"Doświadczać zobowiązania jako utraty możliwości, jako swego rodzaju śmierci, śmierci nieograniczonych perspektyw dzieciństwa, końca czasu rozpieszczania wyborem niedokonywanym pod przymusem (...) Koniec dzieciństwa. Pierwsza z wielu śmierci. Wahanie to rzecz naturalna. Wątpliwość to rzecz naturalna.
(...)
Panowie - powiedział - przez co chcę powiedzieć, obecni młodzieńcy, którzy aspirujecie do męskości, panowie, oto pewna prawda: znoszenie mozołu w czasie rzeczywistym, w ograniczonej przestrzeni jest właśnie prawdziwą odwagą. Taka wytrzymałość to, tak się akurat składa, destylat tego, co dziś w tym świecie, którego nie wymyśliłem ani ja, ani wy, jest heroizmem.
(...)
Witajcie w prawdziwym świecie, tu nie ma żadnej publiczności. Nikogo, kto biłby brawo, podziwiał. Nikogo, kto by na was patrzył. Czy rozumiecie? Oto prawda: rzeczywisty heroizm nie otrzymuje owacji, nikomu nie dostarcza rozrywki. Nikt nie ustawia się w kolejce, żeby go zobaczyć. Nikogo nie obchodzi."


Na czym polega nietuzinkowość i wybitność prozy Davida Fostera Wallace'a? Na pewno na zmyśle obserwacji, skrupulatności, upodobaniu do literackich wolt, niebywałej wręcz erudycji, zgłębiania tematów, których przeciętny, nawet bardzo ciekawy świata człowiek, pewnie by nie odważył się zgłębiać. Dlaczego? Pewnie po części z powodu braku dostatecznych możliwości intelektualnych, ale również z przesłanek czysto praktycznych: do czego mi to potrzebne? Choć z drugiej strony ww. można by również uznać za wady, bo czytanie jego książek jest chwilami nużące, powoduje niepokój i zniechęcenie. Kwestia, czy czytelnik ma ochotę i jest na tyle zdeterminowany, żeby brnąć dalej?
Chylę czoła przed redaktorem "Bladego Króla", dzięki któremu udało się te wszystkie luźne wątki zebrać do kupy i stworzyć porywające zjawisko. Powieść? Quasi literaturę faktu? Autobiografię człowieka w ciężkiej depresji, miotającego się między ciemną i jasną stroną życia na tym padole łez? Nie mam odwagi przypisać nazwy temu dziełu, bo to by chyba zbytnio tę książkę zaszufladkowało, na siłę wcisnęło w jakieś sztywne ramy, a DFW to właśnie ucieczka od konwencji, celowa literacka entropia i dezynwoltura, nieszablonowość. Wracając do meritum, przyznam szczerze, że podczas czytania miałem momenty olśnienia, zachwytu, ale również irytacji, zniecierpliwienia, co sprawiało że odkładałem ją kilka razy. Ale zbliżając się ku końcowi stwierdziłem, że DFW właśnie o to chodziło. Bo czyż nasze życie nie jest takim pasmem gór i dołków? Pod koniec zaczyna się dostrzegać zamysł autora, konspekt ("the big picture" - szerszą perspektywę) i większość początkowych wątków, które wydawały się kompletnie bez związku, zgrabnie się krystalizuje; o ile można tak powiedzieć, mając z tyłu głowy fakt, że jest to powieść nieukończona. Nie chcę pisać zbyt wiele o treści, bo to by trochę popsuło satysfakcję z lektury, ale chyba nie będę zbytnio spojlerował pisząc, że książka zawiera rozdział w formie monologu mającego prawie 100 stron (sic!), strumienia świadomości jednego z protagonistów, epifanii - muszę przyznać, że czegoś takiego jeszcze we współczesnej prozie nie czytałem.
Takich porywających momentów jest w tej książce dużo więcej, ale najpierw trzeba się, dosłownie i w przenośni, przedrzeć przez tony suchych faktów, pułapek zastawionych przez samego autora itp.
Jestem pewny, że "Blady Król" byłby jeszcze większym arcydziełem, gdyby DFW żył i ukończył książkę zgodnie ze swoimi zamierzeniami (co widać w jego notatkach umieszczonych na końcu). Proza Wallace'a wymaga dużego skupienia oraz momentami niewiarygodnych pokładów cierpliwości i samozaparcia. Jednak wytrwałość i odwaga czytelników "Bladego Króla" zostaną w stu procentach wynagrodzone, nawet jak zdarzą się momenty zwątpienia.

"Doświadczać zobowiązania jako utraty możliwości, jako swego rodzaju śmierci, śmierci nieograniczonych perspektyw dzieciństwa, końca czasu rozpieszczania wyborem niedokonywanym pod przymusem (...) Koniec dzieciństwa. Pierwsza z wielu śmierci. Wahanie to rzecz naturalna. Wątpliwość to rzecz naturalna.
(...)
Panowie - powiedział - przez co chcę powiedzieć, obecni młodzieńcy,...