Spotykałam się wcześniej z różnymi opiniami na temat książek Agaty Przybyłek. Niektórzy chwalili je za sporą dawkę humoru, inni z kolei narzekali na spłycanie przez autorkę pewnych tematów. Kiedy więc usłyszałam, że wydawnictwo postanowiło wznowić jej debiutancką serię, stwierdziłam, że będzie to idealny moment aby wyrobić sobie własne zdanie na temat tych powieści. Nie będę szczegółowo opisywać każdej książki, postaram się tylko pokrótce wyjaśnić o co w nich chodzi.
„Nie zmienił się tylko blond”, czyli pierwszy tom serii, opowiada historię Iwony, która po kilkunastu latach małżeństwa dowiaduje się, że jej mąż ma kochankę i chce rozwodu. Zrozpaczona kobieta zostaje zmuszona do opuszczenia mieszkania. Postanawia więc wraz czwórką dzieci, dwoma psami i kotem wrócić do rodzinnego domu i zamieszkać z rodzicami. Bardzo szybko okazuje się, że rozwód nie przebiegnie w pokojowej atmosferze, a jej kłopoty dopiero się zaczynają.
Z kolei w drugiej części poznajemy losy Marty, która po pięciu latach pobytu za granicą wraca do rodzinnej miejscowości. Tymczasowe schronienie znajduje u rodziców Iwony. Matka bohaterki poprzedniej książki – Pani Halina, początkowo jest zachwycona perspektywą goszczenia swojej chrześnicy. Jednak kiedy dowiaduje się, że ta jest samotną matką dwójki dzieci, z czego jedno jest czarnoskóre, zaczyna obawiać się reakcji sąsiadów. Postanawia więc zrobić wszystko by Marta jak najszybciej się od niej wyprowadziła.
Bohaterką trzeciego tomu jest Agata – dorosła już córka Iwony. Dziewczyna na stałe mieszka w Warszawie, gdzie studiuje architekturę. Kiedy po zdaniu egzaminów wraca na wakacje do rodzinnego domu, okazuje się, że nie ma tam nawet odrobiny prywatności. Zdenerwowana wyprowadza się więc do babci. Niestety, już po kilku dniach przekonuje się, że życie z Panią Haliną wcale nie jest łatwe i przyjemne.
Mój stosunek do tych książek jest trochę skomplikowany. Z jednej strony pewne rzeczy niesamowicie mnie w nich irytowały, wkurzałam się na poszczególnych bohaterów, ale jednocześnie nie mogłam przestać czytać. Losy tych kobiet dosłownie mnie pochłonęły. Najlepiej o tym świadczy fakt, że przeczytanie trzech tomów zajęło mi niecałe 4 dni. Jeśli miałabym wybrać, która część podobała mi się najbardziej, to postawiłabym chyba na „Nie zmienił się tylko blond”. Wprawdzie zadziwiała mnie postawa głównej bohaterki i jej niefrasobliwość w obliczu kłopotów, które ją spotykały (ja na jej miejscu chyba bym się wykończyła), to i tak jej historia najbardziej przypadła mi do gustu. Głównie ze względu na sporą dawkę humoru. Ale również wątek romantyczny w tej części jest poprowadzony dość wiarygodnie, czego nie można powiedzieć o dwóch pozostałych książkach. Najgorzej w tym względzie jest chyba w „Grzechu wartej”, gdzie romans głównych bohaterów jest tak niewiarygodny i naiwny, że ciężko uwierzyć, że coś takiego jest w ogóle możliwe. Nie polubiłam też niestety samej Agaty, która bez większych skrupułów była w stanie zniszczyć komuś życie. Jednak pod względem językowym ten tom jest najlepszy. Zostało w nim wyeliminowanych kilka kwestii, które wcześniej irytowały, np. niepotrzebne zdrobnienia imion bohaterów.
Podsumowując, jeśli macie ochotę na nieskomplikowaną i uroczą powieść obyczajową z delikatnym wątkiem romansowym, to śmiało możecie sięgnąć po którąś z tych książek. Każdą z nich można czytać jako samodzielną historię, ja jednak zaczęłabym od pierwszego tomu.

Spotykałam się wcześniej z różnymi opiniami na temat książek Agaty Przybyłek. Niektórzy chwalili je za sporą dawkę humoru, inni z kolei narzekali na spłycanie przez autorkę pewnych tematów. Kiedy więc usłyszałam, że wydawnictwo postanowiło wznowić jej debiutancką serię, stwierdziłam, że będzie to idealny moment aby wyrobić sobie własne zdanie na temat tych powieści. Nie...