Książkę miałam okazję przeczytać w ramach Booktour trwającego w fantastycznej grupie (https://www.facebook.com/groups/fantastyka/)

Joanna żyje w świecie magii, gdzie pradawni słowiańscy bogowie schodzą z polskich gór, żeby wędrować między zwykłymi turystami i przechadzać się górskimi szlakami. I choć sama tego nie pamięta, kiedyś również władała potężną magią. Wyrzekła się jej, aby wieść u boku małżonka zwykłe, ziemskie życie. Wszystko ulega zmianie w dniu kiedy go traci, a może go odzyskać tylko... schodząc do piekła i walcząc z niebem.

"Na krawędzi" to debiutancki utwór niezwykle miłej i ciepłej autorki. Swój urok przerzuca na główną bohaterkę, którą chcąc czy nie chcąc nie sposób nie obdarzyć sympatią. Samą powieść czyta się stosunkowo szybko - pochłonęłam całość w 1.5 dnia! Fabuła zdecydowanie nabiera tempa i rozmachu, kiedy bohaterka schodzi do Czyśćca i żałuję, że sama część w Piekle, która była najbardziej interesująca i pełna energii, nie została bardziej rozwinięta. Zdecydowanie jest najbardziej smakowitym kąskiem powieści, tak jak postać z diabelskiego Azazela, którego mogłoby jeszcze więcej i więcej.

Autorka ciekawie wplotła temat słowiańskich bóstw oraz polskich, często niedocenianych, lecz pięknych gór. Delikatnie poruszane są tematy religijne. Bardzo podobała mi się wizja tego co dzieje się ze zwierzętami po śmierci i aż szkoda, że takich smacznych kąsków nie było więcej.

Narracja prowadzona jest z perspektywy dwóch osób: samej Joanny oraz Filipa, jej potężnego opiekuna, który żyje wśród bogów. Nie zawsze jednak jest to spójne, ponieważ pierwsze rozdziały Filipa są prowadzone w narracji trzecioosobowej, a dopiero kolejne w pierwszoosobowej. Nie odpowiadał mi również język pradawnych bóstw, który niczym się nie różnił od rozmów zwykłych licealistów. Oczekiwałabym tutaj nieco innego, bardziej pompatycznego stylu i poważniejszego zachowania. Również język rajskiej Ewy - tak, tej Ewy wygnanej z raju, która towarzyszy Joannie w jej przygodach - mógłby być bardziej elokwentny i wyszukany, jak na nieśmiertelną istotę przystało. Określenia typu "psychol" czy "cwaniaczek" z jej ust drażniły mnie i nie pasowały do jej osoby.

I tutaj schodzimy coraz niżej. Elementem najmniej dopracowanym jest język, który można oczywiście zwalić na debiut autorski oraz błędy. Pomimo dwóch nazwisk pod korektą, tej korekty nie widać. Notorycznie pojawiają się zdania zaczynające od "ale", czasami od "ja", błędy stylistyczne i interpunkcyjne. Porządna korekta tutaj powinna załatwić sprawę i zamknąć temat. Pojawiały się również określenia częściej spotykane na ulicy niż w literaturze.
Szkoda również, że fabuła nie została rozłożona nieco inaczej. Część u boku męża bez żalu mogłaby zostać skrócona, na rzecz o wiele ciekawszej interakcji w piekle, która powinna być dłuższa i bardziej rozbudowana. Mimo zapewnień bohaterki o głębokich uczuciach do męża, większą chemie wyczułam między nią a pewnym demonem. Z samymi problemami Joanna również radzi sobie gładko i bez problemu, mityczne artefakty zdobywa jednym czy dwoma uśmiechami. I choć każdy wokół zapewnia o jej niezwykłości i wielkiej potędze w tej części nie mieliśmy okazji zobaczyć ani razu jej umiejętności. Temat magii został przeniesiony na dalszy plan, o ile nie całkowicie pominięty.

Debiutom literackim można wiele wybaczyć. Dużym plusem jest to, że książkę czyta się szybko, a samą bohaterkę da się polubić. Końcowa część jest zdecydowanie najmocniejszą częścią całej powieści i wielka szkoda, że nie była taka od samego początku. Autorki w żaden sposób nie skreślam, bo mamy tutaj wielki potencjał, który przy ciężkiej pracy i należytej korekcie może zaprezentować nam coś na prawdę apetycznego.

Książkę miałam okazję przeczytać w ramach Booktour trwającego w fantastycznej grupie (https://www.facebook.com/groups/fantastyka/)

Joanna żyje w świecie magii, gdzie pradawni słowiańscy bogowie schodzą z polskich gór, żeby wędrować między zwykłymi turystami i przechadzać się górskimi szlakami. I choć sama tego nie pamięta, kiedyś również władała potężną magią. Wyrzekła się...