"Krwiopijcy" z całą pewnością nie otwierają zupełnie nowego rozdziału w wampirzej mitologii, ale stanowią ekwiwalent inteligentnej, czarnej komedii, napisanej w stylu znanym z twórczości Douglasa Adamsa - choć poziom erudycji i nasilenie abstrakcji są tutaj dużo niższe niż u twórcy "Autostopem przez Galaktykę" - i, wydawanego również po polsku, Toma Holta.

Pierwszy tom cyklu, którego nazwa może budzić mylące skojarzenia ("Love Story"), skrzy się od - czasem niewybrednych - żartów, pełnych sarkazmu dialogów i zapełniony jest rzeszą zapadających w pamięć bohaterów (bezdomny obwołujący się Cesarzem San Francisco i regentem Meksyku). Choć to lektura pozbawiona raczej większych ambicji ponad dostarczeniem dobrej zabawy, chwil z książką Christophera Moora absolutnie nie można traktować, jako czasu zmarnowanego. Niewielu dobrych humorystów wydaje się w Polsce, tak więc cieszy fakt, że przede mną jeszcze kilka powieści tego autora. Minus? Wydaje się, że autorowi tłumaczenia nie zawsze udaje się oddać podwójny kontekst niektórych z wypowiedzi (o czym przekonują chociażby translacje tytułów dwóch kolejnych tomów cyklu, za których czytanie zabieram się niezwłocznie). Polecam!

"Krwiopijcy" z całą pewnością nie otwierają zupełnie nowego rozdziału w wampirzej mitologii, ale stanowią ekwiwalent inteligentnej, czarnej komedii, napisanej w stylu znanym z twórczości Douglasa Adamsa - choć poziom erudycji i nasilenie abstrakcji są tutaj dużo niższe niż u twórcy "Autostopem przez Galaktykę" - i, wydawanego również po polsku, Toma Holta.

Pierwszy tom...