Liam niespodziewanie wyjechał porzucając wszystko i wszystkich, których miał przy sobie, osoby które go kochały. Zranił ich, a najbardziej swoją dziewczynę. Po 10 latach zmuszają go okoliczności i niechętnie wraca na chwilę do swojego rodzinnego miasta. Jednak jest coś, co nie pozwala mu znów porzucić tego miejsca.

Z tą książką wiązałam spore nadzieje. Zachęcił mnie opis i sam pomysł na fabułę. Niestety trochę się przeliczyłam. Spodziewałam się napięcia i wielkich emocji, które towarzyszyłyby tej historii, ale ich nie dostałam. W zasadzie ta historia nie wywołała u mnie żadnych, ani mniejszych, ani większych emocji, a przez większą część książki miałam nieodparte wrażenie, że Liam to po prostu dupek. Niby wyjaśniał motywy, które nim kierowały gdy wyjechał, ale dla mnie nie były one zbyt przekonywujące.
Samą Josie jestem w stanie zrozumieć, nagłe pojawienie się dawnej miłości może przywrócić i ożywić wspomnienia, a także uczucia. Jak sama postąpiłabym w takiej sytuacji? Nie wiem, dlatego nie chcę jej zbyt surowo oceniać.

Książka sama w sobie jest dość krótka, przez co czyta się ją raczej szybko. Jednak w odróżnieniu od innych tego typu historii, ta mnie nie porwała. Jako historia lekka i niewymagająca większego zastanowienia, wydaje mi się, że może mieć grono osób, którym się spodoba. Ja mam natomiast poczucie, że czytałam dużo lepsze i bardziej emocjonujące historie, choć nie żałuję, że poznałam i tę.

Liam niespodziewanie wyjechał porzucając wszystko i wszystkich, których miał przy sobie, osoby które go kochały. Zranił ich, a najbardziej swoją dziewczynę. Po 10 latach zmuszają go okoliczności i niechętnie wraca na chwilę do swojego rodzinnego miasta. Jednak jest coś, co nie pozwala mu znów porzucić tego miejsca.

Z tą książką wiązałam spore nadzieje. Zachęcił mnie opis i...