I znowu Pani Magdalena zabiera nas do Miasteczka, gdzie królują wypieki Klementyny, cieszące wzrok i podniebienie. Klementyna przeżywa prawdziwą huśtawkę emocji i to nie tylko ze względu na Kubę. Jednak ma „wokół siebie, tylu ludzi, których pokochała i którzy pokochali ją, nie było przeciwności losu, których nie potrafiłaby pokonać. To wszystko dawało szansę na to, by serca i jej, i wszystkich jej bliskich mogły bez przeszkód bujać w obłokach. I z całą pewnością tak właśnie się stanie. Gdy tylko nadejdzie jutro, które przyniesie ze sobą odpowiedź na wszystkie nurtujące ją pytania”. No właśnie, czy znajdzie Klementyna znajdzie odpowiedź na nurtujące ją pytania? Tego nie powiem, ale zdradzę, że czytając ten tom, jak zwykle w przypadku książek Pani Magdaleny, nie będziecie się nudzić. Babcia Agata i Stara Anna zadbają o odpowiednią dawkę adrenaliny. Pomoże też wątek związany ze starym dworkiem. Pojawi się nuta tajemniczości, a to za sprawą Różyczki/Agatki i dziadka Tadzia. Dobrochna rozbawi was swoją logiką i słowotwórczą kreatywnością.
Zaś sama Autorka po raz kolejny urzeknie pięknem opisu miejsc i osób, w stylu:
„Siateczka zmarszczek na jej twarzy tworzyła jedyną w sobie, niepowtarzalną mapę. Były tam drogi prowadzące do jej dzieciństwa, te wyżłobione przez śmiech i te wyryte przez łzy. Delikatność pogniecionego pergaminu. Miłość i nienawiść. Tęsknota i tajemnica. W twarzy babki zapisane było pełne życie, ze wszystkimi blaskami i cieniami”.

I znowu Pani Magdalena zabiera nas do Miasteczka, gdzie królują wypieki Klementyny, cieszące wzrok i podniebienie. Klementyna przeżywa prawdziwą huśtawkę emocji i to nie tylko ze względu na Kubę. Jednak ma „wokół siebie, tylu ludzi, których pokochała i którzy pokochali ją, nie było przeciwności losu, których nie potrafiłaby pokonać. To wszystko dawało szansę na to, by serca...