"Obsesyjna miłość" Eleny Ferrante to niewielka objętościowo książka, kryjąca w sobie historię gęstą od emocji. Wysłuchanie jej, w bardzo dobrej interpretacji Laury Berszki, zajęło mi niecałe pięć godzin. Taka literatura idealnie wpisuje się w definicję tego, co dla mnie jest esencją dobrej prozy. Mam na myśli prostotę, minimalizmy i szczerość.

Ta książka dotknęła zakamarków mojej duszy, przywołała wspomnienia które, świadomie bądź nie, starałam się zepchnąć w niepamięć. Ponownie postawiła pytania na które, byłam pewna, że już sobie odpowiedziałam. "Obsesyjna miłość" to opowieść o relacji matka - córka, jednej z najpiękniejszych ale i najtrudniejszych. Dla kobiety urodzenie dziewczynki stanowi moment otwarcia dawno zabliźnionych ran, uświadomienia sobie czego nie otrzymała w przeszłości od swojej matki ale daje też nadzieję, że uda się to w jakim sposób zrekompensować wobec własnego dziecka. Od matki córki uczą się miłości, tego jak być kobietą, jak funkcjonować w świecie. Jest ona dla nich wzorem i punktem odniesienia, ideałem, który z czasem okazuje się pełen rys i pęknięć.
Śmierć Amalii w morskich odmętach jest dla jej córki Delii wydarzeniem, który skłania ja by bliżej przyjrzała się swojej matce, która praktycznie całe życie wychowywała ja i jej siostry samodzielnie, uciekając z domu o męża tyrana z przysłowiową jedną walizką w ręku.
Rzeczy znalezione w jej mieszkaniu, obserwacje czujnych sąsiadów i tajemniczy mężczyzna pojawiający się na pogrzebie wskazują na to iż matka Delii, ostanie miesiące swego życia spędziła w towarzystwie adoratora, który już w przeszłości pojawiał się w jej życiu.
Idąc po tropach zostawionych przez Amalię jej córka odkrywa tajemnice matki, skrywane pragnienia i mroczną przeszłość związku swoich rodziców. Ta podróż doprowadza ją także do konfrontacji z własną pamięcią i zmierzenia się z traumatycznymi przeżyciami, które przez lata wyrzucała ze swojej świadomości, bo prawda ma wyzwalającą moc.

Zanurzyłam się w tej opowieści przeżywając z bohaterką jej zmagania z rodzinną historia, pełną półprawd, niedopowiedzeń i fałszu. To lektura wymagająca, ale też w pewien sposób uniwersalna, bo każdego z nas czeka prędzej czy później stanięcie twarzą w twarz z przeszłością swoją i swojej rodziny często tak różną od tego co przyjmujemy za prawdę. Polecam!

"Obsesyjna miłość" Eleny Ferrante to niewielka objętościowo książka, kryjąca w sobie historię gęstą od emocji. Wysłuchanie jej, w bardzo dobrej interpretacji Laury Berszki, zajęło mi niecałe pięć godzin. Taka literatura idealnie wpisuje się w definicję tego, co dla mnie jest esencją dobrej prozy. Mam na myśli prostotę, minimalizmy i szczerość.

Ta książka dotknęła...

Opowieść przekombinowana do bólu i dlatego bardzo nieprawdziwa. Zapewne miała poruszać swoja psychologią, ale raczej budzi irytację i znużenie. Duże rozczarowanie.

Opowieść przekombinowana do bólu i dlatego bardzo nieprawdziwa. Zapewne miała poruszać swoja psychologią, ale raczej budzi irytację i znużenie. Duże rozczarowanie.

Ciekawa i refleksyjna historia o relacjach rodzinnych i nie tylko..

Ciekawa i refleksyjna historia o relacjach rodzinnych i nie tylko..

Pierwsze moje spotkanie z twórczością autorki i tak się złożyło, że to pierwsza jej książka. Opowiada o relacji, niełatwej a nawet skomplikowanej między matką a córką.
Amalia utonęła, Delia probuje poznać okoliczności zdarzenia, przy okazji dowiaduje się o swojej matce różnych rzeczy, ma wrażenie że poznaje ją na nowo.
Autorka ma rzesze fanów, niestety mnie ta książka nie zachwyciła, może kolejne są lepsze? Z pewnością sprawdzę.

Pierwsze moje spotkanie z twórczością autorki i tak się złożyło, że to pierwsza jej książka. Opowiada o relacji, niełatwej a nawet skomplikowanej między matką a córką.
Amalia utonęła, Delia probuje poznać okoliczności zdarzenia, przy okazji dowiaduje się o swojej matce różnych rzeczy, ma wrażenie że poznaje ją na nowo.
Autorka ma rzesze fanów, niestety mnie ta książka nie...

Mocno pogmatwana i nie całkiem jasna historia relacji pomiędzy matką i córką. Do tego styl w jakim ta książka jest napisana do łatwych i przejrzystych nie należy. Cieszę się, że swoją przygodę z Eleną Ferrante zaczęłam od "Genialnej przyjaciółki". Bo gdyby było na odwrót być może na tym skończyłoby się moje zainteresowanie autorką.

Mocno pogmatwana i nie całkiem jasna historia relacji pomiędzy matką i córką. Do tego styl w jakim ta książka jest napisana do łatwych i przejrzystych nie należy. Cieszę się, że swoją przygodę z Eleną Ferrante zaczęłam od "Genialnej przyjaciółki". Bo gdyby było na odwrót być może na tym skończyłoby się moje zainteresowanie autorką.

Wciągająca jak zawsze Ferrante.

Wciągająca jak zawsze Ferrante.

Jest to debiut Eleny Ferrante i można to wyczuć przede wszystkim w stylu książki. Późniejsza "Genialna przyjaciółka" została napisana o wiele lepiej, dojrzalej. Tutaj kuleje język i dialogi, ale sięgnęłam po tę książkę ze względu na samą autorkę i na tematy, które podejmuje w "Obsesyjnej miłości". Elena Ferrante porusza tutaj problem traumy, przeszłości, relacji między matką i córką, a przede wszystkim pamięci i tego, jak ona działa. Jak zwykle u tej autorki jest bardzo naturalistycznie (momentami za bardzo). Świat tu przedstawiony jest mroczny, pełen przemocy, a opisy bardzo dobrze oddają miejsce akcji, z łatwością mogłam wyobrazić sobie ulice i miejsca, po których chodziła główną bohaterka. Mimo że książka jest pełna wad to i tak uważam, że ma za niską ocenę w serwisie.

Jest to debiut Eleny Ferrante i można to wyczuć przede wszystkim w stylu książki. Późniejsza "Genialna przyjaciółka" została napisana o wiele lepiej, dojrzalej. Tutaj kuleje język i dialogi, ale sięgnęłam po tę książkę ze względu na samą autorkę i na tematy, które podejmuje w "Obsesyjnej miłości". Elena Ferrante porusza tutaj problem traumy, przeszłości, relacji między...

Jestem absolutną fanką prozy pani Ferrante , ale niestety ta
powieść zupełnie mnie rozczarowała.
Jeśli zaczęłabym przygodę z pisarką od tej książki , to pewnie nie sięgnęłabym po żadną z pozostałych ---- i jakaż byłaby to strata !!!!!!
Nie będę się rozpisywać co nie zagrało , ale nie zagrało .
Zero emocji po mojej stronie . Oczywiście jak zwykle piękny język---- i Bogu dzięki !!!
Ja nie polecam , ale zapewne jest wiele osób o innych odczuciach.

Jestem absolutną fanką prozy pani Ferrante , ale niestety ta
powieść zupełnie mnie rozczarowała.
Jeśli zaczęłabym przygodę z pisarką od tej książki , to pewnie nie sięgnęłabym po żadną z pozostałych ---- i jakaż byłaby to strata !!!!!!
Nie będę się rozpisywać co nie zagrało , ale nie zagrało .
Zero emocji po mojej stronie . Oczywiście jak zwykle piękny język---- i Bogu...

Nie radzę, zaczynać czytania Ferrante od tej powieści. Trudna smutna, opwiadająca o traumie z dzieciństwa która odcisnęła piętno na życiu całej rodziny.

Nie radzę, zaczynać czytania Ferrante od tej powieści. Trudna smutna, opwiadająca o traumie z dzieciństwa która odcisnęła piętno na życiu całej rodziny.

Jestem fanką prozy Ferrante ale ta książka mnie zmęczyła. Na pewno nie jest to zapierający dech w piersiach thriller - jak głosi napis na książce. Jest to opowieść o skomplikowanej, pogmatwanej relacji córka- matka i o tym, jak bohaterka przechodzi żałobę.

Jestem fanką prozy Ferrante ale ta książka mnie zmęczyła. Na pewno nie jest to zapierający dech w piersiach thriller - jak głosi napis na książce. Jest to opowieść o skomplikowanej, pogmatwanej relacji córka- matka i o tym, jak bohaterka przechodzi żałobę.