Nie będzie niespodzianką to, że bardzo mocno czekałam na moment, w którym przeczytam „Zaczekaj na mnie” . Jako że zakończenie „Napisz do mnie” złamało mi serce, bardzo chciałam się dowiedzieć, o czym to przeczytam w drugiej części, a przede wszystkim czy Kosma żyje. Pierwsze strony czytałam łapczywie i poczułam ogromną ulgę. Dziękuję autorom, że mój ulubiony bohater żyje! Tak jak i w „Napisz do mnie” ponownie jego historię śledziłam z większym zainteresowaniem, nie potrafię tego wyjaśnić dlaczego, ale nie polubiłam i wciąż nie lubię Matyldy. W tej części nie ma już przepięknych listów, które pisali do siebie bohaterowie. Zamiast tego z teraźniejszością przeplatać się będą wspomnienia z minionego roku i czasu, w którym byli razem. Ta część, refleksyjna i pełna bólu, jest naładowana takimi emocjami, że aż to boli. Walka Kosmy z chorobą, samotne macierzyństwo Matyldy – czy uda im się spotkać i zacząć wszystko od nowa? A może przewrotny los nie da im kolejnej szansy?

„Zaczekaj na mnie” zagwarantowało mi prawdziwą czytelniczą ucztę i nawet nie zorientowałam się, kiedy dotarłam do końca. Dzięki tej książce nauczyłam się także czegoś nowego, a mianowicie jak przeczytać kilkanaście stron na bezdechu. Autorzy znowu to zrobili i przygotowali takie zakończenie, ze z emocji po prostu zapomniałam o oddychaniu. I jak ja mam spokojnie czekać na kontynuację losów Matyldy i Kosmy? Moje złamane serce, zamiast uleczonym zostało rozbite na milion kawałków.

Nie będzie niespodzianką to, że bardzo mocno czekałam na moment, w którym przeczytam „Zaczekaj na mnie” . Jako że zakończenie „Napisz do mnie” złamało mi serce, bardzo chciałam się dowiedzieć, o czym to przeczytam w drugiej części, a przede wszystkim czy Kosma żyje. Pierwsze strony czytałam łapczywie i poczułam ogromną ulgę. Dziękuję autorom, że mój ulubiony bohater żyje!...