Woody, nie rób tego więcej. Żyj 120 lat i kręć filmy, jak pewien Portugalczyk, co nigdy nie miał dość celuloidu. Twoje pisarstwo udowadnia, że ten autorski nowojorski absurd uderza ogromną siłą tylko wtedy, gdy jest ubrany w magię dziesiątej muzy. Poza kamerą to tylko nudny słowotok oparty na zasadzie zaskoczenia, powtarzalnej do bólu. Nie trzeba być Woodym Allenem, żeby na poczekaniu wymyślić frazę typu: "szedłem zapisać się na uniwersytet, ale drogę zabiegł mi bocian czytający kabałę, więc w końcu zostałem maklerem giełdowym", albo "jechałem pociągiem do Koluszek, przyszedł konduktor i zamiast o bilet spytał, czy nie mam ochoty na hot-doga, w dodatku zamiast standardowego uniformu miał strój Wielkiego Elektronika z Podróży Pana Kleksa". itd. Można trzepać jak z rękawa. Tylko po co. Jeszcze raz zatem: z faktu, iż allenowskie teksty wypadają świetnie przed kamerą świadczy tylko o jego wielkości jako filmowca. No właśnie.....

Woody, nie rób tego więcej. Żyj 120 lat i kręć filmy, jak pewien Portugalczyk, co nigdy nie miał dość celuloidu. Twoje pisarstwo udowadnia, że ten autorski nowojorski absurd uderza ogromną siłą tylko wtedy, gdy jest ubrany w magię dziesiątej muzy. Poza kamerą to tylko nudny słowotok oparty na zasadzie zaskoczenia, powtarzalnej do bólu. Nie trzeba być Woodym Allenem, żeby na...

Książkę tą można interpretować jedynie jako szkic płynnych myśli autora. Woody Allen pokazuje jak luźno rzuca konceptami dopóki nie postanowi się czegoś chwycić. Myśli te przejawia niesamowicie subiektywny dla autora sposób myślenia, jednak da się wychwycić momentami ich źródła. Problem się pojawia jeśli spróbujemy interpretować książkę jako cokolwiek innego niż osobisty szkic literacki, ponieważ humor w odbiorze jest banalny lecz usilnie próbujący być zaskakującym. Ogólnie mam do tej książki sentyment, więc oceniam jak najbardziej pozytywnie ale czytając ją trzeba mieć powyższe uwagi na myśli.

Książkę tą można interpretować jedynie jako szkic płynnych myśli autora. Woody Allen pokazuje jak luźno rzuca konceptami dopóki nie postanowi się czegoś chwycić. Myśli te przejawia niesamowicie subiektywny dla autora sposób myślenia, jednak da się wychwycić momentami ich źródła. Problem się pojawia jeśli spróbujemy interpretować książkę jako cokolwiek innego niż osobisty...

Prześmieszne, jak zawsze Woody Allen. No, może prawie zawsze. Bardzo fajne, zwłaszcza krótka historyjka o jelonku. Wiem, że nie wszystkich bawi humor Allena, ale mnie owszem, i to bardzo. Polecam.

Prześmieszne, jak zawsze Woody Allen. No, może prawie zawsze. Bardzo fajne, zwłaszcza krótka historyjka o jelonku. Wiem, że nie wszystkich bawi humor Allena, ale mnie owszem, i to bardzo. Polecam.

Woody Allen ma specyficzne poczucie humoru, które nie każdego bawi. Mnie tak. Najbardziej lubię w nim to, że jego żarty nie są opowiedziane wprost, tylko niejako "po drodze", jako wtręty do poważnych na pozór zdań.
"Bez Piór" to zbiór humorystycznych, krótkich utworów, które trudno sklasyfikować, czasem są to bowiem opowiadania, czasem jednoaktówki, a czasem po prostu opisy wymyślonych przez autora istot, lub streszczenia sztuk teatralnych. Pełne są charakterystycznego, neurotycznego humoru i na każdym kroku widać, że stworzył je człowiek świadomy własnych słabości. Ten humor, podany tak niespodziewanie, "przy okazji", ma podwójną moc zaskoczenia. Nawet czytelnik nie przepadający za twórczością Allena nie może się nie uśmiechnąć, gdy przeczyta, czym jest Wieli Roe, albo dokąd zostały zagnane samce insektów.
Dla mnie bomba - ale rozumiem czytelników, do których to nie trafia.

Woody Allen ma specyficzne poczucie humoru, które nie każdego bawi. Mnie tak. Najbardziej lubię w nim to, że jego żarty nie są opowiedziane wprost, tylko niejako "po drodze", jako wtręty do poważnych na pozór zdań.
"Bez Piór" to zbiór humorystycznych, krótkich utworów, które trudno sklasyfikować, czasem są to bowiem opowiadania, czasem jednoaktówki, a czasem po prostu opisy...

Po przeczytaniu zbioru "Wyrównać rachunki" zachwyciłam się stylem Allena, więc od razu chwyciłam po "Bez piór". Niestety nieco się zawiodłam. Nie wiem, czy to wina samych tekstów, czy może tego że po przeczytaniu wielu opowiadań autora jego styl po prostu przestał być dla mnie odkrywczy, a żarty najzwyczajniej mi się "przejadły". Podwyższam jednak ocenę za "Śmierć" i "Boga", które naprawdę mnie wciągnęły i nakłoniły do refleksji.

Po przeczytaniu zbioru "Wyrównać rachunki" zachwyciłam się stylem Allena, więc od razu chwyciłam po "Bez piór". Niestety nieco się zawiodłam. Nie wiem, czy to wina samych tekstów, czy może tego że po przeczytaniu wielu opowiadań autora jego styl po prostu przestał być dla mnie odkrywczy, a żarty najzwyczajniej mi się "przejadły". Podwyższam jednak ocenę za...

Absolutnie dla fanów humoru Woody Allena. Dowcip, cynizm, inteligencja... Delicja!

Absolutnie dla fanów humoru Woody Allena. Dowcip, cynizm, inteligencja... Delicja!

"Bóg" to kwintesencja tej książki. Prawdziwe dzieło geniusza.

"Bóg" to kwintesencja tej książki. Prawdziwe dzieło geniusza.

Filmy Allena uwielbiam. Nie wszystkie widziałam, ale zawsze dobrze się przy nich bawię.
Przy tej książce nie bawiłam się dobrze. Jako, że było to moje pierwsze zetknięcie z literaturą Allena, jestem trochę rozczarowana. Książka, owszem, pełna absurdalnego humoru, ale bardzo męcząca. W wielu miejscach, naprawdę wielu. Cóż, spróbuję jeszcze raz. Mam nadzieję, że moje następne literackie spotkanie z tym - bądź co bądź - wielkim człowiekiem, będzie bardziej udane.

Filmy Allena uwielbiam. Nie wszystkie widziałam, ale zawsze dobrze się przy nich bawię.
Przy tej książce nie bawiłam się dobrze. Jako, że było to moje pierwsze zetknięcie z literaturą Allena, jestem trochę rozczarowana. Książka, owszem, pełna absurdalnego humoru, ale bardzo męcząca. W wielu miejscach, naprawdę wielu. Cóż, spróbuję jeszcze raz. Mam nadzieję, że moje następne...

Z nieznanych mi powodów strona nie chce zamieścić mojej recenzji tutaj, dlatego zainteresowanych zapraszam na www.bibliotekarki.blog.pl

Z nieznanych mi powodów strona nie chce zamieścić mojej recenzji tutaj, dlatego zainteresowanych zapraszam na www.bibliotekarki.blog.pl

Świetna

Świetna