Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Fanka o idolce czy też może uczennica o mistrzyni. Marta Węgiel zafascynowana osobą Joanny Chmielewskiej popełnia utwór na jej cześć. I chociaż również niewiele tu odkrywczego to jednak przyjemnie się czyta. Nie potrafię być obiektywny w stosunku do Chmielewskiej. Jej książki towarzyszą mi już jakieś 20 lat, bałwochwalczo wręcz ją uwielbiam, czytałem wielokrotnie jej książki, mam wszystkie w domowej biblioteczce. Zawsze poprawiała mi nastrój swoim poczuciem humoru i stylem pisania. Może i nie była wybitną pisarką, może i są lepsi, ale oddać jej należy, że przez prawie pół wieku wydawała książkę za książką i jest jedną z najpoczytniejszych pisarek w Polsce. O Chmielewskiej pisali inni. Jej plenipotent Tadeusz Lewandowski wydał wywiad – rzekę ze swoją pracodawczynią, przed nim książkę o niej napisała Marta Węgiel. Jest to bardziej zbiór pochwał pod jej adresem oraz anegdot. Większość tych anegdot znajdziemy w książkach Chmielewskiej, głównie w kilku tomach genialnej „Autobiografii”. Dużo z tego też znajdziemy w bardziej obszernej i bardziej dopracowanej wersji w wydanej później „Chmielewskiej dla zaawansowanych” Lewandowskiego. Węgiel niestety przejęła styl i manierę Chmielewskiej, co widać, chwilami drastycznie, w jej powieściach. Właściwie czytałem tylko jedną ale mnie wystarczy, to kalka z Chmielewskiej, chwilami jeden do jednego. Najbardziej widać w tym przypadku jaki wpływ wywarła na Marcie Węgiel. A co do „Jak wytrzymać z Joanną Chmielewską” – dla fanów polecać nie muszę. I tak przeczytacie. Z sentymentu, z ciekawości. Przeczytacie z rozczuleniem, pomimo, że wszystko to już wiecie. Ale dla osób, które chcą zacząć przygodę z Joanną Chmielewską radzę zostawić tę książkę na koniec. Najpierw przeczytajcie coś JEJ autorstwa, a dopiero potem sięgnijcie po publikacje o NIEJ.