Bardzo problematyczna do oceny książka.

Rozpoczyna się klasycznie jak to u Mroza, najpierw uderzenie pioruna, a potem im dalej idziemy tym głośniej grzmi.

Dostajemy tutaj Joannę Chyłkę w pełnej krasie, riposta za ripostą, charakter i sposób bycia, przy którym w realnym świecie każdy jej rozmówca odchodziłby z przytupem po pierwszych kilku jej słowach.

Zordon nieporadny aż do bólu, przy czym chyba w tej książce jego iloraz inteligencji został zredukowany do poziomu ameby, bo przez sekundę nie uwierzę, że jedyne słuszne wyjaśnienie jakie mógł wymyślić na temat zachowania Joanny pojawia się w ostatnich częściach książki.

Jedyną rzeczą, która trzyma się tutaj kupy i jest stabilna to fabuła, co biorąc pod uwagę ostatnie kryminały Mroza spory wyczyn (nie liczę cyklu W kręgach władzy, który został przedwcześnie zakończony).
Cały wątek przyczynowo skutkowy ładnie się tutaj zgrywa i nie ma rzeczy wytrzaśniętych znikąd. Trochę nietypowo jak na Mroza przedstawiony główny antagonista, bo osoby czytające mniej uważnie na 100% przegapią o kogo chodzi i sytuacje kiedy w książce się pojawiał przez co na pewno pojawi się niedosyt. Jakby nie patrzeć, było go bardzo mało.

Zastanawia mnie natomiast samo posłowie i wywód Pana Remigiusza na temat tego, że o Chyłce i Zordonie mógłby pisać do końca świata i jeden dzień dłużej bo nie brak mu na nich pomysłów... Gdzie tutaj wpasowuje się oparcie całej historii na innej książce i postaci ze swojej twórczości, w dodatku jednej z najsłabszych? Nie wiem, mam jedynie nadzieję, że w kolejnych częściach Chyłka nie obudzi się na pokładzie Accipitera razem z Dija Udinem popijając tequilę z Bergiem z Czarnej Madonny.

Ocena słaba ze względu na pisanie już do bólu utartym schematem, zero powiewu świeżości oraz za pomysł oparcia historii na innej książce, kiedy zdecydowanie wystarczyło stworzyć tutaj podobną intrygę do Langerowskiej z Kasacji.

Bardzo problematyczna do oceny książka.

Rozpoczyna się klasycznie jak to u Mroza, najpierw uderzenie pioruna, a potem im dalej idziemy tym głośniej grzmi.

Dostajemy tutaj Joannę Chyłkę w pełnej krasie, riposta za ripostą, charakter i sposób bycia, przy którym w realnym świecie każdy jej rozmówca odchodziłby z przytupem po pierwszych kilku jej słowach.

Zordon nieporadny...