"Dziewczyna zapłakała gorzko. Dlaczego jej życie było takie ciężkie? Od początku spotykało ja tylko to, co najgorsze. Ilekroć wydawało jej się, ze zdoła zaznać choć trochę szczęścia, los kpił z niej, zsyłając na nią kolejną tragedię. Czy już zawsze miało tak być?

Tytułowa Aniela miała bardzo trudne i smutne dzieciństwo. Niestety nie było jej dane zaznać miłości, radości i dziecięcej beztroski. Gdy miała zaledwie pięć lat została odebrana matce i oddana na służbę do zupełnie obcych ludzi. Aniela musiała szybko dorosnąć, jednak nie traciła nadziei na to, że szczęście kiedyś się do niej uśmiechnie. Gdy na swojej drodze spotkała Adama, postanowiła, że to właśnie z nim spędzić swoją przyszłość. Czy to był dobry wybór? Wspólnie próbują żyć w trudnych, wojennych czasach. Czy Aniela zapewni szczęśliwą przyszłość sobie i swojej rodzinie? Jak potoczą się jej dalsze losy w okrutnej rzeczywistości?

"Aniela" stanowi pierwszy tom cyklu "Matki i córki". To powieść wypełniona smutkiem, goryczą, tragediami i niekończącą się nadzieją. Aniela zaznała wiele zła i ludzkiej podłości. Mimo wszystko nie traciła nadziei na to, że jeszcze kiedyś będzie szczęśliwa. I, gdy już poznała Adama wydawało się jej, że to właśnie on jest tym szczęściem. Jednak nie trwało ono zbyt długo...

Izabela M. Krasińska stworzyła przejmującą opowieść o wojnie, ludzkich dramatach, nieustannej walce o dobro, spokój i szczęście. Wszystko to nakreśliła bardzo dokładnie, wyraziście i szczegółowo. Mimo wszystko w mojej ocenie w nieniniejszej publikacji jest zbyt wiele dramatycznych sytuacji. Miałam poczucie, że cała powieść to jeden wielki ból, smutek i tragedie. W pełni rozumiem, że w tamtych czasach żyło się bardzo trudno, ale jednak chciałabym przeczytać chociaż jedną pozytywną rzecz, która wydarzyłaby się w życiu Anielki. Jej życie było bardzo ciężkie, ciągle spotykało ją wszystko to, co najgorsze. Dokładnie tak, jak w przytoczonym cytacie na początku.

Jednak warto podkreślić, że Izabela M. Krasińska włożyła w powstanie niniejszej publikacji wiele pracy. Przede wszystkim widać to w stosowanej przez bohaterów gwarze. Na końcu powieści Autorka przytoczyła literaturę, którą przestudiowała, nim zasiadła do pisania powieści. Zatem porządny research został wykonany!

"Aniela" to opowieść, która wyraziście ukazuje, jak trudno jest dziecku wychowywać się bez matki, jak wtedy jego poczucie bezpieczeństwa zostaje zaburzone. Matczyna miłość to jeden z ważniejszych elementów potrzebnych dziecku do prawidłowego rozwoju. Anielce niestety nie było tego dane zaznać. Podziwiałam ja, jak mogła wytrzymywać w nowym domu w towarzystwie zaborczej i apodyktycznej gospodyni. Ta powieść udowadnia również, że kobiety potrafią naprawdę wiele znieść. Jestem ciekawa kolejnego tomu. Polecam!

"Dziewczyna zapłakała gorzko. Dlaczego jej życie było takie ciężkie? Od początku spotykało ja tylko to, co najgorsze. Ilekroć wydawało jej się, ze zdoła zaznać choć trochę szczęścia, los kpił z niej, zsyłając na nią kolejną tragedię. Czy już zawsze miało tak być?

Tytułowa Aniela miała bardzo trudne i smutne dzieciństwo. Niestety nie było jej dane zaznać miłości, radości i...