Trafiłam na nią przypadkowo. Uważam, że jest to lektura zabawna i lekka, ale dla pań koło czterdziestki i dalej. Perypetie gości pensjonatu połączone z dwoma zabójstwami, jednak na końcu wszyscy z uśmiechem na twarzy i ulgą wyjaśniają sobie sprawę. Trochę nienaturalnie według mnie, jednak polecam do samodzielnej konfrontacji 😉

Trafiłam na nią przypadkowo. Uważam, że jest to lektura zabawna i lekka, ale dla pań koło czterdziestki i dalej. Perypetie gości pensjonatu połączone z dwoma zabójstwami, jednak na końcu wszyscy z uśmiechem na twarzy i ulgą wyjaśniają sobie sprawę. Trochę nienaturalnie według mnie, jednak polecam do samodzielnej konfrontacji 😉

Czytadełko. Wygrzebane w budzie z tanią książką, kryminałek lekki na wakacje. Skusiłam się, bo polecany przez Joannę Chmielewską, którą bardzo lubię. Jak na wakacyjną bzdurkę, jestem zadowolona, jeśli miał zaskakiwać fabułą albo odkrywać zawiłości toczącego się śledztwa, to nie spełnił swojego zadania. Wprawdzie zaczyna się jak u Mistrzyni Agathy (pensjonat zimą, morderstwo, ograniczona liczba świadków i potencjalnych sprawców, bystra pani dziennikarka),jednak potem zawodzi. Autorka nie podsuwa ŻADNYCH tropów, które kazałyby czytelnikowi MYŚLEĆ... domyślać się czegokolwiek, sugerować, typować sprawcę czy choćby podejrzanych... Dłuży się część środkowa, kiedy bohaterka opuszcza na chwilę pensjonat, ujawniając tylko swoją bezbrzeżną ignorancję, żeby nie powiedzieć głupotę... Ha, to pewnie miało być zabawne - może nie odczytałam tych intencji? A zakończenie mętne jakieś, nie zaskakuje... Jak na wstępie, może być, ale nic ponad czytadełko.

Czytadełko. Wygrzebane w budzie z tanią książką, kryminałek lekki na wakacje. Skusiłam się, bo polecany przez Joannę Chmielewską, którą bardzo lubię. Jak na wakacyjną bzdurkę, jestem zadowolona, jeśli miał zaskakiwać fabułą albo odkrywać zawiłości toczącego się śledztwa, to nie spełnił swojego zadania. Wprawdzie zaczyna się jak u Mistrzyni Agathy (pensjonat zimą,...

W mojej świadomości Marta Węgiel zaistniała jako fanka Joanny Chmielewskiej (napisała o niej książkę, a także nakręciła dokument) a następnie jej przyjaciółka i bohaterka kilku jej powieści. W którymś momencie życia zapragnęła pisać kryminały. Nie czytałem wszystkich, przeczytałem jeden czyli „Pensjonat z gangsterem w tle” i się potwornie rozczarowałem.

Przede wszystkim cały czas miałem wrażenie jakbym czytał jakąś powieść Joanny Chmielewskiej, ale wyjątkowo nieudaną. Podobna stylistyka, sposób budowani akcji, postaci, nawet styl prowadzenia dialogów był identyczny. Jedno co nie było podobne to fakt, że książka nie była dowcipna ani zabawna, nie miała tej lekkości i humoru Chmielewskiej. Mógłbym to nawet porównać do próby stworzenia kryminału na miarę „Wszystkiego czerwonego” pomieszanego z „Kocimi workami” i „Wszyscy jesteśmy podejrzani”. Brak oryginalności to z kolei drugi, najpoważniejszy zarzut. Całość wtórna i ogólnie nijaka.

Przeczytałem to jedynie dlatego, że jechałem długo pociągiem, nudziło mi się i nie miałem nic innego pod ręką. Zachęciła mnie do tej lektury rekomendacja Chmielewskiej z okładki. Ale jak szybko nabrałem ochoty na jej czytanie, tak szybko mi minął zapał. Dawno się tak nie nudziłem podczas lektury.

Zdecydowanie nie polecam.

W mojej świadomości Marta Węgiel zaistniała jako fanka Joanny Chmielewskiej (napisała o niej książkę, a także nakręciła dokument) a następnie jej przyjaciółka i bohaterka kilku jej powieści. W którymś momencie życia zapragnęła pisać kryminały. Nie czytałem wszystkich, przeczytałem jeden czyli „Pensjonat z gangsterem w tle” i się potwornie rozczarowałem.

Przede wszystkim...

Lekka i zabawna komedia kryminalna. Podczas czytania miałam lekkie skojarzenia z Chmielewską, ale tutejszym bohaterom brakowało tej charakterystycznej nutki szaleństwa, którą mieli bohaterowie p. Joanny. Książka dobra, ale czegoś brakowało...
Królowa pozostaje jedna... Pani Chmielewska:)

Lekka i zabawna komedia kryminalna. Podczas czytania miałam lekkie skojarzenia z Chmielewską, ale tutejszym bohaterom brakowało tej charakterystycznej nutki szaleństwa, którą mieli bohaterowie p. Joanny. Książka dobra, ale czegoś brakowało...
Królowa pozostaje jedna... Pani Chmielewska:)

Bardzo chmielewska, w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Na pewno kupię kolejną jej książkę, jeśli tylko wyda.

Bardzo chmielewska, w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Na pewno kupię kolejną jej książkę, jeśli tylko wyda.

Średnia. Próbuje być jak Chmielewska, ale brakuje jej szaleństwa i nie przewidywalności bohaterów rzeczonej pisarki i jej zdolności językowych. Szkoda.

Średnia. Próbuje być jak Chmielewska, ale brakuje jej szaleństwa i nie przewidywalności bohaterów rzeczonej pisarki i jej zdolności językowych. Szkoda.

Ciekawa, śmieszna. Nadawałaby się na film (trochę może komedię lekko romatyczną mimo wszystko).

Ciekawa, śmieszna. Nadawałaby się na film (trochę może komedię lekko romatyczną mimo wszystko).

Powieść bardzo w stylu dobrej Chmielewskiej. Bardzo mi się podobała.

Powieść bardzo w stylu dobrej Chmielewskiej. Bardzo mi się podobała.

Bardzo sympatyczna książeczka. Mam wielką ochotę odwiedzić tytułowy pensjonat i poznać to lekko zakręcone towarzystwo.

Bardzo sympatyczna książeczka. Mam wielką ochotę odwiedzić tytułowy pensjonat i poznać to lekko zakręcone towarzystwo.

Ubawiłam się, jest kapitalna, polecam dla relaksu, nie broń Boże konfrontacji! I najlepiej w zimowe wieczory.

Ubawiłam się, jest kapitalna, polecam dla relaksu, nie broń Boże konfrontacji! I najlepiej w zimowe wieczory.