Profil użytkownika Irm (32604)

Profil użytkownika: Irm

Nie podano miasta Kobieta

Status Czytelniczka

Aktywność 2 dni temu

568

Przeczytanych
książek

629

Książek
w biblioteczce

Opinii

Polubień
opinii

Nie podano
miasta Kobieta

Dodane| 43 książki|8 cytatów

Ta użytkowniczka nie posiada opisu konta.

Biblioteczka

629 książek, 95 półek

Zobacz biblioteczkę

Opinie

Więcej

Okładka książki Tumtum. Dudniący słoń Anya Damirón, Pablo Pino

8,1

Tumtum. Dudnią... Anya Damirón, Pablo...

Irm

14.07.2021

9 / 10

Na półkach: , , ,

Przesympatyczna historia z rewelacyjnymi ilustracjami. To za nie dodatkowa gwiazdka.

Pokaż mimo to

6,9

Nowiny ze świata Paulette Jiles

Irm

10.07.2021

7 / 10

Na półkach: , , , ,

Napisane z talentem. Trzeba się było tylko przyzwyczaić do tego, że w tekście dialog nie jest wydzielony, więc narracja się z nim zlewała. Ale ten zapis nadał całej powieści jakiś specyficzny klimat. Podobało mi się. (Za goodreads.com)

Pokaż mimo to

Okładka książki Rzeczy, których nie wyrzuciłem Marcin Wicha

7,2

Rzeczy, któryc... Marcin Wicha

Irm

12.04.2019

5 / 10

Na półkach: , , ,

Książka ta nie zrobiła na mnie specjalnego wrażenia. Może poza ostatnim fragmentem (tym przed spisem książek), w którym naprawdę poczułam pustkę narratora po śmierci matki. Podobały mi się też fragmenty o domowej bibliotece i opisy książek, które się w niej znajdowały. Ale poza tym nic mnie jakoś specjalnie nie poruszyło.

Mój odbiór książki Wicha jest być może spowodowany tym, że moje przeżywanie śmierci i żałoby po tacie, a także to, w jaki sposób pamiętam o nim, były (jest) zupełnie inne niż autora i dlatego nie potrafiłam się odnaleźć w tym, co pisze. Może dlatego, że w początkowych partiach lektury miałam wrażenie, że metafory obecne w tekście są wymuszone, na siłę, a więc nieprawdziwe. A może to dlatego, że chwilę wcześniej skończyłam "Włoskie szpilki" Magdaleny Tulli, które zrobiły na mnie naprawdę duże wrażenie. [SPOILER dotyczący "Włoskich szpilek"] To tekst również o odchodzeniu matki; o matce będącej Żydówką, która przeżyła wojnę, a której rodzina zginęła w Holokauście; o tym, że naznaczenie tym doświadczeniem trwa do końca; o roku 1968. [/koniec SPOILERA] Tekst napisany frazą poetycką przepływającej ze strony na stronę, poruszający do głębi. Może więc to przez ten kontrast oschły osąd powieści Wicha.

więcej Pokaż mimo to

Więcej opinii

Aktywność użytkownika Irm

z ostatnich 3 m-cy

Tu pojawią się powiadomienia związane z aktywnością użytkownika w serwisie

ulubieni autorzy [3]

Zbigniew Herbert

Ocena książek:

7,7 / 10

76 książek

4 cykle

Pisze książki z:

poezja, biografia, autobiografia, pamiętnik

652 fanów

Joanna Chmielewska

Ocena książek:

6,8 / 10

86 książek

8 cykli

Pisze książki z:

kryminał, sensacja, thriller, literatura dziecięca

2572 fanów

Piotr Wojciechowski

Ocena książek:

6,6 / 10

41 książek

1 cykl

Pisze książki z:

literatura piękna, literatura dziecięca

6 fanów

Ulubione

Więcej

Zły koń! Bardzo zły, niepozytywny koń! Niedobry koń! Znaczy właściwie nie koń, tylko ten, renifer jakiś... Czy daniel... Cholera cię wie. Zły jeleń! Bardzo niedobre zwierzę wierzchowe nieznanego gatunku! Złe okapi! Brzydka żyrafa!

Zły koń! Bardzo zły, niepozytywny koń! Niedobry koń! Znaczy właściwie nie koń, tylko ten, renifer jakiś... Czy daniel... Cholera cię wie. Zł...

Rozwiń

Jarosław Grzędowicz Pan Lodowego Ogrodu. Tom 1 Zobacz więcej

-Oddałeś oko za wiedzę? - zapytał Drakkainen -Tak. Dowiedziałem się, że jak się walczy bez hełmu, to można stracić oko.

Jarosław Grzędowicz Pan Lodowego Ogrodu - tom I Zobacz więcej

A możliwe, że pani wiadomości posiada. O ta osoba, morderca. Pani musi umysłowa robota wykonać, mnogo, wielkie mrowie. Zaprawdę na pamięć waszą zaległo, a musicie rozjaśnić mroki. – Zaprawdę, pamięć nasza nie powiada nam nic...

A możliwe, że pani wiadomości posiada. O ta osoba, morderca. Pani musi umysłowa robota wykonać, mnogo, wielkie mrowie. Zaprawdę na pamięć wa...

Rozwiń

Joanna Chmielewska Wszystko czerwone Zobacz więcej

Gdy popełni się błąd, przyznanie się do tego nie jest hańbą i nikogo nie upokarza. Jest dowodem mądrości i odwagi. Może kiedyś się tego dowiesz, ale mnie to niewiele obchodzi.

Gdy popełni się błąd, przyznanie się do tego nie jest hańbą i nikogo nie upokarza. Jest dowodem mądrości i odwagi. Może kiedyś się tego dowi...

Rozwiń

Jarosław Grzędowicz Pan Lodowego Ogrodu - tom II Zobacz więcej

Dlaczego same nogi? – spytał. – A reszta kadłuba nie?

Joanna Chmielewska Wszystko czerwone Zobacz więcej

-Może dorzucę jeszcze kilka kładni i nie będziesz klął aż do końca podróży? -Niewykonalnych zleceń nie przyjmuję - z godnością odparł troll.

Olga Gromyko Zawód: Wiedźma. Część 2 Zobacz więcej

- Kogo zewłoka pani życzy sobie tu? - spytał bardzo uprzejmie i równie stanowczo, na nowo otwierając swój notes - Ucho moje słyszało. Jakiego zewłoka, pragnie wiedzieć. Bez zwłoki. Zewłoka bez zwłoki - powtórzył z pewnym trudem i wyraźnym upodobaniem, najwidoczniej delektując się bogactwem subtelności polskiego języka.

- Kogo zewłoka pani życzy sobie tu? - spytał bardzo uprzejmie i równie stanowczo, na nowo otwierając swój notes - Ucho moje słyszało. Jakieg...

Rozwiń

Joanna Chmielewska Wszystko czerwone Zobacz więcej

- Łapy przy sobie, wieśniaku! Możesz patrzeć, ale nie dotykaj. A jeśli mnie nie chcesz, to po co mnie wywołałeś?! - To ostatnie zdanie już wykrzyczała, po czym zaczęła płakać. - Powiedziałeś do mnie ścieerwoo...! I jeszcze, żebym zrobiła łosioowi... - Zaniosła się szlochem. Drakkainen patrzył na to obojętnie, z zupełnie nieruchomą twarzą. - Ty jesteś Cyfral - powiedział martwym głosem i po raz trzeci w życiu - zemdlał.

- Łapy przy sobie, wieśniaku! Możesz patrzeć, ale nie dotykaj. A jeśli mnie nie chcesz, to po co mnie wywołałeś?! - To ostatnie zdanie już w...

Rozwiń

Jarosław Grzędowicz Pan Lodowego Ogrodu - tom II Zobacz więcej

Pan podrapano na glowa, ja takoz prosze won!

Joanna Chmielewska Wszystko czerwone Zobacz więcej

Dodane przez użytkownika

Więcej

Ja na przykład nigdy długo nie rozmyślam nad przyszłością. Bo i po co? Tak czy siak przyjdzie i na pewno nie taka, jak sobie to wymyśliłeś.

Aleksandra Ruda Sztylet rodowy Zobacz więcej

Ty oddalałaś się w bryczce, a kopyta zamurszańskich siwków waliły w moim sercu.

Piotr Wojciechowski Kamienne pszczoły Zobacz więcej

Lasy birczańskie mokną w mgłach późnej jesieni, po szarej jak słoniowa skóra korze buków ściekają krople jasnej wody, widziałem wczoraj rogacza, jak wyszedł na przełęczkę między Babimi Skałkami i stał długo węsząc, nieruchomy jak z drewna, od koloru liści w głowie się kręci, na polanach mietlichy i turzyce wybujały jak dworska pszenica, w paprociach kruchych i rudych jak przerdzewiała do cna blacha żelazna pachnie grzybami, a modrzewie, jeszcze bardziej proste jak sosny, modrzewie – drzewa najbardziej powietrzne obejmują ażurem swoich koron takie przestrzenie nieba, że starczy go dla pary zgorzkniałych czynowników na niejedną zimę.

Lasy birczańskie mokną w mgłach późnej jesieni, po szarej jak słoniowa skóra korze buków ściekają krople jasnej wody, widziałem wczoraj roga...

Rozwiń

Piotr Wojciechowski Kamienne pszczoły Zobacz więcej

Za oknem jakby ktoś przewracał kartki albumu ze znaczkami – dżdżysty wiatr to przykleja do szyby kolorowe liście, to odkleja je i miecie dalej.

Za oknem jakby ktoś przewracał kartki albumu ze znaczkami – dżdżysty wiatr to przykleja do szyby kolorowe liście, to odkleja je i miecie dal...

Rozwiń

Piotr Wojciechowski Kamienne pszczoły Zobacz więcej

Może seledynowy wóz powiezie mnie ku nazwom, które brzmią jak potrącenie struny – Umbria, nazwom pachnącym spalonym przez słońce zielem – Siena.

Może seledynowy wóz powiezie mnie ku nazwom, które brzmią jak potrącenie struny – Umbria, nazwom pachnącym spalonym przez słońce zielem – Si...

Rozwiń

Piotr Wojciechowski Kamienne pszczoły Zobacz więcej

Pociąg pędził przez noc ciemną jak tunel.