Obraz życia w getcie krakowskim,a później obraz życia ukrywających się Żydów w okupowanym Krakowie.Głównie tak zachęca się czytelników do sięgnięcia po tą lekturę.Wspomnienia,autobiografia osoby,która przeżyła ten koszmar osobiście.No tak,wszystko fajnie,tylko co może pamiętać z tamtego okresu dziewczynka,która urodziła się w listopadzie 1938 roku.Myślę,że niewiele,a wspomnienia z tego okresu zajmują około 30% z prawie pięciuset stronicowej książki.Tak więc mamy tutaj do czynienia raczej ze zbeletryzowanymi wspomnieniami autorki opartymi na relacjach świadków i najbliższej rodziny.Zresztą w momencie powstawania książki większość z nich już nie żyła.To trochę,według mnie,podważa wiarygodność opisywanych zdarzeń.Nie twierdzę tutaj,że autorka nie przeżyła opisywanego koszmaru,ale uważam,że opisane tutaj wydarzenia są po prostu ich zbeletryzowaną i podkolorowaną trochę pod publiczkę wersją.Same wydarzenia zresztą też wzbudziły u mnie liczne kontrowersje.No bo jak można było ryzykować życie kilku osób,żeby spełnić kaprys jakiejś małej dziewczynki.Chodzi mi tutaj o przejażdżki dorożką po Krakowie i wizyty w ogrodzie botanicznym.To tylko jedno z budzących moje wątpliwości zdarzeń,a jest ich tutaj kilka.Wszystko to spowodowało,że pierwsza część książki była dla mnie ogromnym rozczarowaniem,tym bardziej,że większość czytanych przed tym opinii była opiniami pozytywnymi,zachęcającymi do lektury.Później już jest trochę lepiej,ale tylko trochę.Opis życia w powojennym Krakowie,lat edukacji młodej Romy,pierwszych miłości,przyjaźni,rozczarowania ustrojem i rozwoju zainteresowań wydaje się nieco bardziej wiarygodny,ale i tu nie obyło się bez pewnego rodzaju wątpliwości.Autorka narzeka na biedę,trudności w powiązaniu końca z końcem,ale kogo było stać w tamtym czasie na zatrudnianie służącej,czy kto w prezencie za zdaną maturę dostawał podróż po Europie?Najlepszą częścią książki wydaje mi się ostatnia część,poświęcona życiu na emigracji.Widzimy tutaj kobietę zagubioną,nie rozumianą przez męża,matkę,nie potrafiącą się przystosować do ciągłego życia na walizkach,nie potrafiącą zawiązywać nowych znajomości.Wszystko to prowadzi do tragicznych w skutkach wydarzeń,które jednak dzięki silnej woli autorki i miłości do syna kończą się happy endem.Podsumowując,bo trochę się rozpisałem,jest to książka warta przeczytania.Ale nie jest to książka,której głównym tematem jest opis przeżyć małej dziewczynki pochodzenia żydowskiego w okupowanym Krakowie.Owszem książka również to zawiera,ale dla mnie jest to książka głównie o wpływie traumatycznych przeżyć z dzieciństwa na przyszłe poczynania osób,które tych przeżyć doznały.O ich strachach,lękach,trudnościach w obdarzaniu kogoś uczuciem,zaufaniem itp.Dla czytelników,którzy szukają w lekturze opisu takich wpływów na poczynania bohaterów,książka może okazać się interesująca,dla tych zaś którzy szukają opisu życia w okupowanym Krakowie,może okazać się chybionym celem.

Obraz życia w getcie krakowskim,a później obraz życia ukrywających się Żydów w okupowanym Krakowie.Głównie tak zachęca się czytelników do sięgnięcia po tą lekturę.Wspomnienia,autobiografia osoby,która przeżyła ten koszmar osobiście.No tak,wszystko fajnie,tylko co może pamiętać z tamtego okresu dziewczynka,która urodziła się w listopadzie 1938 roku.Myślę,że niewiele,a...