Opinia przedpremierowa
Thomas Olde Heuvelt kojarzył mi się do tej pory z książką „Hex”, która dalej leży na moim stosiku hańby.
W związku z tym, jego najnowsza powieść „Wyrocznia” stanowiła dla mnie wielką zagadkę, gdyż kompletnie nie wiedziałem, z czym będę miał do czynienia.
Czytając ją, nie nastawiałem się na żadną konkretną kategorię literacką. I bardzo słusznie, bo dostałem powieść, która łączy w sobie kilka gatunków. Jest trochę powieści sensacyjnej, thrillera, mamy zjawiska paranormalne, które kojarzą się z kultowym Archiwum X, jest też prastara legenda. Całość nasuwa skojarzenia z popularnymi serialami w stylu ”Dark” czy „Stranger Things”, głównie przez nastoletnich bohaterów, którzy pełnią ważne role w tej historii. W całą intrygę zaangażowane są też agencje rządowe Holandii i USA.
Co do samej fabuły, to rozpoczyna się ona od momentu, w którym dwójka przyjaciół, Luca i Emma, odnajduje na polu tulipanów opuszczony statek o nazwie Wyrocznia. Kiedy Emma i kilka osób, które pojawiły się później, wchodzą pod pokład, żeby sprawdzić, czy ktoś jest w środku, znikają nagle bez śladu... I od tego momentu właściwie ciężko jest się od tej książki oderwać. Historia od samego początku dostaje kopa i nie zwalnia tempa do końca. Powieść jest szalenie ciekawa, ma bardzo niepokojący klimat, wiele świetnych niejednoznacznych postaci i mnóstwo arcyciekawych zwrotów akcji.
Mnie czytało się ją wyśmienicie, ani przez moment się nie nudziłem i od początku do końca jestem zadowolony z tego, jak została poprowadzona.
Polecam serdecznie i myślę, że nikt się nie zawiedzie, sięgając po znakomitą „Wyrocznię”.

Opinia przedpremierowa
Thomas Olde Heuvelt kojarzył mi się do tej pory z książką „Hex”, która dalej leży na moim stosiku hańby.
W związku z tym, jego najnowsza powieść „Wyrocznia” stanowiła dla mnie wielką zagadkę, gdyż kompletnie nie wiedziałem, z czym będę miał do czynienia.
Czytając ją, nie nastawiałem się na żadną konkretną kategorię literacką. I bardzo słusznie, bo...