W domu Pameli wszystko podporządkowane jest rutynie, której zachwianie może doprowadzić do dramatycznych skutków. Pamela i jej matka nosić muszą ubrania odpowiedniego koloru, przyporządkowanego do poszczególnych dni tygodnia, pilnować planu dnia opisanego w postaci piktogramów z planu przyczepionego do lodówki, dbać o to, by posiłkom nadawać odpowiedni - kulisty, bądź okrągły - kształt, oraz o wystarczający zapas zamków błyskawicznych i guzików a ponadto - a może przede wszystkim - o to, aby brat bliźniak Pameli - Remik z nisko funkcjonującym autyzmem - zawsze miał na podorędziu przykrywkę od garnka, z którą nigdy się nie rozstaje.

"Krzycz po cichu braciszku" jest niezwykle wzruszającą opowieścią o wzajemnie się wspierających i wspólnie znoszących trudy wychowania autystycznego Jeremiego, matce i córce. Siła tej powieści tkwi w realizmie ukazania emocji oraz problemów z jakimi zmagają się obie bohaterki - od niezrozumienia przez rodzinę, męża i ostracyzmu ze strony sąsiadów, przedstawicieli opieki społecznej oraz kolegów i koleżanek ze szkoły Pameli (choć są od tej reguły piękne wyjątki) - po chwile ponurego zwątpienia i załamania psychicznego samych bohaterek.

Dla Pameli - która mimo wrodzonego optymizmu też miewa swoje chwile słabości a w dodatku uwagę dziewczynki przykuwa również tajemniczy Patryk, kolega z syndromem Aspergera - i jej mamy każdy dzień jest autentycznym wyzwaniem, z którym radzić muszą pocieszając się i polegając na sobie nawzajem - "Twoje skrzydła, to również moje skrzydła" - powtarza często matka Pameli.

"Krzycz po cichu, braciszku" jest powieścią, która wprowadzi czytelnika nie tylko w świat osób zmagających się z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, ale też w przejmujący sposób odkryje przed nim pełną trudów i wyzwań rzeczywistość najbliższych autystom osób - ich rodziców i rodzeństwa.

Bardzo dobra, napisana z wielką subtelnością i (mimo powagi tematyki jaką ujmuje) zabarwiona dobrze wplecionym humorem. Przede wszystkim jednak pouczająca i chwytająca za serce powieść nie tylko dla młodzieży. Gorąco polecam!

W domu Pameli wszystko podporządkowane jest rutynie, której zachwianie może doprowadzić do dramatycznych skutków. Pamela i jej matka nosić muszą ubrania odpowiedniego koloru, przyporządkowanego do poszczególnych dni tygodnia, pilnować planu dnia opisanego w postaci piktogramów z planu przyczepionego do lodówki, dbać o to, by posiłkom nadawać odpowiedni - kulisty, bądź...