W powieści Larsa Lentha drzemał olbrzymi potencjał, na miarę opowieści o współczesnej Bestii z Gévaudan, ale niestety „Mężczyźni, którzy nienawidzą wilków” okazał się być przeciętnym kryminałem z zacięciem eko, który miejscami zaskakuje niechlujnością narracji, dialogami, które prowadzą donikąd i karykaturalnymi postaciami, co sprawia, że sprawa, o którą walczą również wydaje się być mocno naciągana. Nie wiem, czy taki był zamysł autora, czy taki ma po prostu styl, ale fabuła na tym traci, a przesłanie rozmywa się. Najciekawszy jest tutaj konflikt, który obserwujemy i eskalację jaka zachodzi miedzy bohaterami. Fascynujące jest to, do czego są gotowi się posunąć, by udowodnić swoją rację. Człowiek jest tu prawdziwym drapieżnikiem, spragnionym krwi wilkiem, zarówno dla siebie, dla zwierząt, jak i otaczającej go przyrody.

„Mężczyźni, którzy nienawidzą wilków” mogli być wyjątkową powieścią, mogli zapowiadać faktyczny wzlot nowej gwiazdy norweskiego kryminału, a wyszło przeciętnie. Tylko ten skowyt wilków przyciąga.

W powieści Larsa Lentha drzemał olbrzymi potencjał, na miarę opowieści o współczesnej Bestii z Gévaudan, ale niestety „Mężczyźni, którzy nienawidzą wilków” okazał się być przeciętnym kryminałem z zacięciem eko, który miejscami zaskakuje niechlujnością narracji, dialogami, które prowadzą donikąd i karykaturalnymi postaciami, co sprawia, że sprawa, o którą walczą również...