Dotychczas, jakiś czas temu, czytałam tylko jedną książkę Izabeli M. Krasińskiej. Niesamowicie przypadła mi do gustu.
Kierowana dobrymi wrażeniami po dłuższym czasie sięgnęłam po kolejną jej książkę - po Salome.
Mam taką listę książek, które uważam, że każdy człowiek na pewnym etapie życia powinien przeczytać. Na tej liście jest oczywiście między innymi Małe życie, Opowieść niewiernej. Teraz do nich dołączyła Salome.
Poza tym, że Salome jest rewelacyjnym thrillerem, mimo że takie oznaczenie nie widnieje na portalach literackich, i końcówka zmiata z nóg, to poza tym główne wątki, główne postacie tej książki przysparzają czytelnika o moralny zawrót głowy.
Lista puent, przemyśleń, potwierdzeń swoich dotychczasowych stanowisk, systemów wartości, jakie można wyciągnąć z tej książki jest ogromna. Dlatego ta książka ląduje na mojej liście tych ważnych książek.
Macie wątpliwości, czy warto przeczytać? To macie najgłupsze wątpliwości na świecie. Nie marnujcie czasu na życie bez lektury Salome.

Dotychczas, jakiś czas temu, czytałam tylko jedną książkę Izabeli M. Krasińskiej. Niesamowicie przypadła mi do gustu.
Kierowana dobrymi wrażeniami po dłuższym czasie sięgnęłam po kolejną jej książkę - po Salome.
Mam taką listę książek, które uważam, że każdy człowiek na pewnym etapie życia powinien przeczytać. Na tej liście jest oczywiście między innymi Małe życie,...

Książka nie powala, ale jest w niej coś co zachęca do czytania. Fajnie napisana, chociaż podzielona na osoby. Historia banalna, chociaż coś w niej intryguje. Najlepiej ocenić samemu

Książka nie powala, ale jest w niej coś co zachęca do czytania. Fajnie napisana, chociaż podzielona na osoby. Historia banalna, chociaż coś w niej intryguje. Najlepiej ocenić samemu

Wciągająca powieść. Ciekawa psychologia postaci. Bohaterowie skomplikowani i nieoczywiści. Gorąco polecam.

Wciągająca powieść. Ciekawa psychologia postaci. Bohaterowie skomplikowani i nieoczywiści. Gorąco polecam.

Podobała mi się ta książka, od początku byłam zaciekawiona, co przytrafi się bohaterom, miłosne trójkąty są fascynujące ale chyba tylko w powieściach.

Podobała mi się ta książka, od początku byłam zaciekawiona, co przytrafi się bohaterom, miłosne trójkąty są fascynujące ale chyba tylko w powieściach.

Autorkę „Salome” śmiało mogę zaliczyć do swoich faworytek w dziedzinie polskiej literatury. Izabela M. Krasińska pisze co prawda najczęściej powieści obyczajowe, ale nigdy nie mają one przesłodzonego charakteru. Wręcz przeciwnie- pisarka dobrze wie, co zrobić, żeby nie przesadzić, a zainteresować odbiorcę. Nie bez powodu Alicja Sinicka (swoją droga, także świetna pisarka) potwierdziła to, o czym ja myślę po świeżym przeczytaniu nowej książki. „Salome” to wysoka dawka mrocznych tajemnic, namiętności i emocji od pierwszej do ostatniej strony. Co więcej, słowa wyżej wymienionej pisarki nie są tak zwanym blurbem, czyli marketingowym chwytem mającym zwiększyć poczytność i sprzedaż druku. W przypadku „Salome” to doskonała i szczera ocena.

Początkowo poznajemy Przemka Brzozowskiego- bardzo cenionego doktora filologii polskiej, który chce nadal piąć się po szczeblach zawodowej kariery. Radek, anglista i zarazem oddany przyjaciel, bardzo go w tym wspiera. To nie koniec- Przemek jest żonaty- Dorota to nauczycielka przedszkolna, która także jest zakochana w swym zawodzie. Niestety, pożycie małżeńskie pary jest dalekie od ideału. Zarówno Przemek, jak i Dorota, już od pięciu lat walczą z ogromną traumą życiową, o której ja tutaj NIE opowiem. Nadmienię tylko, że podejście człowieka do życia może się bardzo szybko zmienić, niemal jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki…

Pewnego dnia, podczas prowadzonego wykładu, Przemek zauważa piękną i mądrą studentkę. Sandra, bo o niej mowa, zaczyna zajmować miejsce w jego umyśle, ale czy relacja wykładowca-studentka ma rację bytu? Z doświadczenia całe społeczeństwo wie, że takie związki niemal NIGDY nie kończą się optymistycznie… Co wydarzy się w życiu Przemka- zarówno tym zawodowym, jak i prywatnym? Nie mam zamiaru zbyt dużo zdradzać, ale z całą pewnością mogę podkreślić, że tekst zaproponowany przez autorkę nie jest banalny, przewidywalny czy nudny. Fabuła wciąga, i to bardzo.

Cała opowieść zmusiła mnie do osobistych refleksji i zadania wielu ważnych pytań. Po pierwsze, pisarka wplotła do swojej opowieści bardzo dużo erotyki, ale czy przesadziła? Otóż nie. Bywa, że teksty ze scenami seksu nas nużą, a nawet gorszą, przez co przestajemy wczytywać się w konkretne wątki. Jeśli chodzi o „Salome”- wszystko tu do siebie pasuje, a ja mogę do znudzenia powtarzać, że pisanie o seksie nie jest łatwym zadaniem dla pisarza. Izabela M. Krasińska poradziła sobie doskonale. Pokazała nam, jak bardzo zgubne może być ludzkie pożądanie, jak wiele trzeba zapłacić za swoje fanaberie. Czy miłość można kształtować tylko na podstawie stosunków? Z całą pewnością nie, a dodatkowo miłość potrafi być ślepa, ale małżeństwo to najlepszy okulista…

Myślałam także o tym, jak można żyć w obliczu niegasnącej tragedii. To, co spotkało Dorotę i Przemka, jest straszne, a my jako czytelnicy przekonujemy się, że można kogoś kochać, a jednocześnie mocno ranić. Nie tylko fizyczne ataki, ale przede wszystkim słowa, silnie wpływają na relacje międzyludzkie. Co takiego Dorota powiedziała Przemkowi? Jaka była jego reakcja na monstrualnie duży zarzut? Czy dobrze jest zatracać się w bólu, szukać winnego i stopniowo ochładzać małżeński związek? Warto się o tym przekonać i samemu przeprowadzić swego rodzaju analizę.

Warto dodać, że akcja z każdym niemal rozdziałem nabiera rozpędu, a końcowe partie tekstu doprowadzają czytelnika niemal do wrzenia i jeżących się włosów na głowie. Autorka tak obmyśliła końcowe rozdziały, że zostawia nam nie jedną, a kilka wisienek na torcie. Szok, niedowierzanie, treści wyskakujące niczym filip z konopi- tego właśnie potrzebują wytrawni czytelnicy. Ja jestem zachwycona pomysłowością pisarki.

Jeśli o mnie chodzi- nie mam absolutnie nic do zarzucenia pani Krasińskiej. „Salome” to gwarancja olbrzymiej dawka emocji. Cieszę się, że nie jest to klasyczna obyczajówka, jakich wiele na półkach bibliotecznych. Samą treść czyta się szybko, wręcz ekspresowo, a zakończenie jest wprost rewelacyjne. Współczucie, zapomnienie, a w końcu zemsta z obfitą karą w tle- wszystkie te emocje znajdziemy tu bez problemu.

Dla mnie „Salome” to także czas osobistych wspomnień- sama bowiem ukończyłam polonistykę, a zatem fragmenty tekstu mówiące o wykładach czy egzaminach potraktowałam jak zabieg osobistej retrospekcji.

Polecam, jak najbardziej!

Autorkę „Salome” śmiało mogę zaliczyć do swoich faworytek w dziedzinie polskiej literatury. Izabela M. Krasińska pisze co prawda najczęściej powieści obyczajowe, ale nigdy nie mają one przesłodzonego charakteru. Wręcz przeciwnie- pisarka dobrze wie, co zrobić, żeby nie przesadzić, a zainteresować odbiorcę. Nie bez powodu Alicja Sinicka (swoją droga, także świetna pisarka)...

Zmęczyłam ta książkę, zwykła historia jakich wiele. Zdrada małżeńska ze wszystkimi jej konsekwencjami. Łatwo przewidzieć jak się skończy fatalne zauroczenie żonatego mężczyzny z młodą dziewczyną. Autorka się nie wysiliła, więc nie polecam tej pozycji do czytania.

Zmęczyłam ta książkę, zwykła historia jakich wiele. Zdrada małżeńska ze wszystkimi jej konsekwencjami. Łatwo przewidzieć jak się skończy fatalne zauroczenie żonatego mężczyzny z młodą dziewczyną. Autorka się nie wysiliła, więc nie polecam tej pozycji do czytania.

No tym razem miałem nosa co do przeczytania powyższej książki . Sugerowałem się poprzednimi pozycjami tej autorki . I nie zawiodłem się . Bardzo dobra książka . Typowy polski dramat obyczajowy przechodzący późnej w thriller. Zakończenie też ciekawe . Niby temat znany bo w dramatach i thrillerach często występuje zdrada ale fajnie się czytało . Polecam .

No tym razem miałem nosa co do przeczytania powyższej książki . Sugerowałem się poprzednimi pozycjami tej autorki . I nie zawiodłem się . Bardzo dobra książka . Typowy polski dramat obyczajowy przechodzący późnej w thriller. Zakończenie też ciekawe . Niby temat znany bo w dramatach i thrillerach często występuje zdrada ale fajnie się czytało . Polecam .

Moja reakcja na książkę była dwuetapowa. Najpierw, zwłaszcza na początku historii, podobało mi się jak autorka opisywała emocje bohaterów. Z czasem jednak bohaterowie stali się niespójni, zupełnie jakby po drodze stali się kimś innym. I to mi bardzo przeszkadzało i sprawiło, że zmieniłam zdanie.
Główny bohater wiedzie tu prym, bo z pewnego siebie, inteligentnego i oddanego mężczyzny staje się biegającym z fujarką za małolatą chłopca, który na koniec powieści nabiera jeszcze wielu nowych cech, których nie było i kompletnie do niego nie pasują.
Podobne zmiany nie ominęły także bohaterek książki.

Przede wszystkim trudno mi uwierzyć w postępowanie głównego bohatera, zwłaszcza po kilku informacjach z początku książki. Taki człowiek nie zrobiłby czegoś takiego, a już na pewno nie w taki sposób. Po drugie zachowanie jego żony w wydarzeniach sprzed opisanego czasu jest karygodne i od początku jej nie polubiłam. Przy niej, ta druga to jedynie głupiutka siksa, której charakter i motywacje zmieniają się w zależności od potrzeb autorki.

No i jeszcze ta ilość zbiegów okoliczności... Poważnie? Nie skojarzyć nazwiska? Nie znać przeszłości najlepszego przyjaciela?

Zakończenie książki jest... smutne i jednocześnie nieprawdopodobne, zresztą wiele spraw w książce jest nieprawdopodobnych.

Ostatecznie czuję irytację, bo na początku mi się podobało.

Moja reakcja na książkę była dwuetapowa. Najpierw, zwłaszcza na początku historii, podobało mi się jak autorka opisywała emocje bohaterów. Z czasem jednak bohaterowie stali się niespójni, zupełnie jakby po drodze stali się kimś innym. I to mi bardzo przeszkadzało i sprawiło, że zmieniłam zdanie.
Główny bohater wiedzie tu prym, bo z pewnego siebie, inteligentnego i oddanego...

Pochodząca z dynastii herodiańskiej Salome, oczarowała swym tańcem ojczyma - Heroda Antypasa. Gdy ten przyrzekł spełnić każde jej życzenie Salome za namową matki zażądała głowy Jana Chrzciciela, którą podano jej na tacy.
Małżeństwo Doroty i Przemka przechodzi kryzys. Pięć lat temu w wypadku samochodowym stracili swego synka Igora. Od tego czasu nie mogą się porozumieć. Dorota nie ma żadnych podstaw, jednak i tak o śmierć synka obwinia męża. Żyją wprawdzie pod jednym dachem jednak mijają się i każdy żyje swoim życiem, a ich miłość dogorywa. Dorota pracuje w przedszkolu, natomiast Przemek jest wykładowcą na uczelni. Tam właśnie poznaje Sandrę, która jest studentką pierwszego roku polonistyki. Dziewczyna jest piękna i przyciąga Przemka niczym magnes, który w myślach nazywa ją Salome. Dotychczas nie wyobrażał sobie romansu z uczennicą jednak sam widok Sandry porusza w nim pewną strunę. Czy zaryzykuje dla niej swoje małżeństwo, które po latach zaczyna powoli wracać na właściwe tory?

Minusem tej pozycji jest bardzo nadmierna ilość opisów i mało dialogów. Jednak i tak książka jest dobra a opowiedziana historia wciąga czytelnika do ostatniej kartki. Przemek może zaryzykować romans ze studentką jednak czy może się on dobrze skończyć. Zresztą Sandra ma chłopaka, którego wprawdzie nie kocha, lecz czuje się przy nim bezpiecznie. Czy zrezygnuje z tej relacji dla swego wykładowcy.
Muszę przyznać, że głównych bohaterów nie daje się polubić, mnie najzwyczajniej drażnili swym zachowaniem. W tej książce nie ma zresztą pozytywnych postaci, a z ich wyborami bardzo trudno się zgodzić. Niektórzy z bohaterów ponieśli karę za swoje czyny inni zaś nie.
Książkę polecam i oceniam ją na 7 pkt.

Pochodząca z dynastii herodiańskiej Salome, oczarowała swym tańcem ojczyma - Heroda Antypasa. Gdy ten przyrzekł spełnić każde jej życzenie Salome za namową matki zażądała głowy Jana Chrzciciela, którą podano jej na tacy.
Małżeństwo Doroty i Przemka przechodzi kryzys. Pięć lat temu w wypadku samochodowym stracili swego synka Igora. Od tego czasu nie mogą się porozumieć....

Ostatnie kilka rozdziałów wbija w fotel.

Ostatnie kilka rozdziałów wbija w fotel.