Jestem bardzo mile zaskoczony tą książka. Moim zdaniem Schirach to Mankell i Grisham w jednej osobie.

Grisham -- bo Schirach to prawnik z zawodu który jakiś czas nawet był adwokatem. Jedna ze spraw sądowych w której był obrońcą była dość mocno nagłośniona. Mianowicie pod koniec lat 90tych Schirach był obrońcą jednego z członków enerdowskiego politbiura Guntera Schabowskiego który był sądzony za smierć uciekinierów na zachód zastrzelonych w latach 62-89 w obrębie muru berlińskiego. Von Schirach podjął się wtedy sprawy jako dość młody, jeszcze średnio doświadczony adwokat. Dla ciekawostki podam że Schirach i jego klient przyjęli werdykt już w pierwszej instancji i w przeciwieństwie do innych oskarżonych członków politbiura nie odwoływali się ani do europejskiego trybunału sprawiedliwości ani do niemieckich sądów wyższych instancji. Schirach w swojej książce zdecydowanie porusza tematy etyczne ale równie wykazuje bardzo szczegółową wiedzę procedur sądowych oraz postępowania karnego.

Dlaczego uważam ze Schirach zasługuje na porównanie z Mankellem? Postacie opisane w książce są bardzo ludzkie, tak jak u Mankella. Poznajemy wnętrze głównych postaci, ich psychikę, ich rozterki, ich wady, ich zalety. Dodatkowo ta książka porusza sprawy życiowe które często są uznawane jako tematy tabu. I chyba tez stąd bierze się tytuł tej książki.

Książka jest podzielona na dwie części. Pierwsza cześć dotyczy wątku obyczajowego, ma raczej charakter powieści obyczajowej i ma swój finał w tym że zostaje popełnione morderstwo. Druga cześć książki to rozprawa sądowa i obrona w sądzie głównego bohatera który zasiada na ławie oskarżonych.

Nie mamy pewności czy główny bohater popełnia morderstwo choć wiele na to wskazuje. Czy adwokat ma prawo wnikać w to czy jego klient jest winny czy nie? Czy adwokat powinien z czystym sumieniem bronić swojego klienta? Jaka jest rola wymiaru sprawiedliwości w nowoczesnym państwie prawa? Te ważne tematy porusza ta książka. Pikanterii całej książce dodaje wątek obyczajowy który może nie spodobać się czytelnikowi który czuje awers do pewnych tematów tabu typu pornografia, prowokująca sztuka nowoczesna. Innymi słowy, temu komu się nie podobają wystawy w Warszawskiej Zachęcie, ta książka też nie będzie się podobać. Mnie ta książka bardzo się podobała i mocno polecam.

Jestem bardzo mile zaskoczony tą książka. Moim zdaniem Schirach to Mankell i Grisham w jednej osobie.

Grisham -- bo Schirach to prawnik z zawodu który jakiś czas nawet był adwokatem. Jedna ze spraw sądowych w której był obrońcą była dość mocno nagłośniona. Mianowicie pod koniec lat 90tych Schirach był obrońcą jednego z członków enerdowskiego politbiura Guntera...