Bardzo mi się to podobało. Powolnie snująca się historia, narracja w sam raz pasująca dla miejsca w którym się toczy, bez prądu, bez internetu, bez cywilizacji.
Autor pięknie operuje słowem, stylistyka dopasowana do nastroju grozy.
Dla mnie w tej pozycji wszystko jest spójne i pięknie współgra.
Bardzo polecam osobom, którzy lubują się w niespiesznie prowadzonych opowieściach, z nieco bardziej skomplikowaną stylistyką niż ta spotykana obecnie powszechnie.

Bardzo mi się to podobało. Powolnie snująca się historia, narracja w sam raz pasująca dla miejsca w którym się toczy, bez prądu, bez internetu, bez cywilizacji.
Autor pięknie operuje słowem, stylistyka dopasowana do nastroju grozy.
Dla mnie w tej pozycji wszystko jest spójne i pięknie współgra.
Bardzo polecam osobom, którzy lubują się w niespiesznie prowadzonych...

Przerewelacyjna okładka kryje w sobie meeega nudne treści.
Bo to nie było nawet złe.
Było nudne, jak flaki z olejem.
Zero kliamtu. Zero emocji, a to przecież horror i to o nawiedzonym dworze, więc powinno być strasznie, a przynajmniej ciarkowato.
Narracja bezpłciowa, już chyba w encyklopedii jest lepsza.
Nie polecam, serio, już dawno tak nie miałam.

Przerewelacyjna okładka kryje w sobie meeega nudne treści.
Bo to nie było nawet złe.
Było nudne, jak flaki z olejem.
Zero kliamtu. Zero emocji, a to przecież horror i to o nawiedzonym dworze, więc powinno być strasznie, a przynajmniej ciarkowato.
Narracja bezpłciowa, już chyba w encyklopedii jest lepsza.
Nie polecam, serio, już dawno tak nie miałam.

Zauważyłem że ostatnio moje czytelnicze gusta skupiły się bardziej na krwawej części horroru.
Dlatego dziś- idealnie w taką noc! Chciałbym pokazać wam, wspaniałe urozmaicenie ostatnio czytanych ksiażek: przed wami "Dwór" Nicholsona.

Nie zgłębiając się zbytnio w fabułę, mogę wam zdradzić że jest to historia grupy artystów którzy dostali zaproszenie (lub wykupili sobie pobyt) i udali się do tytułowego dworu o pięknej nazwie Korban. Zapytacie pewnie, co jest w nim takiego ciekawego że tam jadą, otóż szukają tam wytchnienia spokoju i oczekują na muze, która poprowadzi ich sztukę na wyżyny kreatywności. Krótko piszą artystyczne cuda na kiju. Pierwszy właściciel dworu który zmarł dość dawno, zyczył sobie w ostatniej woli aby było to miejsce odwiedzane przez artystów- co jak widać pięknie się udało, problem jest tylko jeden- w domu jest coś ewidentnie złego.
Patrzycie czasem na jakiś dom i czujecie się dziwnie? Właśnie tak jest z tytułowym dworem. Niby nic, niby zwykła budowla a czuje się emanujacą z niej groze.
Oczywiście zadna historia nie jest kompletna bez bohaterów. Z całej gromady powinniscie się skupić głównie na Masonie-biednym rzeżbiarzu i parapsycholożce Annie Galloway. Z poczatku chłodna znajomość będzie musiała przerodzić się w zaufanie by razem stawić czoło złu (zabrzmiało to jak opis z telenoweli ale co tam)
Podsumowując, "dwór" to historia jak wiele klasycznych powieści grozy. Leniwie nabierająca tempa, z początku nic się nie dzieje, dostajemy czas na poznanie bohaterów jednak już wtedy można wyczuć pewną aurę w powietrzu i mieć świadomość "oho zaraz się coś wydarzy". Sam przez chwile miałem ochotę skrytykować dość przydługi wstęp do właściwej akcji jednak pózniejszy rozwój historii w pełni nadrabia swoją niesamowitością. Szczerze uważam że było kilka mocniejszych opisów, powodujacych dreszcz (lub chociaż szybsze bicie serca) które zasługują na uznanie. Kończac juz mój przydługi wywód myślę że jest to powieść którą warto mieć i znać.

Zauważyłem że ostatnio moje czytelnicze gusta skupiły się bardziej na krwawej części horroru.
Dlatego dziś- idealnie w taką noc! Chciałbym pokazać wam, wspaniałe urozmaicenie ostatnio czytanych ksiażek: przed wami "Dwór" Nicholsona.

Nie zgłębiając się zbytnio w fabułę, mogę wam zdradzić że jest to historia grupy artystów którzy dostali zaproszenie (lub wykupili sobie...

Napaliłam się na tę książkę jak szczerbaty na suchary.Wypatrywałam kuriera niczym Mikołaja ...i nie było warto. Przez 140 prawie stron nie dzieje się kompletnie nic, gdyby nie liczyć mojego ziewania i znużenia tym, co czytam. Grupa bohaterów będących artystami i parapsycholog wybrała się do Dworu Korban, miejsca w odosobnieniu aby odpocząć, naładować baterie w pięknych okolicznościach przyrody, a niektórzy i po to, aby tak jak para gejów móc oddawać się uciechom cielesnym...wszak zrobili sobie miesiąc miodowy.
Prowadząca dwór jest dość osobliwą personą. Przyjmowaniu gości nie przyświeca jej jedynie chęć zarobienia pieniędzy ale przede wszystkim to, iż pragnie wskrzesić zmarłego. Szkoda tylko, że nie pomyślała, co czyni zanim umarł. Zasady, którym hołduje prowadząc dwór są twarde. Turyści będą się misieli do nich dostosować na przykład chcąc dostać posiłek. On, byt mieszkający w dworze karmi się snami przybyłych, tym co mają w duszy. Oboje nie cofną się przed niczym aby tylko znów móc być w swoich ramionach. Tylko odkrycie tajemnicy Dworu Korban pozwoli bohaterom dusz swych tam nie zostawiać.
Ciekawy zabieg autor nam tu podsuwa w kreacji jednej z głównych bohaterek,kobiety chorej na raka. Jej nie zostało dużo czasu na tym łez padole i to powoduje, że widzi i czuje więcej niż inni...
Czy można wskrzesić zamordowanego?
Wynudziłam się przy tej książce. Nie towarzyszyło mi przy czytaniu napięcie, poczucie zagrożenia, a to w końcu horror jest. Wszystko tu się dzieje niespiesznie. Akcja nie jest zawiła, kreacja bohaterów nie licząc Anny także bez szału. Nawet gdyby spojrzeć na tę książkę jak na tradycyjną powieść grozy, to i tak jest niezwykle przewidywalna.

Napaliłam się na tę książkę jak szczerbaty na suchary.Wypatrywałam kuriera niczym Mikołaja ...i nie było warto. Przez 140 prawie stron nie dzieje się kompletnie nic, gdyby nie liczyć mojego ziewania i znużenia tym, co czytam. Grupa bohaterów będących artystami i parapsycholog wybrała się do Dworu Korban, miejsca w odosobnieniu aby odpocząć, naładować baterie w pięknych...