się wygodnie umościć pomiedzy stronami.

Ujmujące opowiadanie o życiu, o żałobie, miłości, samotności i o poszukiwaniu "miejsca", tego dla ciała, jak i bytu metafizycznego zawartego w każdym z nas.
Ps Właśnie skończyłam czytać lalkę i myślę, że to niezwykła książka, tylko każdy musi na nią trafić w odoowiednim czasie. Przeczytanie jej zajęło mi trochę czasu i powiem wam, że nie przewidziałabym, że będę ją kończy w takim miejscu w życiu i na świecie. To wszystko jest takie niezwykłe!

Jakby to było rzucić wszystko i wyjechać w "Bieszczady"? Sprawdźmy to razem ,,Miejscem". Przeżyjmy fragment czyjegoś życia, zobaczymy bardzo intymny obraz, składający się z myśli i duszy.

Z pozoru prosta historia, choć niezwykle wzruszająca. Świetnie skonstruowany główny bohater(M.),który swoimi żartami, przemyśleniami zbliżył mnie do siebie. Sposób w jaki M. opowiada o...

.. dawała nam dużo wolności. W zamian wymagała tylko uczciwości, pilnowała tych dobrych ludzi w nas samych. I raz w tygodniu kupowała nam książki. A to były czasy, kiedy książki jeszcze pachniały...


"Miejsce" to powrót do takich czasów.
Kiedy książki pachniały.
160 stron do delektowania się każdą z nich.

.. dawała nam dużo wolności. W zamian wymagała tylko uczciwości, pilnowała tych dobrych ludzi w nas samych. I raz w tygodniu kupowała nam książki. A to były czasy, kiedy książki jeszcze pachniały...


"Miejsce" to powrót do takich czasów.
Kiedy książki pachniały.
160 stron do delektowania się każdą z nich.

Ja czytając tę historię zastanawiałam się, czy potrafiłabym żyć z dala od rodziny, która bardzo dużo dla mnie znaczy. Chciałam również zwrócić uwagę na nienachalny i subtelny wygląd tej książki. Została ona wydana przez wydawnictwo Editio. Ma piękną, prostą i czytelną okładkę, na której znajdują się czarny pies. Nawet z niej emanuje spokój. Dla zapominalskich w książce znajduje się również czarna materiałowa zakładka, która dodaje uroku książce. Uważam, że warto czasami się zatrzymać i zastanowić nad życiem i przemijaniem. Może wtedy będziemy je bardziej cenić... Serdecznie polecam!

Ja czytając tę historię zastanawiałam się, czy potrafiłabym żyć z dala od rodziny, która bardzo dużo dla mnie znaczy. Chciałam również zwrócić uwagę na nienachalny i subtelny wygląd tej książki. Została ona wydana przez wydawnictwo Editio. Ma piękną, prostą i czytelną okładkę, na której znajdują się czarny pies. Nawet z niej emanuje spokój. Dla zapominalskich w książce...

Byłam ciekawa tej historii, i nie ukrywam (tak, S. miałeś rację ;) ) okładka, jak rzadko kiedy w moim wypadku, przyczyniła się do sięgnięcia po "Miejsce".
Pani Kluźniak ma bardzo ciekawy styl, książkę czyta się płynnie, miejsce akcji, miejsca w które wędruje bohater są mi dobrze znane, ponieważ to okolice gdzie mieszkam, sam M., czyli główny bohater jest postacią ciekawą, ale...
Ale to wszystko prowadzi donikąd.
Ja lubię kiedy historia, którą poznaję, wnosi coś do mojego życia, kiedy zmusza mnie do refleksji, kiedy daje do myślenia, albo chociaż bawi. Uczy. Ucząc bawi, bawi ucząc. Cokolwiek. Tymczasem przeczytawaszy "Miejsce" mam do powiedzenia tylko jedno, mianowicie, zgadzam się ze słowami siostry bohatera: depresję się leczy.
Dla mnie ta historia jest o miejscu, ale nie takim, jakim chciała przedstawić je autorka: w którym człowiek odnajduje sens życia, siebie i cel; ale o miejscu w którym wygodnie ucieka się przed światem, zamyka na ludzi.
Albo ze mną jest coś nie tak, ale odebrałam całą tę historię wspak.
Nie polecam tej książki czytelnikom, którzy chcą podnoszącej na duchu lektury idealnej na upalny letni dzień, z miejsca cały urok lata wyparuje.

Byłam ciekawa tej historii, i nie ukrywam (tak, S. miałeś rację ;) ) okładka, jak rzadko kiedy w moim wypadku, przyczyniła się do sięgnięcia po "Miejsce".
Pani Kluźniak ma bardzo ciekawy styl, książkę czyta się płynnie, miejsce akcji, miejsca w które wędruje bohater są mi dobrze znane, ponieważ to okolice gdzie mieszkam, sam M., czyli główny bohater jest postacią ciekawą,...

Już dawno nie czytałam tak pięknej książki. Już dawno nie miałam tak, że dawkowałam sobie każdą stronę i odkładałam na chwilę książkę, żeby tylko nie skończyła się szybko.
I ta piękna stylistyka. Ta książka jest po prostu pięknie napisana. Płynnie jeden wątek przechodzi w drugi. Nie trzeba rozdziałów, nie trzeba jakiś bzdurnych zwrotów akcji.
Na pewno będę do niej wracać. Na pewno to nie jest jedyny raz, kiedy ją przeczytałam. I na długo zostanie w mojej pamięci.

Już dawno nie czytałam tak pięknej książki. Już dawno nie miałam tak, że dawkowałam sobie każdą stronę i odkładałam na chwilę książkę, żeby tylko nie skończyła się szybko.
I ta piękna stylistyka. Ta książka jest po prostu pięknie napisana. Płynnie jeden wątek przechodzi w drugi. Nie trzeba rozdziałów, nie trzeba jakiś bzdurnych zwrotów akcji.
Na pewno będę do niej wracać....

Mnie ta krótka książeczka utuliła. Ukołysała jak łagodne morze w bezwietrzny dzień. Jeden z niewielu pośród tych z szalejącym wiatrem. Trafiła do mojej duszy tak celnie, jak to tylko możliwe.
Dużo już o niej napisano. Jednak fabuła nie jest tu najważniejsza, ale te niespiesznie płynące słowa, opisy, urywki codzienności, myśli, uczuć.
Nie jest to powieść dla każdego, ale głęboko wierzę, że jeśli trafi na swojego odbiorcę, to przytuli i pogłaszcze łagodnie po plecach.
I zostanie.

Mnie ta krótka książeczka utuliła. Ukołysała jak łagodne morze w bezwietrzny dzień. Jeden z niewielu pośród tych z szalejącym wiatrem. Trafiła do mojej duszy tak celnie, jak to tylko możliwe.
Dużo już o niej napisano. Jednak fabuła nie jest tu najważniejsza, ale te niespiesznie płynące słowa, opisy, urywki codzienności, myśli, uczuć.
Nie jest to powieść dla każdego, ...