„… Ci którzy kierują się rozumem,
nie pragną dla siebie niczego,
czego nie pragnęliby również
dla reszty ludzkości …”
(Baruch Spinoza)

Bardzo ciężko analizuje się życie i podejście do nauki osobie, która odbiera świat w pewnych kategoriach. Dla mnie liczy się życie w określonej społeczności lokalnej, książka, ale też i moja rodzina. Nie będę przedstawiać swojej filozofii, gdyż nie czuję się do tego upoważniona. Opinia będzie dotyczyć wyłącznie podejścia, jako zwykłego czytelnika.

Autor Steven Pinker wymaga od czytelnika myślenia. To moja pierwsza przygoda z jego książką. Profesor Uniwersytetu Harvarda, psycholog poznawczy i intelektualista nakłania odbiorcę, by nie koncentrował się na krzykliwych nagłówkach i proroctwach zagłady, które wydobywają z odbiorcy najgorsze skrzywienia poznawcze.

Publikacja podzielona jest tematycznie na trzy części. To Oświecenie, Postęp, oraz elementy szeroko pojętej Nauki i Humanizmu. Poruszane kwestie skupiają się na przywództwie, ekonomii i polityce. Podczas czytania tej książki sporo czasu spędziłam na wyjaśnieniu niektórych terminów. Wiadomo, że nikt nie jest „omnibusem”. Sam badacz podkreśla, że proces nauki, rozum, humanizm, czy postęp wymagają czasu i kształtowania przez wieki. Zachód stał się modny, ale wiedza i szczęście, znajdują się nie tylko w tej części świata.

Po Oświeceniu przyszedł antyoświeceniowy ruch romantyczny, podsumowany przez Johanna Herdera deklaracją: „ Nie jestem tutaj po to, aby myśleć, tylko być, czuć, żyć!”. Bo czy nasza rzeczywistość jest tworem społecznym?

Nie zaprzecza się również temu, że ludzie są podatni na złudzenia i błędy poznawcze. Nasz mózg ma ograniczoną zdolność do przetwarzania informacji. Nauka według badacza poszerza nasze zrozumienie świata. To co mnie otacza, co mnie denerwuje, a nawet to co muszę. Kosmopolityzm porusza krąg współczucia. Postęp ma rozwijać się w kwestii myśli, ale i moralności. Społeczeństwo musi godzić się na nieszczęścia i irracjonalizm teraźniejszości. Zegar zostaje cofnięty, a złota era jest utracona.

Zachęcam do lektury i wnikliwej analizy książki, która odpowiada także na pytanie – Czy świat naprawdę się rozpada?

Katarzyna Żarska
http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: ZYSK i S – KA
Wydanie I
Oprawa: miękka
Tłumaczył: Tomasz Bieroń
Opracowanie graficzne i techniczne: Barbara i Przemysław Kida
Liczba stron: 660

„… Ci którzy kierują się rozumem,
nie pragną dla siebie niczego,
czego nie pragnęliby również
dla reszty ludzkości …”
(Baruch Spinoza)

Bardzo ciężko analizuje się życie i podejście do nauki osobie, która odbiera świat w pewnych kategoriach. Dla mnie liczy się życie w określonej społeczności lokalnej, książka, ale też i moja rodzina. Nie będę przedstawiać swojej...