„Czy wolałabyś żyć z koszmarną prawdą, czy w błogiej nieświadomości?”

Sądowy zakaz zbliżania się do swojej byłej dziewczyny, utrata stypendium, zaprzepaszczona szansa na dobre studia i na koniec zsyłka do wujostwa w Truckee. Osiemnastoletni Arthur nie tak wyobrażał sobie swoje życie.

„Nie miałem pojęcia, dlaczego dziadek miałby przygotować dla mnie tę kartkę, ale nie wahałem się ani chwili. Błyskawicznie wrzuciłem potrzebne rzeczy do plecaka”.

Arthur odnajduję stary dziennik swojego dziadka, który pięć lat wcześniej, zniknął na tydzień tuż przed śmiercią. Nikt nie wiedział, gdzie się udał, i co ważniejsze, po co?
W dzienniku znajduje jego wiersze i listy.
Wmawiając sobie, że dziadek zostawił je specjalnie dla niego, wyrusza w podróż w celu poznania prawdy, o tym
kim był, czego szukał i. . . czy rzeczywiście nie żyje.

Nie wie, że na końcu drogi, poza bolesną prawdą, odkryje prawdziwego siebie.

„zawsze czułem, , w czeka mnie Większa miłość
tuż za zakrętem pomarańczowego horyzontu
odkrywam teraz, że świat jest kołem
& to, co miało być przede mną, jest tak naprawdę z tyłu
ale oczy mam otwarte
& widzę, że zbliżam się do tego znów”

„Czy wolałabyś żyć z koszmarną prawdą, czy w błogiej nieświadomości?”

Sądowy zakaz zbliżania się do swojej byłej dziewczyny, utrata stypendium, zaprzepaszczona szansa na dobre studia i na koniec zsyłka do wujostwa w Truckee. Osiemnastoletni Arthur nie tak wyobrażał sobie swoje życie.

„Nie miałem pojęcia, dlaczego dziadek miałby przygotować dla mnie tę kartkę, ale nie...

Absolutnie nie wiem, co mam o tej książce myśleć...
To absolutnie nie jest moja bajka, nie wiem nawet, gdzie tą książkę umieścić - czy to literatura piękna, czy młodzieżowa? Jedno jest pewne - tytuł idealnie obrazuje moje uczucia, bo pomiędzy mną, a tą książką panował absolutny chaos. Pogubiłam się tak wiele razy, że sama się sobie dziwię, że na samym końcu wiedziałam, co i jak.

A jednak byłam zaintrygowana, zainteresowana i gnałam naprzód z chęcią poznania tej historii. Nie do końca ją rozumiem, wiele rzeczy mi się nie podobało (cały ten ruch polityczny, nie znam historii Ameryki, a jest to wzorowane na prawdziwych wydarzeniach),ale mimo wszystko jest to piękna historia o poszukiwaniu prawdy, a przy okazji odkrywaniu samego siebie. Parokrotnie wciągnęłam mocno powietrze zaskoczona, podniosłam brwi i skinęłam głową w takim niemym: aha, to tak! Mimo wszystkich przeciwności, myślę, że zostanie gdzieś tam w pamięci.

Absolutnie nie wiem, co mam o tej książce myśleć...
To absolutnie nie jest moja bajka, nie wiem nawet, gdzie tą książkę umieścić - czy to literatura piękna, czy młodzieżowa? Jedno jest pewne - tytuł idealnie obrazuje moje uczucia, bo pomiędzy mną, a tą książką panował absolutny chaos. Pogubiłam się tak wiele razy, że sama się sobie dziwię, że na samym końcu wiedziałam, co...

Inna...

*Choroba Alzheimera
*Trauma-wewnętrzne zapomnienie, sposób, w jaki nasz mózg celowo wypiera wspomnienia zbyt ciężkie do uniesienia.

Inna...

*Choroba Alzheimera
*Trauma-wewnętrzne zapomnienie, sposób, w jaki nasz mózg celowo wypiera wspomnienia zbyt ciężkie do uniesienia.

Książka "Między nami chaos" czekała na mojej półce ponad dwa lata. Kiedy niedawno po nią sięgnęłam, nie spodziewałam się że okaże się aż tak dobra. Powieść ma charakter refleksyjny, zachęca nas do zastanowienia się nad wieloma kwestiami, urzekając przy tym piękną prozą autora. Samuel Miller w znakomity sposób opisuje wydarzenia z perspektywy Arthura, którego życie właśnie się rozsypało. Historia przeplatana jest licznymi wierszami, które już same w sobie są genialne. Zakończenie bardzo mnie zaskoczyło, ale w pozytywny sposób. W sumie to jedyne do czego mogę się przyczepić to do troszkę naciąganych zbiegów okoliczności. Czasem po prostu wszystko działo się po myśli bohatera. Jeśli macie ochotę na intrygującą historię pełną tajemnic, zdecydowanie polecam.

Książka "Między nami chaos" czekała na mojej półce ponad dwa lata. Kiedy niedawno po nią sięgnęłam, nie spodziewałam się że okaże się aż tak dobra. Powieść ma charakter refleksyjny, zachęca nas do zastanowienia się nad wieloma kwestiami, urzekając przy tym piękną prozą autora. Samuel Miller w znakomity sposób opisuje wydarzenia z perspektywy Arthura, którego życie właśnie...

Niesamowita przygoda, również wewnętrzna. Podróż Artura jednego i drugiego jest ciekawa, Ale dla mnie najlepszą częścią tej książki jest jej artystyczny wydźwięk. Mnóstwo metafor, przenośni, zagadek i wierszy. Demencja, trauma, wyparcia, Alzheimer, urojenia, obsesje, depresja. Sama fizyczna wycieczka nie robi większego wrażenia, ale wewnętrzne zmagania bohaterów, szukanie prawdy, to jest niesamowite. Moim zdaniem nie jest to typowa książka młodzieżowa, tym bardziej polecam ją każdemu, kto lubi wątpić i zadawać trudne pytania.

Niesamowita przygoda, również wewnętrzna. Podróż Artura jednego i drugiego jest ciekawa, Ale dla mnie najlepszą częścią tej książki jest jej artystyczny wydźwięk. Mnóstwo metafor, przenośni, zagadek i wierszy. Demencja, trauma, wyparcia, Alzheimer, urojenia, obsesje, depresja. Sama fizyczna wycieczka nie robi większego wrażenia, ale wewnętrzne zmagania bohaterów, szukanie...

Jak na powieść z gatunku young adult, jest to całkiem dobra książka. Jest w niej kilka oklepanych motywów i aż nazbyt dogodnych zbiegów okoliczności, ale mamy też naprawdę ciekawą zagadkę, dzięki której całość dobrze się czyta. Z początku chciałam przyznać tej książce 7 gwiazdek, ale – moim skromnym zdaniem – autor trochę przedobrzył z całą „intrygą polityczną”, bo w pewnych momentach historia zrobiła się z tego powodu bardzo zagmatwana i lekko naciągana. Dla mnie motyw napiętych stosunków rodzinnych połączony z tajemniczą przeszłością poczytnego autora był zdecydowanie ciekawiej opisany, i dlatego pierwszą połowę książki, bardzo obiecującą, czytało mi się lepiej niż drugą. Mimo to polecam zapoznanie się z powieścią Samuela Millera – być może Wam spodoba się jeszcze bardziej niż mnie.

“Truth is the enemy of the mystery.”

Jak na powieść z gatunku young adult, jest to całkiem dobra książka. Jest w niej kilka oklepanych motywów i aż nazbyt dogodnych zbiegów okoliczności, ale mamy też naprawdę ciekawą zagadkę, dzięki której całość dobrze się czyta. Z początku chciałam przyznać tej książce 7 gwiazdek, ale – moim skromnym zdaniem – autor trochę przedobrzył z całą „intrygą polityczną”, bo w...

Moją ulubioną rzeczą w tej książce jest jej okładka :))
Pół żartem, pół serio - ale jest naprawdę przepiękna.
Natomiast sama książka, o ile ciekawa i dobra, to nie potrafiłam jakoś nawiązać z nią więzi.
Nie mogłam nawiązać nici porozumienia z bohaterem, chociaż z zainteresowaniem śledziłam jego przygody.
Nie mogłam poczuć emocji przy czytaniu poezji dziadka naszego bohatera, choć na pewien sposób rozumiałam, że jest piękna.
Nie mogłam też zrozumieć kontekstu historycznego, kulturalnego - nie znałam ich, więc nic dla mnie nie znaczyły.
Trudno z tej książki wynieść jakiś konkretny morał, przesłanie, większą puentę. Trochę nie wiem, co o niej myśleć. Mimo wszystko, przyjemnie się podróżowało pociągiem razem z bohaterami książki. Odrobinę dziwna, ale miła przygoda.

Moją ulubioną rzeczą w tej książce jest jej okładka :))
Pół żartem, pół serio - ale jest naprawdę przepiękna.
Natomiast sama książka, o ile ciekawa i dobra, to nie potrafiłam jakoś nawiązać z nią więzi.
Nie mogłam nawiązać nici porozumienia z bohaterem, chociaż z zainteresowaniem śledziłam jego przygody.
Nie mogłam poczuć emocji przy czytaniu poezji dziadka naszego...

Ciekawa, intrygująca. Dla wszystkich. Polecam tym, którzy wierzą, że nad dobrą książką nigdy się nie zaśnie.

Ciekawa, intrygująca. Dla wszystkich. Polecam tym, którzy wierzą, że nad dobrą książką nigdy się nie zaśnie.

Między nami chaos, wpadło mi w ręce całkowitym przypadkiem. Dałam się skusić promocji i ładnej okładce, ale również opisowi, który nie zwiastował kolejnego nastoletniego love story, którego miałam już spory przesyt. Ostatecznie książka dość długo leżała na półce, zanim zdecydowałam się zatracić w lekturze, ale finalnie muszę przyznać, że było warto, bo to książka naprawdę inna od tych, które z reguły trafiały w moje ręce, gdy sięgałam po młodzieżówki.

Tytuł opowiada o nastolatku, który zagubił się w codzienności. Przeżył wypadek, stracił szansę na studia, dziewczynę oraz przyjaciela. W krótkim czasie, parszywy los pozbawił go tego, co było dla niego najważniejsze. Jakby tego było mało, chłopak zmaga się z zachowaniami autodestrukcyjnymi, co doprowadza do momentu, w którym ojciec odsyła go do wujostwa, by zastanowił się nad tym co robi, poukładał sobie myśli i zdecydował o tym, jak chce by wyglądała jego przyszłość. To właśnie w domu wujostwa, Arthur znajduje dziennik swojego dziadka. Mężczyzna zmarł pięć lat wcześniej, był sławnym pisarzem, który zmagał się z chorobą Alzheimera i który na tydzień przed swoją śmiercią, wyruszył w podróż. Znaleziony przez chłopaka dziennik sprawia, że decyduje się on wyruszyć w podróż śladami swojego dziadka, by poznać prawdę dotyczącą jego podróży, która w rodzinie była traktowana jako zaginięcie.

Nie powiem, że książka zainteresowała mnie od pierwszych stron. Właściwie, to wciągnęła mnie mniej więcej od drugiego rozdziału, kiedy główny bohater zaczął zmierzać śladami swojego dziadka. Spodobało mi się odtwarzanie trasy, jaką poruszał się jego dziadek i próby rozwikłania tajemnicy na własną rękę. Cała ta historia pokazała, że przeżycia dziadka i jego niezrozumiałe zachowania, które Arthur zaczął powoli rozgryzać, miały na chłopaka olbrzymi wpływ. Dążąc do rozwikłania tego tajemniczego zaginięcia, jednocześnie dążył do tego, by poznać samego siebie. Zmieniał mu się światopogląd, spojrzenie na różne kwestie, na które do tej pory nie zwracał większej uwagi. albo które uważał za całkowicie oczywiste. Wszystko to sprawiało, że powoli zmagał się z własną traumą, która sprawiała, że daleko mu było do nastolatka idealnego.

Główny bohater został przedstawiony w naprawdę ciekawy sposób i ciężko było go nie polubić. Miał w sobie takie cechy, które doskonale współgrały z całą fabułą i dodawały jej smaczku. Dodatkowym plusem były fragmenty poezji w postaci dzieł spisanych przez jego dziadka. Początkowo denerwowało mnie to, że były to zaledwie fragmenty całego testu, ale zważywszy na to, że były to słowa pisane przez schorowanego dziadka Arthura, ostatecznie przymknęłam na to oko i dość szybko pogodziłam się z tym, że tak to ma wyglądać. Za ich plus potraktowałam to, że były one pełne metafor i miały swój wyjątkowy styl. Jeśli chodzi o poboczne postaci, miały one sporo do powiedzenia. Okazywało się bowiem, że ludzie ci znali dziadka Arthura jako człowieka, który wśród najbliższych osób był zupełnie inny. Warto również zauważyć, że w książce tej nie brak nawiązań do historii. Autor zdecydował się poruszyć kwestie polityczne i te dotyczące protestów przeciwko wojnie w Wietnamie. Nie kojarząc pewnych nazwisk, czytelnik może mieć problem z docenieniem tego, co autor zdecydował się zamieścić w tych blisko 400 stronach, ale najważniejsze jest to, że czytając "Między nami chaos", poznajemy przede wszystkim historię człowieka, który zmagał się z Alzhaimerem, a jednocześnie nie dopuścił do tego, by choroba całkowicie go odmieniła i w jakimś stopniu pozostał sobą do ostatnich dni, nawet jeśli miał wiele problemów z pamięcią.

Czy polecam? Zależy. Jeśli ktoś szuka typowej luźnej młodzieżówki? Nie. Jeśli jednak chce się zatracić w lekturze, która ma jakieś przesłanie i pokazuje z czym muszą się zmagać ludzie, to jak najbardziej. Jest to książka trudna, nad którą naprawdę trzeba się skupić by dostrzec jak wiele ma do zaoferowania. Nie jest to coś, co możemy pochłonąć w jeden wieczór, uśmiać się do łez i rzucić w kąt by szybko zapomnieć, że w ogóle mieliśmy z nią do czynienia.

Między nami chaos, wpadło mi w ręce całkowitym przypadkiem. Dałam się skusić promocji i ładnej okładce, ale również opisowi, który nie zwiastował kolejnego nastoletniego love story, którego miałam już spory przesyt. Ostatecznie książka dość długo leżała na półce, zanim zdecydowałam się zatracić w lekturze, ale finalnie muszę przyznać, że było warto, bo to książka naprawdę...

"Między nami chaos"
"Schrödinger próbował dowieść, że jeśli czegoś nie widzisz to nie wiesz, a jeśli nie wiesz, to nic nie jest prawdziwe, więc wszystko jest prawdą. To ma sens - prawda jest rzeczą subiektywną; nie ma czegoś takiego, jak rzeczywistość, a jedynie to, co my uznamy za rzeczywistość."
Głównym bohaterem i narratorem powieści jest Arthur Luis Pullman Trzeci. Jego życie traci sens, gdy dostaje sądowy zakaz zbliżania się do byłej dziewczyny, traci stypendium i szansę na dobre studia. Aby nieco ukrócić jego destrukcyjne zachowania, ojciec decyduje się na wysłanie go do wujostwa. Tam nasz główny bohater odkrywa dziennik swojego dziadka, który był słynnym pisarzem. Dziadek pięć lat wcześniej, tydzień przed śmiercią wyruszył w zagadkową podróż. Nikt z rodziny dotychczas nie chciał się dowiedzieć, co działo się w ostatnim tygodniu życia Arthura. Nasz główny bohater podąża za wskazówkami, które znajduje w dzienniku dziadka. Próbuje odtworzyć ostatnie dni jego życia. Jest ciekawy, czego właściwie dziadek szukał tysiące kilometrów od rodzinnego domu, kim naprawdę był...
To oryginalna, niebanalna, bardzo wciągająca historia o stracie, szukaniu samego siebie i o tym, że śmierć bliskiej osoby zmienia człowieka bezpowrotnie. Lektura idealna na jesienne wieczory, jest bardzo klimatyczna. Styl autora jest bardzo dobry, książka jest napisana z nutką tajemniczości. To pozycja niemal nieodkładalna. Zakończenie zmiotło mnie z planszy i po raz pierwszy w życiu nie mam pojęcia co czytać w następnej kolejności. Naprawdę bardzo trudno było mi przestać czytać! Lektura warta każdego słowa mojego polecenia! Moja ocena: 10 / 10 ⭐

"Między nami chaos"
"Schrödinger próbował dowieść, że jeśli czegoś nie widzisz to nie wiesz, a jeśli nie wiesz, to nic nie jest prawdziwe, więc wszystko jest prawdą. To ma sens - prawda jest rzeczą subiektywną; nie ma czegoś takiego, jak rzeczywistość, a jedynie to, co my uznamy za rzeczywistość."
Głównym bohaterem i narratorem powieści jest Arthur Luis Pullman Trzeci....