Trudno o większego despotę niźli baśń – pisze Hubert Orłowski w przedmowie do „Baśni dla dzieci i domu” autorstwa braci Grimm. – A przecież ulegamy zarówno wyrazistym kaprysom jej przekazu, jak i ukrytym matrycom wyśnionych losów baśniowych: my jako dzieci oraz my jako dorośli, o umysłach skutecznie przecież przetrąconych nierzadko goryczą osobistych doświadczeń życiowych i przepełnionych niewiarą w przyszłość. (…) Wszyscy przecież pragniemy, i to nie tylko jako czytelnicy, by sprawiedliwości stało się zadość!

Jeśli oglądaliście powstały w 2006 roku „Labirynt fauna”, wiecie zapewne doskonale, iż baśniowy świat stworzony przez Guillerma del Toro przesiąknięty jest bestialstwem i potwornościami. W wojennej rzeczywistości, pełnej niezrozumiałych okrucieństw, toczy się zaciekła walka między siłami dobra i zła, a widz, patrzący na zdarzenia oczyma małej dziewczynki, pragnie z całego serca, by bezlitośni tyrani ponieśli sromotną klęskę.

Czy udało się przeniesienie filmowej historii na papier? Cornelia Funke oraz Guillermo del Toro zdecydowali się opowiedzieć na nowo nagrodzoną trzema Oscarami opowieść. Fabuła nie różni się zasadniczo od tego, co znamy z filmu, lecz wzbogacona została o anegdoty o fantastycznych stworach i bestiach. Dzięki podobnemu zabiegowi baśniowy świat pięknie ilustrowanej książki wydaje się jeszcze pełniejszy, bardziej mroczny i nastrojowy. Jego groza przejmuje czytelnika tym bardziej, iż doświadcza go młoda, niewinna istota – Ofelia.

„Labirynt fauna” przenosi nas do ogarniętej wojną domową Hiszpanii. Dziecko, które pocieszenia nie może odnaleźć w czułych ramionach matki zdominowanej przez okrutnego ojczyma, ucieka w świat baśni. Młoda bohaterka doskonale zdaje sobie sprawę, iż owe bajkowe z pozoru opowieści świetnie tłumaczą niełatwą rzeczywistość, ucząc odwagi i wytrwałości. Ofelia zaś wzrusza czytelnika swoją niezłomnością i niewinnością. Kiedy kończyłam czytać ostatnią stronę powieści, byłam przekonana, że jej słowa będą długo tułać się po mojej głowie. Chyba bowiem od nas i od naszej wrażliwości zależy, jak odczytamy zakończenie historii i jak je zinterpretujemy.

Należy pamiętać jedynie, iż książka przeznaczona jest raczej dla nastolatków i osób dorosłych. W przypadku młodszych odbiorców ilość bestialstw i okrucieństwa mogłaby okazać się zbyt przytłaczająca. Przestrzegam więc przed kupowaniem jej na prezent dla zbyt niedojrzałego czytelnika.

Przyznam, że film, szczególnie niektóre sceny, zapadł mi mocno w pamięć, a jednak książkową podróż uznaję za wyjątkowo udaną. Jeśli jesteście ciekawi, jak przedstawiony został w książce filmowy faun oraz inne baśniowe stworzenia, koniecznie sięgnijcie po tę pozycję. Jestem przekonana, że powieść uwiedzie was mrocznym i tajemniczym klimatem i będzie źródłem wielu wzruszeń. W końcu my, dorośli, też potrzebujemy czasem baśni.

Ewa Szymczak