Virgilia Peterson , amerykańska dziennikarka, krytyczka literacka i pisarka, wyszła w 1933 za polskiego księcia Pawła Sapiehę, a wesele odbyło się w kresowej posiadłości Sapiehów , Siedliskach, położonych niedaleko Rawy Ruskiej.
Pawła Sapiehę poznała w czasie wspólnych studiów w Grenoble , miała wtedy 19 lat, a książę 23. Uczucie wybuchło , nawet się zaręczyli, ale pod wpływem niezgody obu rodzin rozstali się po ok 2 latach. Virgilia poślubiła w Stanach początkującego pisarza , Malcolma Rossa, z którym, po paru latach się rozstała. Już jako rozwódka związała się ponownie ze swoją młodzieńczą miłością, Pawłem Sapiehą.
Tym razem ślub odbył się w 1932 w Londynie, w katedrze. Po nim, w 1933, oboje małżonkowie udają się do Polski. Przybycie do przedwojennej Polski , było dla wszystkich, a przede wszystkim dla samej Virgilii wielką niespodzianką. Wykształcona Amerykanka z zamożnego domu( ojciec był wybitnym i znanym lekarzem neurologiem nowojorskim) , była postępowa i niezależna. Poza tym nie była już młodziutką , niedoświadczoną dziewczyną jak wtedy gdy się poznali z Pawłem we Francji.
Obserwacje Virgilii skupiają się na życiu codziennym ludności w Polsce , dotyczą miast, miasteczek i wsi . Górny Śląsk- Katowice, a szczególnie pałac w Karłuszowicach k. Tarnowskich Gór , gdzie zamieszkali gdy książe objął posadę dyrektora spółki węglowej u swojego wuja. Potem , jesli mówimy o duzych miastach były to : Warszawa, Lwów, Poznań, Kraków. Doświadczenia z okresu pobytu w Siedliskach , w których książę objął nadzór nad majątkiem rodzinnym po śmierci ojca, zaważyły na dalszym życiu Virgilli i jej pojmowaniu różnic egzystowania między warstwami społecznymi w Polsce.
Autorka zastanawiała się nad problemami polskich kobiet, ich pozycją w rodzinie, brakiem niezalezności zawodowej, i decydowania o własnym losie ,trudnym dostepem do edukacji, Obserwując życie arystokracji, bogatych mieszczan i zwykłych robotników, służby miała możliwość dokonywania analizy socjologicznej.
Szczególnie zadziwiał ją poziom życia mieszkańców wsi, zacofanie , analfabetyzm, ubóstwo i ciężkie warunki bytowania, a jednocześnie głęboka wiara i przywiązanie do tradycji kościelnych. Zauważała też negatywny stosunek Polaków do Żydów, w zasadzie to wszędzie , zarówno na wsi jak i w miastach.
Sposób prowadzenia narracji przez księżną Sapiehę jest bardzo wartki i szczegółowy w opisach i trafnych spostrzeżeniach. Wzbudza to ciekawość czytelnika., ksiązke czyta się bardzo szybko. Opowieść o pobycie w Polsce kończy się dla całej rodziny Sapiehów w dramatycznych , pierwszych dziesięciu dniach wojny, we wrześniu 1939.roku.
Co działo sie potem,? Znalazłam ciekawy artykuł w GW , z 2019 r. polecam wszystkim , którzy chcą wiedzieć jak potoczyły sie dalsze losy tej niezwykłej pary i samej księznej.

Virgilia Peterson , amerykańska dziennikarka, krytyczka literacka i pisarka, wyszła w 1933 za polskiego księcia Pawła Sapiehę, a wesele odbyło się w kresowej posiadłości Sapiehów , Siedliskach, położonych niedaleko Rawy Ruskiej.
Pawła Sapiehę poznała w czasie wspólnych studiów w Grenoble , miała wtedy 19 lat, a książę 23. Uczucie wybuchło , nawet się zaręczyli, ale pod...

Spojrzenie z zewnątrz na Polskę lat 30. - bez gloryfikacji, ale moim zdaniem też bez uprzedzeń. Owszem, Virgilla obnaża antysemityzm, podziały klasowe, uprzedzenia na tle narodowościowym, nadmierną religijność czy lekceważący stosunek do kobiet, ale nie robi tego że złośliwością czy pogardą.

Spojrzenie z zewnątrz na Polskę lat 30. - bez gloryfikacji, ale moim zdaniem też bez uprzedzeń. Owszem, Virgilla obnaża antysemityzm, podziały klasowe, uprzedzenia na tle narodowościowym, nadmierną religijność czy lekceważący stosunek do kobiet, ale nie robi tego że złośliwością czy pogardą.

Autorka, wykształcona Amerykanka o liberalnych poglądach, wychowana w Nowym Yorku, opisuje kilka lat, które spędziła mieszkając w Polsce w latach 30. XX w. Tu weszła do arystokratycznej, konserwatywnej i pobożnej rodziny Sapiehów, gdzie początkowo wszystko było dla niej obce.

To bardzo ciekawa perspektywa spojrzenia na Polskę, przekonania i wartości Polaków. Autorkę dziwi podejście do wielu spraw, m.in. postrzeganie roli kobiety w małżeństwie, która sprowadzała się do rodzenia dzieci - najlepiej synów, wykorzystywanie śladowych ilości surowych warzyw w menu a jeśli już to ukryte były w dużej ilości sosu, czy przekonanie, że w mieszkaniu najważniejszy jest wystawny salon a służąca może spać w kuchni lub na leżance nad wanną.

Spory fragment dotyczy życia w majątku Sapiehów w Siedliskach, gdzie z racji pozycji społecznej autorka działała m.in. na rzecz dzieci miejscowych chłopów, organizując zimowe dożywianie i przygotowując paczki na Święta. Próbowała zaszczepić wśród okolicznych kobiet korzyści płynące z higieny, ale to nie znajdowało zrozumienia, bo przecież zawsze tak było, a ponadto skoro dzieci chorują i umierają, to znaczy, że Bóg tak chce.

Autorka pisze barwnie, czasami żartobliwe i nie jest to bynajmniej cukierkowy ani sentymentalny obraz.

Autorka, wykształcona Amerykanka o liberalnych poglądach, wychowana w Nowym Yorku, opisuje kilka lat, które spędziła mieszkając w Polsce w latach 30. XX w. Tu weszła do arystokratycznej, konserwatywnej i pobożnej rodziny Sapiehów, gdzie początkowo wszystko było dla niej obce.

To bardzo ciekawa perspektywa spojrzenia na Polskę, przekonania i wartości Polaków. Autorkę dziwi...

Byłam ciekawa spostrzeżeń Amerykanki na temat sytuacji w przedwojennej Polsce. Liczyłam na rzeczową, pozbawioną naszej narodowej nostalgii lekturę, no i się nie zawiodłam. Niektóre fragmenty pomijałam bez żalu, jednak doceniam autorkę za jej uczciwość i upór z jakim tę polskość starała się zrozumieć.

Byłam ciekawa spostrzeżeń Amerykanki na temat sytuacji w przedwojennej Polsce. Liczyłam na rzeczową, pozbawioną naszej narodowej nostalgii lekturę, no i się nie zawiodłam. Niektóre fragmenty pomijałam bez żalu, jednak doceniam autorkę za jej uczciwość i upór z jakim tę polskość starała się zrozumieć.

"Amerykańska księżna" to autobiograficzna opowieść Virgilli Peterson, która wychodzi za mąż za Pawła Marię Sapiehę, przedstawiciela jednego z amerykańskich polskich rodów. Młoda księżna przeprowadza się do Polski i zaczyna poznawać tamtejsze zwyczaje oraz stosunki społeczne, konfrontując je ze swoimi doświadczeniami i życiem mieszkańców Nowego Jorku, w którym mieszkała przed ślubem. W tym czasie obserwuje ona życie arystokracji i innych warstw społecznych oraz analizuje ich zachowania. Niekiedy bywa ona szokowana swoimi obserwacjami i spostrzeżeniami. Angażuje się również w pomoc innym ludziom i podejmuje różnego rodzaju aktywności.

Jej pobyt nad Wisłą przypada na okres lat 1933-1939, kiedy to w Europie dochodzi do burzliwych wydarzeń związanych m.in. z dojściem Hitlera do władzy w Niemczech i jego agresywną polityką wobec innych nacji (m.in. wobec Polski). Po wybuchu II wojny światowej ucieka ze swoim mężem i dziećmi do Rumunii, a następnie do USA.

Reasumując. Książka ta jest przyzwoita i jest napisana przystępnym językiem. Uważam jednak, że były autobiografie, które bardziej przykuły moją uwagę i były bardziej dopracowane, niż "Amerykańska księżna". Tu czasem miałem wrażenie, jakby pewne wątki nagle się urywały, co odbija się na ocenie tej książki. Tak więc myślę, że najsprawiedliwszą oceną będzie dla niej sześć gwiazdek.

"Amerykańska księżna" to autobiograficzna opowieść Virgilli Peterson, która wychodzi za mąż za Pawła Marię Sapiehę, przedstawiciela jednego z amerykańskich polskich rodów. Młoda księżna przeprowadza się do Polski i zaczyna poznawać tamtejsze zwyczaje oraz stosunki społeczne, konfrontując je ze swoimi doświadczeniami i życiem mieszkańców Nowego Jorku, w którym mieszkała...

Fascynująca opowieść o życiu w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym z perspektywy osoby z zewnątrz, która jednak nie jest jedynie obserwatorem, a przede wszystkim uczestnikiem, zmuszonym głębiej wniknąć w opisywany świat.
Ukazana codzienność momentami zaskakuje i szokuje, odkrywając z nieznanej nam perspektywy oblicza przeszłości. Pozostawia dużo goryczy w sercu.
Serdecznie polecam.

Fascynująca opowieść o życiu w Polsce w dwudziestoleciu międzywojennym z perspektywy osoby z zewnątrz, która jednak nie jest jedynie obserwatorem, a przede wszystkim uczestnikiem, zmuszonym głębiej wniknąć w opisywany świat.
Ukazana codzienność momentami zaskakuje i szokuje, odkrywając z nieznanej nam perspektywy oblicza przeszłości. Pozostawia dużo goryczy w sercu....

Ciekawe spojrzenie osoby z zewnątrz na życie bardzo uprzywilejowanych polskich elit XX-lecia międzywojennego i z tej perspektywy też ukazanie codzienności relacji z ludnością wiejską. Polecam!

Ciekawe spojrzenie osoby z zewnątrz na życie bardzo uprzywilejowanych polskich elit XX-lecia międzywojennego i z tej perspektywy też ukazanie codzienności relacji z ludnością wiejską. Polecam!

Książka jest wspomnieniem żony księcia Pawła Sapiehy z pobytu w Polsce w okresie międzywojennym i w początkach września 1939 r. Autorka ukazała życie arystokracji w tym okresie. Przedstawiła majątek Sapiehów w Siedliskach na Kresach Wschodnich, opisała jak spędzano tam czas. Na tle dostatniego życia arystokracji zobrazowała nędzę, brak higieny i ciemnotę ludności wiejskiej. Z racji, że z pochodzenia była Amerykanką, dziwiły ją niektóre przekonania i poględy, jak choćby usłużna rola kobiety w małżenstwie, której głównym zadaniem jest rodzenie jak największej ilości dzieci oraz ogromna rola religii katolickiej.
Książkę bardzo dobrze się czyta. Polecam !

Książka jest wspomnieniem żony księcia Pawła Sapiehy z pobytu w Polsce w okresie międzywojennym i w początkach września 1939 r. Autorka ukazała życie arystokracji w tym okresie. Przedstawiła majątek Sapiehów w Siedliskach na Kresach Wschodnich, opisała jak spędzano tam czas. Na tle dostatniego życia arystokracji zobrazowała nędzę, brak higieny i ciemnotę ludności...

To była całkiem dobra biografia.

To była całkiem dobra biografia.

Bardzo ciekawa perspektywa.

Bardzo ciekawa perspektywa.