Na szczycie wzgórza porośniętego zielenią, na obrzeżach Berlina, znajdowała się stara opuszczona willa. Kiedyś budynek ten był oficerskim kasynem dla żołnierzy amerykańskich stacjonujących na tych terenach. W latach 90-tych psychiatra, profesor RaBfeld zakupił ów budynek, wyremontował i otworzył w nim klinikę Teufelsberg, w której leczono zaburzenia psychosomatyczne. Miejsce, w którym rozegrała się cała akcja książki.

W okolicach Berlina giną młode kobiety, które w niedługim czasie zostają odnalezione. Nie noszą żadnych oznak torturowania fizycznego, jednak nie można nawiązać z nimi kontaktu.
Są przytomne, rozumieją co się do nich mówi, ale same nie mogą odpowiedzieć na zadawane pytania. Jedyną dziwną wskazówką są karteczki, które trzymają w dłoniach, a na nich zapisana
treść zagadki. Za każdym razem innej. Zagadki niebanalnej, którą rzeczywiście trudno jest rozszyfrować ( mnie się nie udało) .
„Wyrzuć mnie, jeśli mnie potrzebujesz. Wróć po mnie, jeśli nie jestem ci już potrzebny”

Łamacz, tak nazwano psychopatę, który wprowadził owe kobiety w stan zawieszenia między
jawą a snem, życiem a nadchodzącą śmiercią...

W klinice Teufelsberg panuje senna atmosfera, powolnym krokiem zbliżają się święta Bożego Narodzenia. Oprócz dyżurującego personelu w szpitalu znajduje się troje pacjentów. Caspar, mężczyzna przebywający w klinice od kilku dni, cierpiący na amnezję wsteczną. Został znaleziony w okolicy przez profesora RaBfelda. Greta, urocza staruszka, ekspert od rozwiązywania zagadek, zapadająca co roku w okresie świątecznym na depresję, oraz Linus, zdziwaczały muzyk, posługujący się dziecinnym językiem. Spokojną wigilijną atmosferę przerywa wypadek karetki pogotowia, który ma miejsce w pobliżu szpitala. W karetce oprócz kierowcy znajduje się Jonathan Bruck, , który z niewiadomych przyczyn wbija sobie nóż w szyję. To powoduje przerażenie i utratę kontroli kierowcy nad pojazdem i doprowadza do wypadku...

Od tego momentu akcja nabrała tempa a ja zaczęłam tracić kontrolę nad tym co czytałam. Zaczęłam powoli się gubić, aż w końcu zupełnie zgłupiałam. Często zadawałam sobie pytanie „o co tutaj chodzi?” Denerwowałam się, że gubię wątki, i muszę powracać do poprzednich stron, żeby jeszcze raz wszystko przeanalizować. Denerwowały mnie sceny przemocy i to, że w kółko ktoś kogoś gonił, przeciągał, wkładał do windy, wyciągał itp. Nie chcę zbyt dużo opisywać, żeby nie ujawnić wszystkich faktów, bo Ci co pragną tę książkę przeczytać zostaliby pozbawieni przyjemności.
Jednak z drugiej strony nie umiem tego wyjaśnić, ale pomimo chwilowych zawahań i niechęci, treść książki zawładnęła mną, zahipnotyzowała mnie i zmuszała do dalszego czytania. Ciekawość mnie zżerała, tak bardzo chciałam dowiedzieć się kto jest owym Łamaczem i kto będzie kolejną jego ofiarą? W pewnym momencie stwierdziłam, że wszyscy są podejrzani i każdy z bohaterów może być mordercą. Tak autor namieszał w mojej głowie! Tak wspaniale skonstruował intrygę, powiązał wszystkie wątki ze sobą, że jestem pełna podziwu. Ależ czy nie o to chodzi w dobrze napisanym thrillerze? Czy nie tego właśnie oczekujemy sięgając po rekomendowaną lekturę! Ma nas , intrygować, zadziwiać i doprowadzić do odrobiny strachu.
Na szczęście ja podczas czytania nie bałam się, chociaż niektóre fragmenty mogą wywołać lekki dreszczyk i gęsią skórkę.

Akcja książki toczy się wielotorowo, co wzmaga naszą czujność i koncentrację. Oprócz wątku obejmującego wydarzenia toczące się w klinice, które poznajemy z punktu widzenia cierpiącego na amnezję Caspara, przeskakujemy do licznych jego wspomnień. Świadczą one o tym, że mężczyzna powoli odzyskuje pamięć. W dodatku autor tak skonstruował książkę, że stanowi ona zapiski akt pacjenta, którym jest Caspar. Owe akta dostaje do przeczytania dwójka studentów, biorąca udział w odpłatnym eksperymencie. Czytają je jednym tchem, ale po co? W jakim celu przeprowadzany jest ten eksperyment ?

Jak widzicie same niedomówienia, ciąg zagadek i ciągłe znaki ??? przed oczami. To wszystko zafundował nam Fitzek w swoim naprawdę nietuzinkowym thrillerze psychologicznym. Mam tylko nadzieję, że pozostałe dzieła tegoż autora są napisane na równie wysokim poziomie.

Na szczycie wzgórza porośniętego zielenią, na obrzeżach Berlina, znajdowała się stara opuszczona willa. Kiedyś budynek ten był oficerskim kasynem dla żołnierzy amerykańskich stacjonujących na tych terenach. W latach 90-tych psychiatra, profesor RaBfeld zakupił ów budynek, wyremontował i otworzył w nim klinikę Teufelsberg, w której leczono zaburzenia psychosomatyczne....