Absolutne mistrzostwo (mam na myśli całą "Trylogię Zimnego Ognia"), chociaż, co ciekawe, początkowo, po przeczytaniu pierwszych pięćdziesięciu stron tej książki odstawiłem ją na półkę :).

Pewnie nigdy bym już jej nie doczytał do końca, gdyby nie przypadek i pojawienie się u mnie kuzyna. Kuzyn ów, będący na czytelniczym głodzie, koniecznie chciał pożyczyć coś fajnego do poczytania, a najlepiej, żeby to "coś" było z gatunku fantasy. I mimo mojego szczerego odradzania, jego wzrok zatrzymał się właśnie na "Świcie Czarnego Słońca".

Po kilku miesiącach, gdy zwracał mi książkę i z dzikiem uśmiechem zapytał "Masz drugą część? Koniecznie musisz mi pożyczyć!" wiedziałem, że będę musiał zweryfikować nieco swoją opinię. I, dzięki Bogu, przemogłem się. Wam też radzę przemóc się, gdyby ktoś utknął na pierwszych stu stronach. Akcja rozwija się powoli, dodatkowo może się wydawać, że autorka powiela stare wzorce, ale nic bardziej mylnego! Pod koniec pierwszego tomu fabuła nabiera ogromnej dramaturgii, właśnie w momencie gdy zaczynamy mocno zżywać się z głównymi bohaterami.

Dziś ta książka jest dla mnie synonimem wybitnego fantasy (a może i s-f, gdyż autorka bardzo oryginalnie połączyła dwa gatunki - zrozumie to każdy, kto doczyta do końca) z bardzo ciekawym światem, a przede wszystkim stworzeniem głębokich, nietuzinkowych osobowości głównych postaci, które mocno wymykają się jednoznacznym ocenom dobra i zła. To też opis rzadko spotykanej i jedynej w swoim rodzaju przyjaźni zakorzenionej w mrocznym świecie fantasy, w której bohaterowie muszą dokonywać trudnych wyborów.

Absolutne mistrzostwo (mam na myśli całą "Trylogię Zimnego Ognia"), chociaż, co ciekawe, początkowo, po przeczytaniu pierwszych pięćdziesięciu stron tej książki odstawiłem ją na półkę :).

Pewnie nigdy bym już jej nie doczytał do końca, gdyby nie przypadek i pojawienie się u mnie kuzyna. Kuzyn ów, będący na czytelniczym głodzie, koniecznie chciał pożyczyć coś fajnego do...