Zbiory opowiadań różnych autorów mają to do siebie, że każdy może znaleźć w nich coś ciekawego dla siebie. „Wszystkie barwy roku. Wyjątkowe opowieści na 12 miesięcy” to właśnie taki zbiór opowiadań polskich autorek, w którym pojawiają się bardzo różni bohaterowie, z różnych czasów, niektórzy żyjący współcześnie, inni znoszący trudy wojennej zawieruchy, ale wszystkich ich łączy jedno – osobiste tragedie. Z racji tego, że są to autorki, a nie autorzy, książka zachowuje ten charakterystyczny ciepły kobiecy sposób patrzenia na świat, nawet jeśli bohaterami niektórych opowiadań są mężczyźni. A są to opowiadania idealnie nadające się na długie jesienne wieczory z kocykiem na nogach i kubkiem gorącego kakao pod ręką.

Opowiadań jest dwanaście, każde związane z innym miesiącem, tworzą więc niezwykłą całość. Wędrujemy z bohaterami dosłownie przez cały rok, choć każdy miesiąc przypisany jest innej historii i innym osobom. Dzień Babci widzimy z perspektywy samotnej staruszki, która nie spodziewa się już przed śmiercią niczego dobrego. Dzień przytulania jest natomiast związany z rodzeństwem z domu dziecka, które nie mając żadnych bliskich, pragnie jedynie, by dorośli ich nie rozdzielili. Przyznam, że nad tą historią uroniłam kilka łez i długo nie mogłam się uspokoić. Jest ona bowiem tak smutna, a zarazem piękna, że trudno nie ulec wzruszeniu. W innych opowiadaniach mamy Wielkanoc z aniołami, pełną zadumy i mistycznego spokoju. Jest i Boże Narodzenie, tak różne od wszystkich dotąd przeżytych Bożych Narodzeń. A oprócz świąt kalendarzowych w opowiadaniach pojawiają się tematy straty i żałoby, raz po ukochanym mężu, innym razem po zmarłym dziecku. Jednym słowem, mamy pełen wachlarz ludzkich problemów, tęsknot i tych drobnych codziennych tragedii, które dotyczą nas wszystkich i często załamują, a czasy są przecież takie, że trudno napotkać bezinteresowną dobroć i zwyczajną ludzką życzliwość.

Wszystkie opowiadania mają właśnie tę wspólną cechę, że ich zakończenia są promykiem nadziei w tym szarym świecie, jaki nas otacza. W świecie pełnym zła, brutalności, gniewu i okrucieństwa czasami potrzebna jest odrobina szczęścia i dobroci, takiej zwyczajnej, codziennej. Każda historia daje też do myślenia, pozwala dostrzec w bohaterach siebie i choć jest to literatura typowo kobieca, myślę, że co wrażliwsi mężczyźni mogą tu znaleźć także coś dla siebie, bo kto powiedział, że o uczuciach lubią czytać tylko panie.

Przyznam, że nie wszystkie opowiadania przypadły mi do gustu, ale nie uważam tego za wadę książki, wręcz przeciwnie. Jest w niej tych kilka historii, które bardzo mi się podobały. Każdy z nas ma jednak nieco inny gust. Nie można wymagać, by miłośnik fantastyki zachwycił się reportażem, zaś fanów romansu nie rozczarował horror... Skoro opowiadania zawarte we „Wszystkich barwach roku…” są tak różnorodne, że trudno do końca określić gatunek tej książki, z pewnością każdy odnajdzie w niej to, czego oczekuje od dobrej literatury.

Izabela Straszewska