Loki powraca i to z wielkim hukiem! Pozostało wiele demonów i pomniejszych bóstw, które anielskie zastępy puszczone samopas pod nieobecność Boga zamierzają unicestwić. Armia archaniołów wciąż ma dla Kłamcy nowe zlecenia, których to bohater podejmuje się w zamian za anielskie pióra, mające dla niego ogromną wartość. Wreszcie autor wyjaśnia kwestię piór, która do tej pory owiana była tajemnicą i budziła ciekawość pewnie każdego czytelnika. Tym razem Kłamca nie działa w pojedynkę. Pojawiają się greccy bogowie: Eros, Bachus (w starożytnej Grecji Dionizos, lecz ów jegomość woli swoje rzymskie imię) i Hermes, ale tylko dwóch pierwszych zostaje towarzyszami Lokiego. Chcecie wiedzieć jaki los spotka Hermesa? Nie zdradzę. Jedno jest pewne, bóg oszustwa, bóg miłości i namiętności seksualnej oraz bóg płodności, dzikiej natury, winnej latorośli i przede wszystkim wina to szalone, rozbrykane trio. Istna mieszanka wybuchowa! Zupełne przeciwieństwo nudnych i poukładanych aniołów. Bohaterowie mają niesamowite przygody i pakują się w tarapaty, czasem nawet te najbardziej absurdalne.
Kłamca wciąż leczy rany po tym, jak jego ukochana żona Sigyn zapadła w śpiączkę. Urzekł mnie wątek miłosny w poprzednim tomie. Jakub Ćwiek znów postanowił dodać do swoich opowieści szczyptę romantyzmu. Jenny jest podopieczną jednego z trzech wodzów niebiańskich zastępów – archanioła Michała. Kiedy dziewczyna wpada w kłopoty, z opresji wybawia ją sam Loki. Między tą dwójką od razu iskrzy. Niestety archanioł nie jest zadowolony z takiego obrotu sprawy i wcale się z tym nie kryje. Dlaczego Michał jest taki skwaszony? Czy to możliwe, by aniołem kierowała zazdrość? A może chodzi o to, kim jest sympatia jego podopiecznej? Czytelnik też nie jest do końca pewny intencji nordyckiego boga, w końcu jest on niezastąpionym kłamcą. Tylko Jenny nie pozostawia złudzeń – jest w nim po uszy zakochana.
W poprzedniej recenzji pisałam, że główny bohater jest intrygujący i bardzo charyzmatyczny, ma cięty język i naprawdę paskudny charakter. Jeśli wtedy był zły, to teraz jest zepsuty do szpiku kości. Zmiana Lokiego jest widoczna od samego początku drugiego tomu. To naprawdę mroczny facet, potężny bóg, który potrafi oszukać wszystkich dookoła. Cyniczny, hedonistyczny, dbający wyłącznie o swój interes. Żarcik też mu się wyostrzył.
„Kłamca 2. Bóg marnotrawny” to również zbiór kilku opowiadań. Teraz miałam zupełnie inne podejście do tej książki, wiedziałam dokładnie, z jaką formą mam do czynienia i czego mogę się spodziewać. Mam tu akurat na myśli brak spójnej fabuły, która wiązałaby ze sobą wszystkie opowieści, czy brak porządku chronologicznego. Nie jest to jednak żadną wadą, przecież mamy przed sobą zbiór opowiadań, a nie jednolitą powieść.

Cała recenzja na: https://tamczytam.blogspot.com/2018/12/kamca-2-syn-marnotrawny.html

Loki powraca i to z wielkim hukiem! Pozostało wiele demonów i pomniejszych bóstw, które anielskie zastępy puszczone samopas pod nieobecność Boga zamierzają unicestwić. Armia archaniołów wciąż ma dla Kłamcy nowe zlecenia, których to bohater podejmuje się w zamian za anielskie pióra, mające dla niego ogromną wartość. Wreszcie autor wyjaśnia kwestię piór, która do tej pory...