Marion ma dosyć życia w taki sposób, w jaki żyła dotychczas. Beznadziejnego, bez perspektyw na przyszłość. Żyje w slumsach - w niedostatku, zimnie, brudzie i głodzie. Przypadkiem trafia na ogłoszenie, w którym poszukuje się krwiopanien. Mimo tego, że krwiopanny cieszą się na Południu złą sławą, Marion postanawia na nie odpowiedzieć. Gdyby udało jej się nią zostać, diametralnie zmieniłaby swój status. Żyłaby w dostatku i luksusie, a po wygaśnięciu kontraktu otrzymywałaby wysoką emeryturę. Musiałaby jedynie upuszczać regularnie nieco krwii dla jakiegoś szlachcica...
Gdy Marion trafia już do Domu Pożądania, to początkowo wszystko wydaje się być idealne, lecz z czasem okazuje się, że były to jedynie pozory. Marion poznaje bowiem mroczną tajemnicę domu, rozpoczynając wtedy walkę o własne życie.

Po "Dom Pożądania" sięgnęłam skuszona wizją przeczytania w końcu dobrego, krwawego i mrocznego horroru. Nie tak wyobrażałam sobie tę książkę. Nie jestem w ogóle pewna, czy sklasyfikowałabym ją jako horror. Przez całą lekturę zalatywało mi tu taką typową młodzieżówką, choć przez to, że cała fabuła opiera się na seksualności i erotyce, nie mogę jej jako młodzieżówkę sklasyfikować. Oczywiście było mrocznie, było krwiście, ale raczej nie w sposób, w jaki bym tego oczekiwała.

Sam pomysł na fabułę mi się podoba. Chociaż przyznam, że początkowo miałam spory problem, aby wczuć się w klimat książki. Szło mi tak opornie, że zastanawiałam się nawet, czy sobie jej nie odpuścić.

Długo zastanawiałam się, w jaki sposób ocenić tę książkę. I szczerze? Nie wiem. Bo z jednej strony czytało się ją naprawdę dobrze, a z drugiej - jest w niej coś, co niesamowicie drażniło mnie przez całą lekturę. Nie wiem, czy to wyjątkowo naiwny charakter głównej bohaterki? Bo Marion to dziewczyna wybitnie głupia, cały czas podejmuje strasznie durne decyzje. Aż ma się ochotę krzyknąć "No i po co tam leziesz? Uciekaj stamtąd!"
A może to przez fakt, że nie przepadam za romansami, a tutaj zamiast horroru, dostałam romans, osadzony w świecie wampiryzmu, z jakimiś tam elementami grozy.

Poza pomysłem na fabułę, plusem są dobrze rozwinięte opisy. Dzięki temu jesteśmy w stanie idealnie wyobrazić sobie miejsce, w którym ląduje Marion - atmosferę tajemniczości, mrok i ogrom Domu Pożądania.

Na pewno warto przeczytać i samodzielnie przekonać się, co o niej myślicie. Absolutnie nie uważam, że książka jest zła. Moje odczucia wynikają być może raczej z oczekiwań, jakie wobec niej miałam, niż z faktu, że książka jest kiepska.

Marion ma dosyć życia w taki sposób, w jaki żyła dotychczas. Beznadziejnego, bez perspektyw na przyszłość. Żyje w slumsach - w niedostatku, zimnie, brudzie i głodzie. Przypadkiem trafia na ogłoszenie, w którym poszukuje się krwiopanien. Mimo tego, że krwiopanny cieszą się na Południu złą sławą, Marion postanawia na nie odpowiedzieć. Gdyby udało jej się nią zostać,...

Jestem rozczarowana ta ksiazka, uwazam, ze niestety mamy tutaj zmarnowany potencjal. Motyw wampiryzmu, mroczny dom z mroczna wlascicielka, ktora pragnac zachowac zdrowie i urode, pije krew niewinnych dziewczat (nawiazanie do Elzbiety Batory),pozadanie- no wszystko to wprost zacheca do czytania, oczekiwalam dreszczyku emocji, mroku a dostalam calkiem przecietna opowiastke, w ktorej poza poczatkiem i koncem niewiele sie dzieje, srodek to niekonczace opisy domu, posilkow, upuszczania krwi, naiwna i irytujaca glowna bohaterka, a i złol czyli wlascicielka tytulowego domu pozadania tez jakas taka nijaka i malo mroczna. Szkoda- zapowiadalo sie swietnie, a wyszlo mocno srednio.

Jestem rozczarowana ta ksiazka, uwazam, ze niestety mamy tutaj zmarnowany potencjal. Motyw wampiryzmu, mroczny dom z mroczna wlascicielka, ktora pragnac zachowac zdrowie i urode, pije krew niewinnych dziewczat (nawiazanie do Elzbiety Batory),pozadanie- no wszystko to wprost zacheca do czytania, oczekiwalam dreszczyku emocji, mroku a dostalam calkiem przecietna opowiastke,...

Marion wychowała się w slamsach i nigdy nie zaznała spokojnego życia. Zawsze musiała martwić się o każdy kolejny dzień. Kiedy trafia na intrygujące ogłoszenie o poszukiwaniu krwiopanny, postanawia zaryzykować i wyjechać do Domu Pożądania. To tam poznaje życie jakiego nigdy nie doświadczyła. Za wszelką cenę stara się zadowolić hrabinę Lisavet, która staje się dla niej wzorem.

„Dom Pożądania” ro mroczna podróż w świat pełen tajemnic, seksualności i manipulacji. Marion wydaje się być zafascynowana miejscem, do którego trafiła. Nie zdaje sobie jednak sprawy, jakie mogą być tego konsekwencje. Zdeterminowana by zostawić za sobą przeszłość, nie ma świadomości co tak naprawdę ją czeka.

Nie pamiętam czy kiedyś w moje ręce trafiła podobna książka. Uwielbiam motyw wampirów w literaturze, ale w taki sposób jeszcze nie miałam z nimi do czynienia.
Fabuła zdecydowanie mnie kupiła, chociaż momentami akcja bardzo spowalniała i niektóre fragmenty zwyczajnie mi się dłużyły. Nie wiem też jak właściwie określić ten tytuł, jest mroczny, niesamowicie wciągający i intrygujący, ale zabrakło mi emocji strachu i przerażania. W mocniejszych tytułach właśnie tego oczekuję. Nie brakowało jednak ciekawości i mrocznego, niemal klaustrofobicznego klimatu. Myślę, że to tytuł dla miłośników gotyckiego stylu, wampirów i dusznego klimatu w literaturze. Mnie się podobał, ale być może liczyłam na jeszcze większe emocje. Mimo wszystko, zachęcam do lektury, zdecydowanie się wyróżnia i zostaje z czytelnikiem jeszcze na długo po zakończeniu lektury, czegoś podobnego jeszcze nie czytałam.

Marion wychowała się w slamsach i nigdy nie zaznała spokojnego życia. Zawsze musiała martwić się o każdy kolejny dzień. Kiedy trafia na intrygujące ogłoszenie o poszukiwaniu krwiopanny, postanawia zaryzykować i wyjechać do Domu Pożądania. To tam poznaje życie jakiego nigdy nie doświadczyła. Za wszelką cenę stara się zadowolić hrabinę Lisavet, która staje się dla niej...

„Dom Pożądania” autorstwa Alexis Henderson to dość ciekawa i oryginalna książka nawiązująca do świata wampirów, choć istoty w niej występujące nie zostają tak ani razy nazwane.

Fabuła kręci się wokół Marion i jej zatrudnienia na stanowisko Krwiopanny w tytułowym Domu Pożądania. To właśnie w tej pracy bohaterka widzi szansę na ucieczkę z biedy, slumsów, od poniżenia czy gwałtowności brata. Jednak czy dostarczanie krwi spragnionym atrakcji potomkom szlacheckich rodów Północy może okazać się być mniej niebezpieczne niż dotychczasowe życie dziewczyny? I tak, i nie.
Prawda jest taka, że w pewnym monecie czytania książki Czytelnik już sam nie wie co ma o niej myśleć. Najpierw poznajemy drogę jaką przeszła Marion przed dotarciem do Domu Pożądania, następnie zwyczaje w nim panujące, a koniec końcom czujemy się jakbyśmy się kręcili wokół własnej osi i zastanawiamy się co Autorka chciała nam przekazać. Powtarzalność scen jest dołująca, a dopiero pod koniec powieści występuje wątek, który naprawdę wciąga, ale kończy się on tak szybko, jak szybko się pojawił…

Sami bohaterowie są dość płytcy i nijacy. Marion mocno irytuje swoją postawą zachowując się momentami jak rozkapryszona i naiwna nastolatka, którą już nie jest. Niby kreuje się na pewną siebie i sprytną kobietę jednak wyszło to nijak i wręcz groteskowo.

„Dom pożądania” to książka z ogromnym potencjałem i świetnie zarysowaną fabułą. Jednak poprowadzenie akcji i kreacja bohaterów pozostawiają wiele do życzenia przez co Czytelnik nie ma z tej lektury zbyt dużej frajdy. Duży plus za klimat i pomysł, ale reszta kompletnie mi nie spasowała. Literacki średniaczek.

„Dom Pożądania” autorstwa Alexis Henderson to dość ciekawa i oryginalna książka nawiązująca do świata wampirów, choć istoty w niej występujące nie zostają tak ani razy nazwane.

Fabuła kręci się wokół Marion i jej zatrudnienia na stanowisko Krwiopanny w tytułowym Domu Pożądania. To właśnie w tej pracy bohaterka widzi szansę na ucieczkę z biedy, slumsów, od poniżenia czy...

Koncept na 10, wykonanie na 2. No i mamy 6. Miało potencjał, ale potencjał został wydrylowany z krwi i życia.

Koncept na 10, wykonanie na 2. No i mamy 6. Miało potencjał, ale potencjał został wydrylowany z krwi i życia.

Muszę przyznać, że było to dosyć ciekawe i oryginalne doświadczenie. Jest to trochę inne spojrzenie na postacie pijące krew - choć tu nie są nazywane wampirami. Pomysł na ten świat, w którym bogaci ludzie z pozycjami korzystają z Krwiopanien dostarczających im krew jest naprawdę w porządku, jednak nieco zawiodła mnie realizacja.

Przez praktycznie całą książkę śledzimy losy głównej bohaterki, która ucieka z biedy i zostaje zatrudniona jako Krwiopanna w Domu Pożądania. Najpierw czeka nas historia jej dotarcia na miejsce, następnie poznawanie zwyczajów tam panujących. W pewnym momencie zaczęłam zastanawiać się, jaki cel ma ta fabuła i do czego dąży. Dopiero pod sam koniec zaserwowano akcję i wątek, który mnie wciągnął. Szkoda, że wszystko to było takie nieproporcjonalne.

Marion była dla mnie dość irytującą postacią. Podobno miała lat 20, a zachowywała się jak naiwna nastolatka. Próbowała kreować się na silną, pewną siebie, sprytną dziewczynę, ale było to bardzo nijakie. Pozostali bohaterowie też raczej mdli, nie wzbudzający większych emocji.

Książka z ogromnym potencjałem, fajnym i przyjemnym w odbiorze językiem, jednak niestety nie podpasowała mi fabuła i kreacja bohaterów. Myślę jednak, że historia znajdzie swoich fanów, więc przeczytajcie i sprawdźcie sami, jak Wam się spodoba ;).

Muszę przyznać, że było to dosyć ciekawe i oryginalne doświadczenie. Jest to trochę inne spojrzenie na postacie pijące krew - choć tu nie są nazywane wampirami. Pomysł na ten świat, w którym bogaci ludzie z pozycjami korzystają z Krwiopanien dostarczających im krew jest naprawdę w porządku, jednak nieco zawiodła mnie realizacja.

Przez praktycznie całą książkę śledzimy...

Książki, które poruszają temat ucieczki od biedy i poniżenia do pozornie lepszego świata, nie należą do rzadkości. Często też, bohaterka jest silną, upartą i waleczną postacią, co przydaje rumieńców walce z przeciwnościami losu i obłudą ludzi, obiecujących złote góry. To, co zaskakujące w "Domu pożądania" to fakt, że akcja toczy się w wampirycznym klimacie i mrocznym otoczeniu. Właśnie to umiejscowienie akcji, pomiędzy smogiem miasta a oceaniczną przestrzenią sprawiło, że po książkę Alexis Henderson sięgnęłam z ciekawością.

Nierówności społeczne, osierocenie, gwałtowność uzależnionego brata - to wszystko sprawia, że łatwo ulec pokusie dostatniego życia. Nawet, jeśli ma się to odbyć kosztem dostarczania krwi spragnionym 'atrakcji' potomkom szlacheckich rodöw Północy. To wprowadzenie i odwaga w podjęciu szybkiej, stoczonej po walce decyzji, obiecuje ciekawe rozwinięcie akcji. Niestety, wraz z kolejnymi rozdziałami opisującymi pobyt Marion wśród podobnych jej krwiopanien, zaczynamy odczuwać kręcenie się wokół własnego ogona. Powtarzalność, oczywistość kolejnych scen, nadmierne epatowanie sztucznie wzmacnianymi wrażeniami sprawia, że z przyjemności przechodzimy w dyskomfort.

Warto docenić walkę o pierwszeństwo, odkrywanie tajemnic, dążenie do prawdy i siłę siostrzeństwa, które rodzi się wraz ze świadomością zagrożenia. Rozumiem też zamysł autorki, by zgodnie z obranym gatunkiem szokować opisami zachowań, snów zmieszanych z obłędem i uczuć opartych na wyzysku. Niemiej, szok przechodzi w znużenie i już tylko czekamy na to, co jest oczywiste od pierwszego zetknięcia się Marion z bogatym, ekscentrycznym światem groteskowych postaci żyjących hedonizmem i kłamstwem.

To był bardzo dobry pomysł, nieźle osadzony w skrajnościach ekonomicznych, moralnych i etycznych. Jednak język pozostawia dużo do życzenia a przewidywalna akcja odbiera największą czytelniczą przyjemność - zaskoczenie.
Można czytać tę powieść z lekkością, pomijając nieścisłości i przydługie opisy uniesień wszelkiej maści. Można potraktować ją jako przygodowe czytadło na ponury dzień, bo klimatycznie z pewnością będzie odpowiednia. Albo można przeczytać inną wampiryczną opowieść, która poruszy ważne kwestie w lepszym stylu.
Dla mnie "Dom pożądania" mieści się w granicach przeciętnej literatury, w której jednak można znaleźć ekscytujące momenty i kilka ciekawostek. Szkoda, że literacko poziom nie sięgnął pomysłu. Średniaczek z plusem.

Katarzyna
we współpracy z Wydawnictwem Mova.

Książki, które poruszają temat ucieczki od biedy i poniżenia do pozornie lepszego świata, nie należą do rzadkości. Często też, bohaterka jest silną, upartą i waleczną postacią, co przydaje rumieńców walce z przeciwnościami losu i obłudą ludzi, obiecujących złote góry. To, co zaskakujące w "Domu pożądania" to fakt, że akcja toczy się w wampirycznym klimacie i mrocznym...

⚠️ Współpraca reklamowa Wydawnictwo Mova

Hej Muminki!
Wolicie wampiry czy wilkołaki?

U mnie zawsze pierwsze skrzypce grały wampiry, u gdy tylko zobaczyłam książkę "Dom pożądania" od Alexis Henderson autorki "Godziny wiedźm" zostałam na maksa zaciekawiona. 

Marion wychowuje się w slumsach, pracuje jako sprzątaczka, gdy znajduje ogłoszenie o poszukiwaniu krwiopanny na Północy, zgłasza się i wyrusza, by stworzyć sobie nowe życie. 

Autorka w swojej opowieści przedstawiła nowe wcielenie wampirów. Wampiry to ludzie, którzy piją krew, bo są chorzy, piją ją tylko od kobiet, piją ją z ciała, w herbacie, a nawet w pożywieniu. Każdy z nich posiada swoje Krwiopanny, które po kilku latach oddawania krwi, za utrzymanie i późniejszą emeryturę oddają się całkowicie swojemu Panu lub Pani. 
Marion zostaje "kupiona" przez Lisavet, baronową w Domu Pożądania, która ma wyjątkową chorobę krwi. Toczy się tam rywalizacja o miejsca wśród dziewczyn, ta najlepsza zostaje faworytą. 
Cała opowieść skrywa wiele tajemnic, ludzie jak i cały dom wręcz ociekają nimi. Książka ma spokojniejsze momenty, ale potrafi też tak przyspieszyć akcję, tak zawrócić w głowie, że oddech nam przyśpiesza. Postacie to głównie manipulatorzy w różnych sferach życia. Życie w przepychu, pełne ekstrawagancji pomaga im w tym, by zamydlić oczy tym biedniejszym i wkręcić ich w swoje zachcianki. Postacie trzeba dobrze poznać, są rozbudowane, a każdy rozdział coraz bardziej pozwala nam je zrozumieć. 
Myślę, że nie jest to typowy horror, jak dla mnie jest tam za mało czegoś, co powoduje i mnie gęsią skórkę. Owszem znajdziemy tam coś mroczniejszego w stylu gotyckim z odrobiną romansu, ale nie oczekujcie krwi bryzgającej ze stron, czy ciężkich opisów zbrodni. 
"Dom pożądania" wciągnął mnie w swoje progi, nie pozwolił wyjść, póki nie zakończył swojej opowieści. 

⚠️ Współpraca reklamowa Wydawnictwo Mova

Hej Muminki!
Wolicie wampiry czy wilkołaki?

U mnie zawsze pierwsze skrzypce grały wampiry, u gdy tylko zobaczyłam książkę "Dom pożądania" od Alexis Henderson autorki "Godziny wiedźm" zostałam na maksa zaciekawiona. 

Marion wychowuje się w slumsach, pracuje jako sprzątaczka, gdy znajduje ogłoszenie o poszukiwaniu krwiopanny na...

Dom pożądania to książka, która posiada fabułę, ale tej fabuły nie posiada. Przez ponad 100 stron Marion wybiera się do Domu pożądania a później w nim ląduje i poznaje jego wnętrze i inne krwiopanny. Tyle.
Akcja jest bardzo, ale to bardzo toporna i jeśli ktoś przetrwa ponad 100 stron to lepiej i tak nie będzie, gdzieś pod koniec jest ciutkę lepiej.

Marion to bardzo naiwna bohaterka, dziecinna. Inni bohaterowie są też nijacy, tacy meh. Nawet postać Lisavet jest nijaka, zwykła manipulatorka.
Książka to głównie opisy jedzenia, domu.

Nie jest strasznie, nie jest mrocznie, nie będziecie mieli żadnej gęsiej skórki. Jest upust krwi, ale bez żadnych drastycznych scen, także nie liczcie na grozę.
Jedynie klimat książki jest w miarę ok.

Ostatnie sceny to tani film sensacyjny, śmiechu warte. Przynajmniej się pośmiałam. 😆
Liczyłam na coś totalnie innego, ale że dostanę tak nijaką książkę to tego się zupełnie nie spodziewałam.

Napiszę tylko tyle, ten kto umieścił Dom pożądania jako horror powinien mieć specjalnie miejsce wiecie gdzie. Dla mnie to nawet nie jest powieść gotycka czy tam gotycki horror (chyba, że ktoś liczył nieliczne opisy domu, romans). Ale to nie mianuje u mnie książki jako horror, bez przesady.
Zresztą co ja się tam znam, czytajcie sprawdzajcie sami. ♥️🖤

Dom pożądania to książka, która posiada fabułę, ale tej fabuły nie posiada. Przez ponad 100 stron Marion wybiera się do Domu pożądania a później w nim ląduje i poznaje jego wnętrze i inne krwiopanny. Tyle.
Akcja jest bardzo, ale to bardzo toporna i jeśli ktoś przetrwa ponad 100 stron to lepiej i tak nie będzie, gdzieś pod koniec jest ciutkę lepiej.

Marion to bardzo...

Marion Shaw za wszelką cenę pragnie wyrwać się ze slumsów. Nie zamierza umrzeć tam w nędzy, schorowana i samotna. Jej ambicje sięgają dużo dalej, a ona nie cofnie się przed niczym. Dlatego, mimo złej opinii moralnej, krążącej na Południu, postanawia zostać krwiopanną. Życie w luksusie w zamian za regularne oddawanie krwi bogatemu szlachcicowi z Północy wydaje jej się spełnieniem marzeń. Tak trafia do Baronowej Lisavet, pani Domu Pożądania. Nowe koleżanki, hierarchia, reguły, nauka kontra ekskluzywne przyjęcia, wspaniałe posiłki i magnetyczna pani na czele domu rozpusty.
Dziewczyna szybko próbuje zyskać uwagę i sympatię baronowej, jednak czy to mądry wybór?
Jakie mroczne tajemnice skrywa ten dom? I czy bycie Pierwszą Krwiopanną to na pewno taki zaszczyt?

Autorka pod powłoką przepychu i ekstrawagancji szlachty zbudowała świat pełen mroku, tajemnic i seksualności.
Choć nie ma tu niby wampirów, cała otoczka idealnie wpisuje się w wampirze opowieści.
Choć książka zakwalifikowana jest jako horror, tak bym może jej nie nazwała, ale na pewno jest ona przeznaczona do czytelnika dorosłego o mocnych nerwach 😉
Mnie się podobała, więc jeśli lubicie klimat Wywiadu z wampirem to coś dla was :)

Marion Shaw za wszelką cenę pragnie wyrwać się ze slumsów. Nie zamierza umrzeć tam w nędzy, schorowana i samotna. Jej ambicje sięgają dużo dalej, a ona nie cofnie się przed niczym. Dlatego, mimo złej opinii moralnej, krążącej na Południu, postanawia zostać krwiopanną. Życie w luksusie w zamian za regularne oddawanie krwi bogatemu szlachcicowi z Północy wydaje jej się...